Aktuelles
  • Herzlich Willkommen im Balkanforum
    Sind Sie neu hier? Dann werden Sie Mitglied in unserer Community.
    Bitte hier registrieren

Nachrichten aus Griechenland

Um diese Inhalte anzuzeigen, benötigen wir die Zustimmung zum Setzen von Drittanbieter-Cookies.
Für weitere Informationen siehe die Seite Verwendung von Cookies.
 
Handelsblatt: Οι ΗΠΑ ενισχύουν τη στρατιωτική παρουσία τους στην Ελλάδα -Τι συμβαίνει στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης


Την Ελλάδα ως εταίρο ασφαλείας στην ανατολική Μεσόγειο θέλουν οι ΗΠΑ, όπως αναφέρει η γερμανική εφημερίδα Handelsblatt με άρθρο της υπό τον τίτλο «Οι ΗΠΑ ενισχύουν τη στρατιωτική παρουσία τους στην Ελλάδα».

Η εφημερίδα αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «Ουάσιγκτον και Άγκυρα βρίσκονται διαρκώς σε προστριβές. Γι’ αυτό οι Αμερικανοί επιζητούν την Ελλάδα ως εταίρο ασφάλειας στην ανατολική Μεσόγειο». Σύμφωνα με το δημοσίευμα «ακόμα δεν συμβαίνουν πολλά πράγματα στον μώλο της Αλεξανδρούπολης. Στο λιμάνι της επαρχιακής πόλης της βόρειας Ελλάδας έρχονται κυρίως βάρκες ψαράδων και το φέρι μποτ, που πηγαίνει στο νησί της Σαμοθράκης, σχεδόν δύο ώρες μακριά. Κάπου-κάπου δένει και κανένα φορτηγό πλοίο. Αλλά σύντομα θα βλέπει κανείς εδώ πλοία με κοντέινερ, τάνκερ που μεταφέρουν αέριο και πλοία του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού. Τα προηγούμενα χρόνια η Ελλάδα επένδυσε πολύ στην ανοικοδόμηση του λιμανιού. Δημιουργήθηκαν νέοι μόλοι, νηοδόχοι και ανοίχτηκαν νέοι χώροι ελλιμενισμού, ώστε τώρα πλέον να μπορούν να μπαίνουν στην Αλεξανδρούπολη και μεγάλα φορτηγά».


Παράλληλα, η Handelsblatt σημειώνει ότι «οι επενδύσεις εκατομμυρίων αναμένεται να αποδώσουν. Φέτος το ΤΑΙΠΕΔ προτίθεται να ιδιωτικοποιήσει την εταιρεία διαχείρισης του λιμανιού. Οι Αμερικανοί δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον και έχουν πολλά σχέδια για την Αλεξανδρούπολη. Ο Geoffrey Pyatt, ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, επιθεώρησε πολλές φορές τους προηγούμενους μήνες τις εγκαταστάσεις του λιμανιού. Ο διπλωμάτης μιλάει με ενθουσιασμό για τις «μεγάλες δυνατότητες» της πόλης. Η Αλεξανδρούπολη συμβολίζει μια αλλαγή παραδείγματος της αμερικανικής πολιτικής στην ανατολική Μεσόγειο. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’50 η Τουρκία ήταν ο σημαντικότερος εταίρος ασφάλειας των ΗΠΑ σ’ αυτήν την γειτονιά του κόσμου. Αυτό αρχίζει να αλλάζει από τότε που ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επιζητεί να συμπράξει με τον επικεφαλής του Κρεμλίνου Βλαντιμίρ Πούτιν».
ΥΠΕΞ ΗΠΑ: Η Ελλάδα πυλώνας σταθερότητας

Αναφορικά με την Τουρκία η γερμανική εφημερίδα γράφει ότι «Ο Ερντογάν εξοπλίζει τον στρατό του με ρωσικούς αντιαεροπορικούς πυραύλους, αποδυναμώνοντας έτσι το ΝΑΤΟ. Στη Συρία ο Τούρκος Πρόεδρος ακολουθεί δικούς του δρόμους με την εισβολή του. Στη Λιβύη φουντώνει τον εμφύλιο πόλεμο στέλνοντας τζιχαντιστές μισθοφόρους. Όσο περισσότερο απομακρύνεται ο Ερντογάν από τη Δύση, τόσο σημαντικότερη γίνεται η Ελλάδα για τους Αμερικανούς.

Από την πλευρά του ο Αμερικανός ΥΠΕΞ Μάικ Πομπέο αποκαλεί την Ελλάδα «πυλώνα σταθερότητας και ασφάλειας» στην περιοχή. «Οι σχέσεις μας ποτέ πράγματι δεν ήταν τόσο ισχυρές όσο σήμερα», δήλωσε πρόσφατα ο Πομπέο επισκεπτόμενος την Αθήνα. Αφορμή ήταν η σύναψη μιας νέας στρατιωτικής συμφωνίας μεταξύ των δύο χωρών. Οι σχετικές διαπραγματεύσεις είχαν ξεκινήσει ήδη με την προηγούμενη κυβέρνηση του αριστερού Ελληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και είχαν προχωρήσει πολύ. Αυτό προκαλεί ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη, δεδομένου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα, πριν αναλάβει την κυβέρνηση το 2015, καλλιεργούσε μια μαχητική αντιαμερικανική ρητορική – εντελώς στην παράδοση της ελληνικής Αριστεράς, που αγωνιζόταν από τη δεκαετία του ’70 με το σύνθημα «Έξω οι βάσεις του θανάτου» για να κλείσουν οι αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα. Τώρα οι Αμερικανοί είναι καλοδεχούμενοι. Αναλυτές του Jewish Institute for National Security of America (JINSA), μιας φιλο-ισραηλινής δεξαμενής σκέψης της Ουάσιγκτον, σε πρόσφατη μελέτη τους διαπιστώνουν ότι εν τω μεταξύ στην Ελλάδα «υπάρχει ευρεία εθνική συναίνεση ότι οι ισχυρές σχέσεις με τις ΗΠΑ αποτελούν το θεμέλιο της ασφάλειας της Ελλάδας».
Αναλυτές: Οι ΗΠΑ πρέπει να εξετάσουν πτυχές στενότερης σχέσεις με την Ελλάδα

Οι συντάκτες της μελέτης σημειώνουν ότι ενώ η Τουρκία με τον Ερντογάν εξελίσσεται από δημοκρατικό και συνεπή εταίρο του ΝΑΤΟ σε ένα αυταρχικό φιλο-ρωσικό κράτος εχθρικά διακείμενο στη Δύση, η Ελλάδα καθίσταται ένας όλο και σημαντικότερος φιλο-αμερικανικός παίκτης στην περιοχή. Η αλλαγή στάσης των Ελλήνων προς τις ΗΠΑ οφείλεται η αυξανόμενη εχθρική πολιτική της Αγκυρας, στη διαμάχη για τα κυριαρχικά δικαιώματα στην ανατολική Μεσόγειο, επισημαίνει η μελέτη. Γι’ αυτό οι ΗΠΑ θα πρέπει να εξετάσουν πτυχές μιας στενότερης συνεργασίας-γράφουν οι αναλυτές της JINSA. Συνιστούν να ενισχυθεί η παρουσία του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού στην ανατολική Μεσόγειο και να προετοιμαστούν σχέδια για τη μεταφορά στρατιωτικών δυνάμεων, όπως μαχητικά έγκαιρης προειδοποίησης AWACS και αεροπλανοφόρα από την Τουρκία στην Ελλάδα».

«Οι συντάκτες της μελέτης προτείνουν επίσης να υποστηριχθεί οικονομικά η Ελλάδα από τις ΗΠΑ στον εκσυγχρονισμό των μαχητικών της F-16 και με δάνεια να μπορέσει η Αθήνα να αποκτήσει μαχητικά αεροπλάνα μικρής παρατηρησιμότητας F-35. Αυτό θα ήταν χαστούκι για τον Ερντογάν. Γιατί οι ΗΠΑ αρνούνται να παραδώσουν στην Τουρκία τα F-35 που παρήγγειλε, όσο η χώρα εμμένει στις συναλλαγές πυραύλων με τη Ρωσία», τονίζει και προσθέτει: «Πριν από μία εβδομάδα η ελληνική Βουλή επικύρωσε με μεγάλη πλειοψηφία τη στρατιωτική συμφωνία με τις ΗΠΑ. Η συμφωνία ανοίγει το δρόμο για στενότερη συνεργασία των δύο χωρών και ενίσχυση της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας. Μεταξύ άλλων, προβλέπει την ανακατασκευή των ήδη χρησιμοποιούμενων από τους Αμερικανούς βάσεων πολεμικού ναυτικού και πολεμικής αεροπορίας στην Κρήτη.

Ο κόλπος της Σούδας στα Χανιά είναι η μοναδική βάση του αμερικανικού στόλου στην ανατολική Μεσόγειο που μπορεί να δεχτεί αεροπλανοφόρα. Επιπλέον, οι ΗΠΑ μπορούν τώρα να χρησιμοποιήσουν και δύο ακόμα αεροπορικές βάσεις, δηλαδή τις βάσεις της Λάρισας στην κεντρική Ελλάδα και του Στεφανοβίκιου στον Βόλο. Και η Αλεξανδρούπολη προστίθεται ως νέο σημείο ελλιμενισμού του μεσογειακού στόλου των ΗΠΑ. Οι αμερικανοί στρατιωτικοί θέλουν να χρησιμοποιούν το λιμάνι ως βάση του στόλου και κόμβο επιχειρήσεων στην περιοχή των Βαλκανίων και της ανατολικής Ευρώπης. Υπέρ της Αλεξανδρούπολης συνηγορούν οι καλές συγκοινωνιακές συνδέσεις. Η πόλη βρίσκεται στηνΕγνατία Οδό, που ως ο σημαντικότερος ανατολικο-δυτικός οδικός άξονας της Ελλάδας συνδέει τα τουρκικά σύνορα με την Αδριατική, και στη σιδηροδρομική διαδρομή, που οδηγεί από τη Θεσσαλονίκη στην Τουρκία.

Μια άλλη σιδηροδρομική διαδρομή οδηγεί στη Βουλγαρία. Επιπλέον, σχεδιάζονται νέες οδικές και σιδηροδρομικές συνδέσεις, από την Αλεξανδρούπολη στα βουλγαρικά λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας, Βάρνα και Μπουργκάς. Η Βουλγαρία αποτελεί έναν από τουςσημαντικότερους συμμάχους των ΗΠΑ στη Ν.Α. Ευρώπη. Στην Αλεξανδρούπολη όμως οι Αμερικανοί δεν έχουν μόνο στρατιωτικά ενδιαφέροντα. Η ελληνική επιχείρηση Gastrade σχεδιάζει εκεί πλωτό τέρμιναλ για υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG). Ένα τάνκερ αερίου, που θα λειτουργεί ως σταθμός διακίνησης και θα μπορεί να περιλάβει 170.000 κυβικά μέτρα LNG λέγεται ότι θα είναι μόνιμα αγκυροβολημένο 18 χλμ. Έξω από τηνΑλεξανδρούπολη. Από εκεί το αέριο θα μεταφέρεται υποθαλάσσια στην ξηρά και θα διοχετεύεται σε δύο αγωγούς. Ο πρώτος θα οδηγεί δυτικά προς την Αδριατική και στη συνέχεια στην Ιταλία», γράφει η Handelsblatt.
Πηγή: iefimerida.gr - https://www.iefimerida.gr/kosmos/ipa-stratiotiki-paroysia-ellada-limani-alexandroypolis
 
Γαλάζια Πατρίδα

Ελληνοτουρκικά 10.02.2020 - 23:54
Τούρκος στρατηγός: "Η Ελλάδα ετοιμάζεται να επιτεθεί στην Τουρκία"



44 shares

35
Τουρκικό αμυντικό ινστιτούτο μας ”ανοίγει τα μάτια”, σχετικά με τις απίστευτες διεκδικήσεις της Τουρκίας όχι μόνο στην Α.Μεσόγειο, αλλά ειδικά στο Αιγαίο, το οποίο θέλουν να διχοτομήσουν οι νεο-Οθωμανοί.
Ο στρατηγός ε.α. Güray Alpar, πρώην ανώτατος της τουρκικής στρατοχωροφυλακής και μέλος του εν λόγω ινστιτούτου που καθορίζει την πολιτική των γειτόνων, αναφέρει σε έκθεσή του σχέδια στα οποία οφείλουμε να έχουμε το νου μας ώστε να δώσουμε την κατάλληλη απάντηση:

Ο ίδιος ξεκινά με την ονομασία της θάλασσας, "η οποία αν και ονομάζεται σήμερα «Αιγαίο Πέλαγος», σύμφωνα με πηγές των Σελτζούκων και της Οθωμανικής περιόδου, αυτή η θάλασσα είχε άλλο όνομα και ονομαζόταν ως «Θάλασσα των Νήσων», λόγω του μεγάλου αριθμού νησιών που την περιβάλλουν.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ίμια
Ελληνοτουρκικά 10.02.2020 - 17:09 182
Ντοκουμέντα για τα Ίμια εκθέτουν τις ελληνικές κυβερνήσεις - Από το 1996 "θαμμένα" στα ράφια του ΥΠΕΞ

Το όνομα του Αιγαίου, από την άλλη πλευρά, δεν είναι ετυμολογικά σχετιζόμενο με την ελληνική γλώσσα, αλλά βασίστηκε σε μια επική ονομασία ενός βασιλιά και δόθηκε μόνο για να αποτελέσει τη βάση για την διεκδίκηση της θάλασσας αυτής από την Ελλάδα.
Στο άρθρο 12 της ειρηνευτικής συνθήκης της Λωζάννης της 24ης Ιουλίου 1923, για τη θάλασσα αυτή χρησιμοποιήθηκε ο όρος "περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου", δηλαδή "νησιά της Ανατολικής Μεσογείου".
Μέχρι το 1941, τόσο κατά την περίοδο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας όσο και της τουρκικής δημοκρατίας δεν αναφέρονταν η λέξη «Αιγαίο», ενώ για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε το όνομα αυτό μεταξύ 06-21 Ιουνίου 1941, σε τουρκικό συνέδριο Γλώσσας και Ιστορίας.
Παρόλο που από τώρα και στο εξής χρησιμοποιείται το όνομα "Αιγαίο", ορισμένοι Τούρκοι ιστορικοί προτείνουν ότι θα ήταν καταλληλότερο να ονομαστεί αυτή η θάλασσα, ως "Θάλασσα των Νήσων", δεδομένου ότι αποτελεί φυσική επέκταση της Ανατολίας.
Η Θάλασσα των Νήσων είναι στρατηγικής σημασίας δεδομένου ότι βρίσκεται σε ένα σημείο όπου η ευρωπαϊκή, ασιατική και αφρικανική ήπειρος πλησιάζουν η μία την άλλη, ενώ ελέγχει και τα Στενά του Βοσπόρου.
Με την κατάληψη της Κρήτης, η Θάλασσα των Νήσων (Αιγαίο) έγινε τουρκική λίμνη και το 1718, μετά την απόκτηση του νησιού Istendil (Τήνος), όλα τα νησιά της θάλασσας ελέγχονταν από τους Τούρκους.
Δεν είναι γνωστό πόσοι γεωγραφικοί σχηματισμοί υπάρχουν στη Θάλασσα των Νήσων, με έκταση 214.000 km2. Σύμφωνα με μερικούς ειδικούς, υπάρχουν περίπου 3000 νησιά, και περίπου 10.000 μικρονήσοι, νησίδες και βραχονησίδες.
Η έκταση μόνο σε 24 από αυτά είναι μεγαλύτερη από 100 km2. Η συνολική έκταση αυτών των νησιών, που βρίσκεται στη Θάλασσα των Νήσων, είναι περίπου 23.000 χλμ.
Ο αριθμός των νησιών που κατοικούνται είναι περίπου 100. Αν και τα Νησιά στη Θάλασσα των Νήσων μπορούν να ομαδοποιηθούν με διαφορετικά ονόματα ανάλογα με το σκοπό τους, μπορούν να ταξινομηθούν ως εξής: Νησιά της βόρειας, νότιας και κεντρικής θάλασσας (των νησιών) και νησιά της Κρήτης.
Παρατηρείται ότι η ανάπτυξη της Ελλάδας μετατοπίστηκε στη Θάλασσα των Νήσων, ιδιαίτερα μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους. Η ανάπτυξή τους υλοποιήθηκε μετά από αυτή την ημερομηνία και συνεχίζεται και σήμερα, έστω και αν αυτή είναι ενάντια στο διεθνές δίκαιο.
Το νομικό καθεστώς των νησιών στη Θάλασσα των Νήσων είναι ουσιαστικά οι κάτωθι συνθήκες:

  • 30 Μαΐου 1913 Συνθήκη του Λονδίνου,
  • 14 Νοεμβρίου 1913 Συνθήκη της Αθήνας,
  • 24 Ιουλίου 1923 Συνθήκη της Λωζάνης,
  • 1936 Σύμβαση του Μοντρέ,
  • και η Συνθήκη του Παρισιού το 1947.
Όταν αυτές οι συμφωνίες αναλύονται προσεκτικά ΚΑΙ αποδεικνύεται ότι ορισμένα ζητήματα που είναι υπέρ της τουρκικής πλευράς δεν έχουν αναλυθεί και δεν έχουν γίνει αξιώσεις μέχρι τώρα.
Τα θέματα που παραβλέπονται και τα οποία πρέπει να ληφθούν υπόψη στις συμφωνίες για τη θάλασσα των νήσων μπορούν να συνοψιστούν ως εξής.
Η κατάσταση της νήσου Κρήτης και των γύρω νησιών πρέπει να αξιολογηθεί προσεκτικά, σύμφωνα με τις συνθήκες του Λονδίνου της 30ής Μαΐου 1913, της Αθήνας στις 14 Νοεμβρίου 1913 και την Συνθήκη της Λωζάνης της 24ης Ιουλίου 1923 (άρθρο 12).



Το ¼ της Κρήτης δόθηκε στην Ελλάδα, ενώ το υπόλοιπο κομμάτι σε Βουλγαρία, Μαυροβούνιο και Σερβία, με τα 14 νησιά γύρω από την Κρήτη να ανήκουν στην Τουρκία. Σύμφωνα με την τουρκική εταιρεία ιστορίας και ειδικό χάρτη ο οποίος δημοσιεύθηκε το 2004, το νησί της Κρήτης ανήκει στην Τουρκία.
Την ίδια χρονιά η Ελλάδα κατέλαβε 5 από τα νησιά γύρω από την Κρήτη. Τα νησιά αυτά γύρω από την Κρήτη είναι κρίσιμα για τον έλεγχο της Μεσογείου.
Κατά την περίοδο μετά τη Συνθήκη της Λωζάνης, τα κράτη της Βουλγαρίας, της Σερβίας και του Μαυροβουνίου έχουν πράγματι παραιτηθεί των δικαιωμάτων τους στη νήσο Κρήτη. Ωστόσο, δεν υπάρχει έγγραφο ότι αυτό έγινε υπέρ της Ελλάδας.
Σε αυτή την περίπτωση η Τουρκία, ως διάδοχος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, έχει δικαιώματα στα ανατολικά του νησιού της Κρήτης ακριβώς πάνω στην κόκκινη γραμμή σε ποσοστό ¾ .
Στο τέλος του 2ου Βαλκανικού πολέμου, δόθηκε στην Ελλάδα «μόνο το δικαίωμα χρήσης» των νησιών, τα οποία βρίσκονται στα βόρεια της Θάλασσας των Νήσων, και των Νήσων του Βοσπόρου, τα οποία καταλήφθηκαν από τους Έλληνες με ένα μόνο πολεμικό πλοίο.
Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, οι Έλληνες, εκμεταλλευόμενοι την ευκαιρία, μη υπάρξεως ικανού πολεμικού ναυτικού από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, κατέλαβε με το θωρηκτό Αβέρωφ τα βόρεια νησιά της Θάλασσας των Νήσων. (Λήμνο, Θάσο, Μυτιλήνη, Χίο και Σάμο κά).
Στο τέλος του πολέμου, η Οθωμανική Αυτοκρατορία ζήτησε από τα 6 μεγάλα κράτη της εποχής να αποφασίσουν για την κατάσταση αυτών των νησιών. Τα νησιά αυτά μετά από διαβουλεύσεις με τις μεγάλες δυνάμεις δόθηκαν στην Ελλάδα, υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα χρησιμοποιηθούν για στρατιωτικούς σκοπούς.
Σε απάντησή της στην κοινοποίηση αυτή στις 21 Φεβρουαρίου 1914, η Ελλάδα ανακοίνωσε ότι "δέχθηκε την εν λόγω απόφαση και τον αφοπλισμό των νησιών". Οι διατάξεις της Συμφωνίας του Λονδίνου του 1913 απαγορεύουν στους Έλληνες να έχουν στρατεύματα στα νησιά, αλλά μπορούν να έχουν μόνο δυνάμεις αστυνομίας ή χωροφυλακής για λόγους ασφαλείας.
Ένα άλλο τεκμηριωμένο ζήτημα είναι ότι στην Ελλάδα δόθηκε το "δικαίωμα της υπό όρους χρήσης τους" και όχι της κυριαρχίας της επί αυτών των νησιών. Στη συμφωνία της Λωζάννης υπάρχει προϋπόθεση ότι τα νησιά αυτά πρέπει να είναι άοπλα (άρθρα 12 και 13).
Είναι γεγονός ότι το δικαίωμα χρήσης δεν καλύπτει τον θαλάσσιο και τον εναέριο χώρο. Τα «χωρικά ύδατα και ο εναέριος χώρος» αυτών των νησιών, στα οποία δόθηκε το δικαίωμα χρήσης με τη Συμφωνία του Λονδίνου του 1913, ανήκουν στον πρώην ιδιοκτήτη αυτών των νησιών και το καθεστώς αυτών των νησιών έχει αμφισβητείθεί επειδή διαθέτουν ελληνικό στρατό (Θάσος, Σαμοθράκης Λήμνος, Λέσβος, Χίος κά).
Η Ελλάδα άρχισε να εξοπλίζει αυτά τα νησιά από το 1960 με στόχο την στήριξη της στα σχέδια του ΝΑΤΟ. Από το 1974 όμως, έστειλε ακόμα πιο πολύ στρατό. Η κατάσταση επίσης και στα Δωδεκάννησα, τα οποία δόθηκαν από τους Ιταλούς με τη Συνθήκη του Παρισιού το 1947 μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, πρέπει να εξεταστεί και αυτή πολύ καλά.
Τα ονόματα αυτών των νησιών, τα οποία η Οθωμανική Αυτοκρατορία έδωσε προσωρινά στους Ιταλούς, καθορίστηκαν ένα προς ένα. Το ποια από αυτά τα νησιά είχαν δοθεί στους Ιταλούς καθορίστηκε στον αριθμό 2 του χάρτη, ο οποίος προστέθηκε επιπροσθέτως στο άρθρο 15 της συμφωνίας της Λωζάννης του 1923.
Όταν εξετάσουμε τους χάρτες, φαίνεται ότι αυτά τα νησιά υπογραμμίζονται και οριστικοποιούνται. Υπάρχουν 14 νησίδες που επισημαίνονται στο χάρτη. Με άλλα λόγια μιλάμε για 14 συγκεκριμένα νησιά και όχι ολόκληρα τα Δωδεκάνησα, τα οποία δόθηκαν προσωρινά στους Ιταλούς.
Στην Τουρκο-Ιταλική Συνθήκη της 4ης Ιανουαρίου 1932, τα νησιά αυτά καθορίστηκαν και πάλι. Στο χάρτη που προετοίμασαν οι Βρετανοί, τα νησιά ήταν υπό τον έλεγχο της Ιταλίας.
Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, με την «Συνθήκη των Παρισίων το 1947», αυτά τα ιταλικά νησιά δόθηκαν στους Έλληνες με έναν άδικο τρόπο. Ωστόσο, ακόμη και ο Στάλιν δήλωσε ότι τα νησιά αυτά ανήκαν στους Τούρκους το 1941 και πρέπει να δοθούν στους ίδιους για λόγους ασφαλείας.
Οι Γερμανοί, που εισέβαλαν στην Ελλάδα στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, πρόσφεραν αυτά τα νησιά στους Τούρκους, αλλά οι Βρετανοί τους αντιτάχθηκαν. Ωστόσο, αν ήθελαν οι Τούρκοι, θα μπορούσαν εύκολα να κατακτήσουν αυτά τα νησιά στο τέλος του πολέμου.



Hahahah Ich kann nicht mehr.
 
Zurück
Oben