Šibenik

[Zurich]

Wunderschöne Stadt!!!

 

[Mastakilla]

Mein vater wollte mir den namen mihovil geben. Zum glück hatte meine mutter was dagegen

Ist doch ein schöner Name

 

[Šaban]

 

[Dinarski-Vuk]

Ovim putem, obracam se tom mladom Sibencaninu, neznam dali si autohtoni sibencanin ili doseljenik iz divlje Dalmatinske Zagore. Predratni Sibenik, nekada pretezno naprednjim shvatanja i ideja, postao je bastion ustastva, sto izmedju ostalog, potvrdjuju oni stalni napadi na pravoslavne crkve. Procitao sam onaj uvod uvezi Sibenika, mnogo stvari tu uopste i nisu navedeni, pa bih ja u kratkim crtama, nesto nadodao. Dakle, prvobitno stanovnistvo u zidinama grada Sibenika je u srednjem vijeku gotovo izumrilo od kuge. Nakon toga, naseljavano je srpskim pravoslavnim stanovnistvom, koje je u svojim nastanjivanjem, tj. u okviru zidina moralo primiti rimo-katolicku konfesiju. Oni koji to nisu htjeli, bili su naseljeni izvan zidina u naselju zvani Varos, kao zivi stit od upadaca i kao radna snaga. Njihovi „ostaci“ su i dan-danas tamo (porodice Arsena Dedica i Sime Matavulje), ali vecina je tokom vjekova prisilno i prevarom konventirana u rimokatolike. Toliko u vezi proslosti tog grada.
Ko god je imao koji teski, dusevni slucaj, isao je direktno kod dr. Jovana Raskovica, koji je bio godinama na celu neuropsihijatriske bolnice u Sibeniku, jer sve njegove kolege sa psihijatrijskog odjela, zajedno nisu mu dorasli do koljena u strucnosti. A, ako i tada nije bilo lijeka, onda su trazili pomoc kod pravoslavnih popova u Sibeniku, jer su svi vjerovali u njihovu cudesnu moc iscjeljenja. Cak su oni koljaci sa Miljevackog platoa, koji su bacali zive ljude u seoske bunare, odlazili po pomoc kod prote u Sibeniku. Novi apsolutni nosioci nove vlasti u Sibeniku, su upravo dosljaci iz Dalmatinske Zagore, svi nekako imaju ta katolicka imena, a pravoslavna prezimena. Danas sljijepo crijevo Dalmacije. Pogledao sam takodjer, onu listu poznatih „sibencana“, i ovdje bi takodjer nadodao nekoliko sitnica. Drazenov otac, Jovan Petrovic je bio poznati komandir milicije u Sibeniku (inace srbin rodom iz Trebinja, vojno lice), majka Biserka, hrvatica rodom iz sela Bilica, radila u biblioteci Juraja Sizgorica. Arsen Dedic jeste rodjen u Sibeniku, ali Dedici su svi iz Miocica, okolina Drnisa, takodjer srbin. Majka mu inace potice iz jedne hercegovacke porodice zvana Miskovic. Kada mu je majka umrla 1995 godine, dosao je cijeli Sibenik i svi lokalni HDZ-ovci na njihovoj sahrani, gle‘ ironije, pravoslavna porodica, katolicki pop i partizansko groblje, a majka mrzila partizane i komuniste do groba. U tom vrijemenu, svi su pravoslavni svestenici napustili Sibenik. Na onoj listi fale jos Juraj Dalmatinac (poznati kipar i graditel), Milas Nikodim, poznati crkveni pisac i dalmatinski episkop, Simo Matavulj, knjizevnik i pripovjedac (onaj koji njega nezna, nezna nista o Sibeniku i Dalmaciji), mada njegov djed je rodjen u dalmatinskom kosovu, a kasnije preselio za Sibenik. Onaj fudbaler, Ivan Ergic jeste rodjen u Sibeniku, medjutim Ergici su inace iz Raducica, selo u Bukovici na rubu sjeverne Dalmacije i Gaceleza, selo u sibenskome zaledju.

 

[Šaban]

Ovim putem, obracam se tom mladom Sibencaninu, neznam dali si autohtoni sibencanin ili doseljenik iz divlje Dalmatinske Zagore. Predratni Sibenik, nekada pretezno naprednjim shvatanja i ideja, postao je bastion ustastva, sto izmedju ostalog, potvrdjuju oni stalni napadi na pravoslavne crkve. Procitao sam onaj uvod uvezi Sibenika, mnogo stvari tu uopste i nisu navedeni, pa bih ja u kratkim crtama, nesto nadodao. Dakle, prvobitno stanovnistvo u zidinama grada Sibenika je u srednjem vijeku gotovo izumrilo od kuge. Nakon toga, naseljavano je srpskim pravoslavnim stanovnistvom, koje je u svojim nastanjivanjem, tj. u okviru zidina moralo primiti rimo-katolicku konfesiju. Oni koji to nisu htjeli, bili su naseljeni izvan zidina u naselju zvani Varos, kao zivi stit od upadaca i kao radna snaga. Njihovi „ostaci“ su i dan-danas tamo (porodice Arsena Dedica i Sime Matavulje), ali vecina je tokom vjekova prisilno i prevarom konventirana u rimokatolike. Toliko u vezi proslosti tog grada.
Ko god je imao koji teski, dusevni slucaj, isao je direktno kod dr. Jovana Raskovica, koji je bio godinama na celu neuropsihijatriske bolnice u Sibeniku, jer sve njegove kolege sa psihijatrijskog odjela, zajedno nisu mu dorasli do koljena u strucnosti. A, ako i tada nije bilo lijeka, onda su trazili pomoc kod pravoslavnih popova u Sibeniku, jer su svi vjerovali u njihovu cudesnu moc iscjeljenja. Cak su oni koljaci sa Miljevackog platoa, koji su bacali zive ljude u seoske bunare, odlazili po pomoc kod prote u Sibeniku. Novi apsolutni nosioci nove vlasti u Sibeniku, su upravo dosljaci iz Dalmatinske Zagore, svi nekako imaju ta katolicka imena, a pravoslavna prezimena. Danas sljijepo crijevo Dalmacije. Pogledao sam takodjer, onu listu poznatih „sibencana“, i ovdje bi takodjer nadodao nekoliko sitnica. Drazenov otac, Jovan Petrovic je bio poznati komandir milicije u Sibeniku (inace srbin rodom iz Trebinja, vojno lice), majka Biserka, hrvatica rodom iz sela Bilica, radila u biblioteci Juraja Sizgorica. Arsen Dedic jeste rodjen u Sibeniku, ali Dedici su svi iz Miocica, okolina Drnisa, takodjer srbin. Majka mu inace potice iz jedne hercegovacke porodice zvana Miskovic. Kada mu je majka umrla 1995 godine, dosao je cijeli Sibenik i svi lokalni HDZ-ovci na njihovoj sahrani, gle‘ ironije, pravoslavna porodica, katolicki pop i partizansko groblje, a majka mrzila partizane i komuniste do groba. U tom vrijemenu, svi su pravoslavni svestenici napustili Sibenik. Na onoj listi fale jos Juraj Dalmatinac (poznati kipar i graditel), Milas Nikodim, poznati crkveni pisac i dalmatinski episkop, Simo Matavulj, knjizevnik i pripovjedac (onaj koji njega nezna, nezna nista o Sibeniku i Dalmaciji), mada njegov djed je rodjen u dalmatinskom kosovu, a kasnije preselio za Sibenik. Onaj fudbaler, Ivan Ergic jeste rodjen u Sibeniku, medjutim Ergici su inace iz Raducica, selo u Bukovici na rubu sjeverne Dalmacije i Gaceleza, selo u sibenskome zaledju.

Ertappt. Bin aus ner siedlung 5-10 km von sibenik entfernt. Raslina heisst das kaff und es ist in der nähe der Krka. Ausserdem hab ich Land in der nähe von gaceleze. Wo serben übrigens die Ölbäume und smokve zerstört haben. Die serben haben bei uns historische bauten zerstört (der stipanac) um mit ihren canadairs zu üben. Das stimmt dass Drazens Vater Serbe ist und in der MIlicija war. Ich bin gegen die zerstörung von gläubischen bauten.


Natürlich kenne ich simo matavulj. Mein vater ging in die schule die nach ihm benannt war. Zu den aufgelisteten Leuten... wiki weiss halt nicht alles z.B Faust vrancic fehlt auch

 

[Dinarski-Vuk]

Na internetu uglavnom mozes pronaci biografiju Sime Matavulje, a gotovo nista o njegovoj porodicnoj proslosti. Neznam da li ti ili tvoj otac znate, da su Matavulji inace porijeklom iz okoline Bosanske Gradiske, iz mjesta Kozjak/Kozinci, odakle su presli na Dalmatinsko Kosovo. Na Kosovu, je Marko Matavulj dobio sina Djordja, koji se ozenio sa Martom Kocicem iz Sibenskog Varosa, i presao tamo. Djordjev sin Stevan, otac cuvenog pisca Sime Matavulje. Medju pretplatnicima na „Srpsko-Dalmatinskom almanahu“ 1837 ili 1840, bio je i „matavulj simeuna“, klirik u Sibeniku. Simeuna Matavulj, majka Sime, zapocela je sa izradom narodnih odjela negdje 1845 godine. Ana i Djuro Matavulj, razvili su ovaj posao i podigli 1880 godine u Sibeniku veliku fabriku za izdradu narodnih odjela (recimo kape, prsluka itd.). Marko Matavulj, Anin sin, kasnije je razvio ovu industriju, do ajmo reci, najviseg stepena. Djuro Matavulj, „veletrznik“ iz Sibenika i Mihailo Matavulj, trgovac iz istog mjesta, pominju se medju pretplatnicima na knjige Srpske knjizevne zadruge, ako se nevaram, 1892/1893 godine. Simo Matavulj, spada u red najuglednijih srpskih pisaca. Zavrsio svoju skolu u Zadru i bio ucitelj u Djevrskama i Islamu Grckom. Imas na pravoslavnom groblju kod one gornje crkve u Sibeniku nadgrobni spomenik porodice Matavulj.

Znam za tvoju Raslinu, prvo selo iza Zatona, na preljepom Prokljanskom jezeru. Samo mi je nejasno, na koji vrijemenski period mislis, ono u vezi Gaceleza?
Nego, da mi je samo znati, koliko danas tih „crvenih sibencana“ posjecuje onaj spomen park na Subicevu (gdje je streljan Rade Koncar i jos blizu sto drugih antifasista).

 

[Šaban]

Na internetu uglavnom mozes pronaci biografiju Sime Matavulje, a gotovo nista o njegovoj porodicnoj proslosti. Neznam da li ti ili tvoj otac znate, da su Matavulji inace porijeklom iz okoline Bosanske Gradiske, iz mjesta Kozjak/Kozinci, odakle su presli na Dalmatinsko Kosovo. Na Kosovu, je Marko Matavulj dobio sina Djordja, koji se ozenio sa Martom Kocicem iz Sibenskog Varosa, i presao tamo. Djordjev sin Stevan, otac cuvenog pisca Sime Matavulje. Medju pretplatnicima na „Srpsko-Dalmatinskom almanahu“ 1837 ili 1840, bio je i „matavulj simeuna“, klirik u Sibeniku. Simeuna Matavulj, majka Sime, zapocela je sa izradom narodnih odjela negdje 1845 godine. Ana i Djuro Matavulj, razvili su ovaj posao i podigli 1880 godine u Sibeniku veliku fabriku za izdradu narodnih odjela (recimo kape, prsluka itd.). Marko Matavulj, Anin sin, kasnije je razvio ovu industriju, do ajmo reci, najviseg stepena. Djuro Matavulj, „veletrznik“ iz Sibenika i Mihailo Matavulj, trgovac iz istog mjesta, pominju se medju pretplatnicima na knjige Srpske knjizevne zadruge, ako se nevaram, 1892/1893 godine. Simo Matavulj, spada u red najuglednijih srpskih pisaca. Zavrsio svoju skolu u Zadru i bio ucitelj u Djevrskama i Islamu Grckom. Imas na pravoslavnom groblju kod one gornje crkve u Sibeniku nadgrobni spomenik porodice Matavulj.

Znam za tvoju Raslinu, prvo selo iza Zatona, na preljepom Prokljanskom jezeru. Samo mi je nejasno, na koji vrijemenski period mislis, ono u vezi Gaceleza?
Nego, da mi je samo znati, koliko danas tih „crvenih sibencana“ posjecuje onaj spomen park na Subicevu (gdje je streljan Rade Koncar i jos blizu sto drugih antifasista).

So.. in Raslina gibts so nen landweg wenn man richtung Guduce geht (so'n inofizieller nationalpark) Da muss man ne halbe stunde fahren.

Natürlich kenne ich rade koncar. Mein grossvater hat mir von ihm erzählt als ich so 13 jahre alt war

 

[Dinarski-Vuk]

So.. in Raslina gibts so nen landweg wenn man richtung Guduce geht (so'n inofizieller nationalpark) Da muss man ne halbe stunde fahren.

Natürlich kenne ich rade koncar. Mein grossvater hat mir von ihm erzählt als ich so 13 jahre alt war

Tacno, tamo dje je ornotoloski rezervat Guduca, a tu imas i onaj stari put dje vodi prema Gacelezima, Dragiscima i Cistoj Maloj. Prukljan je na svoj nacin poseban. Po salinitetu i bioloskim karakteristikama, pretezno je more, ali u krajoliku to je jezero, jer ga odasvud okruzuje kopno. Zato se moze i reci, da je sasvim opravdan kraci i prakticniji naziv Prukljan, koji se stalno upotrebljava. I sam znas, da su na njegovim obalama nekoliko sela (Raslina, Bilice, Prukljan), a sa sjeverozapada u jezero utjece Guduca, cije je usce faunisticki visestruko zanimljvo (od kornjaca, jegulje do ptica mocvarnih stanista, ima svega). Istocno je onaj mali poznati otocic, Sustipan, odnosno Stipanac, paleolitski i rimski lokalitet s’ostacima romanicke crkve sv. Stjepana. Prije rata, je bilo dosta srpskih vikendica u Stublju i Vrulji na Prukljanskom jezeru (opstina Bilice), najvise iz Banja Luke, danas u velikom broju uselili doseljenici iz srednje Bosne.

 

[Šaban]

Tacno, tamo dje je ornotoloski rezervat Guduca, a tu imas i onaj stari put dje vodi prema Gacelezima, Dragiscima i Cistoj Maloj. Prukljan je na svoj nacin poseban. Po salinitetu i bioloskim karakteristikama, pretezno je more, ali u krajoliku to je jezero, jer ga odasvud okruzuje kopno. Zato se moze i reci, da je sasvim opravdan kraci i prakticniji naziv Prukljan, koji se stalno upotrebljava. I sam znas, da su na njegovim obalama nekoliko sela (Raslina, Bilice, Prukljan), a sa sjeverozapada u jezero utjece Guduca, cije je usce faunisticki visestruko zanimljvo (od kornjaca, jegulje do ptica mocvarnih stanista, ima svega). Istocno je onaj mali poznati otocic, Sustipan, odnosno Stipanac, paleolitski i rimski lokalitet s’ostacima romanicke crkve sv. Stjepana. Prije rata, je bilo dosta srpskih vikendica u Stublju i Vrulji na Prukljanskom jezeru (opstina Bilice), najvise iz Banja Luke, danas u velikom broju uselili doseljenici iz srednje Bosne.

Ich kann dir was zum prukljanersee was sagen. Im herbst wird fischen dort verboten, da die berufsfischer den see leergefischt haben. Schade.. Aale und andere schöne tiere findet man dort auch nur noch selten

 

[Esseker]

Wie auch jede kroatische stadt ist auch sibenik eine sehr schöne stadt!