Das Buch "Histoire des Albanais" des französischen Autors Serge Metais entüllt ein ungewöhnliches und wenig bekanntes Detail über das Schulwesen in den albanischen Vilayets im osmanischen Reich. Im Jahr 1887 gab es in den albanischen Vilayets des osmanischen Reiches ingesamt 3000 Schulen. Davon 1200 türkischsprachige Schulen, genauso so viele private griechischsprachige Schulen und 300 bulgarischsprachige Schulen aber nur eine albanischsprachige Schule mit dem Schuldirektor Panedli Sotiri!
Jede Sprache war in Schulen erlaubt, ausser Albanisch. Doch die Geschichte endet nicht hier. Vier Jahre später wird auch der Schuldirektor Pandeli Sotiri ermordert und die albanischsprachige Schule geschlossen. Das sind Details die in letzter Zeit den Albanern gerne vorenthalten oder realtiviert werden.
So viel zur Toleranz des Osmanischen Reiches.
###
Sie haben keine Berechtigung Anhänge anzusehen. Anhänge sind ausgeblendet.
toleranz gegenüber der albanischen nationalen identität und dem katholizismus gab es seites der osmanen nicht
albanische schulen gab es so gut wie nie und wenn dann auch nur für eine kurze zeit als es zu aufständen unter den
balkanvölkern kam und osmanen versucht hatten die albaner auf ihrer seite zu gewinnen.
- - - Aktualisiert - - -
[h=1]Plisi-qeleshja pellazgo-illire-shqiptare dhe simbolika hyjnore e saj![/h]
Plisi-qeleshja pellazgo-illire-shqiptare dhe simbolika hyjnore e saj!
Nga Gjergji Anastasi
Kërkimet ikonografike dhe studimet rreth PLISIT tonë Shqiptar, vazhdojnë. Në qoftë se ju kujtohet, në publikimin që para pak javësh bëra mbi PLISIN, përveç origjinës dhe traditave mijë vjeçare që populli ynë kultivonte ne simbolin e PLISIT, nginja dhe një argument tjetër, atë të mundësisë jo të vogël që ekzistonte, që romakët dhe Vatikani, të kenë kopjuar nga PLISI ynë. Këtë dëshmi po e paraqes me këtë foto e cila është mjaft bindëse, pasi PLISI është identik.
Po shkëpus një pjesë nga publikimi im i këtij artikulli.
Sa më tepër të studiohet dhe të analizohet çështja e plisit-qeleshes, aq më shumë fillon të marrë dimensione historike dhe gjeografike, gjithmonë e me të mëdha. Kësaj radhe do flasim për një fenomen që përfshin aspektin Kristjan, më konkretisht atë katolik. Po bëj një parashtesë duke shtuar se, nuk jemi në gjendje qe të konfirmojmë me egzaktesinë më të madhe, se a ka dhe ne ç’baza mbështeten legjendat popullore mbi kapelën e klerikëve katolikë, pavarësisht nga rangu i hierarkisë që ata kanë. Gjatë meshës në kishë mbajnë kësula të bardha në formë plisi-qelesheje të tipit shqiptar. Madje të tillë i mban edhe vetë pontifiku katolik në Romë, Papa.
Ndoshta kjo traditë popullore mbështetet në këto fakte historike.
Dihet mirë se pas pushtimit të tokave ilire në Ballkan, romakët morën prej nesh shumë gjëra nga kultura materiale, duke përfshirë edhe pjesë të ndryshme të veshjeve popullore.
Le të vazhdojmë të qëndrojmë akoma në periudhën dhe tokën romake, duket se një lloj këmishe ose pelerine, që romakët e quanin tunika (tunica) e morën nga fisi dalmat i ilirëve, sepse atë e quanin dalmatika (dalmatica).
A është e mundur të kenë përvetësuar edhe kësulën e bardhe ilire?
Më vonë kjo veshje, duke pësuar ndryshime, dalë e ngadalë doli nga përdorimi i përditshëm. Ajo u ruajt dhe qëndroi duke u përdorur vetëm në kishën katolike (e cila për vetë rolin që kishte, atë konservator, në krahasim me jetën publike romake) dhe ruhet akoma sot e kësaj dite dhe quhet dalmatika. Kësula jonë, hyn në përdorim ose vishet nga priftërinjtë, vetëm gjatë meshës.
Papë Klementi XI (papa me prejardhje shqiptare), shekulli XVIII
Në krijimin e gojëdhënës për kësulën e bardhë të papës që i përngjet plisit-qeleshes tonë të rrumbullakët (jo e atij me maje të theksuar), mund të ketë ndihmuar edhe një fakt tjetër i njohur historik. Ky fakt është se në fillim të shekullit XVIII u zgjodh papë Klementi XI, që kishte prejardhje shqiptare, i fisit Kelmend. Me iniciativën e tij, më 1703 u mbajt një konsilium i peshkopëve të Shqipërisë, ku u morë vendimi që literatura kishtare të përhapej në gjuhën shqipe.
Po të analizojmë dhe ti thellojmë të gjitha ato që thamë më sipër, se papët me të vërtetë mbajnë kësulë të bardhë të rrumbullakët, shumë të ngjashme me plisin shqiptar, atëherë mund te dalë një tezë plotësisht më e qartë, se nga rrjedhin këto gojëdhëna popullore. Duhet investuar me tepër në kërkimet e studimet e kulturës tonë të lashtë, në mënyrë të tillë e bëjmë atë me të njohur në nivelet internacionale dhe e ruajmë nga vjedhjet dhe imitimet e falsifikatorëve tanë fqinjë.
Ndërgjegjësimi i kulturës shqiptare është mënyra më e mirë për të ruajtur traditat tona e të stërgjyshërve të lashtëve Pellazgo-Ilire. Shqiptarët e Kosovës dhe të Maqedonisë së lashtë (që nuk ka të bëjë me atë vend sllav), kanë bërë hapat e para për të ruajtur simbolet tona që paraardhësit tanë kanë lënë në histori. Për këtë arsye duhet që plisi-qeleshja Shqiptare, të përkujtohet në të gjitha rajonet e Shqipërisë, dhe jo vetëm në Kosovë dhe Maqedoni. Ka ardhur koha, që të veprojmë dhe të mendojmë si një komb i vetëm, pasi kemi një kulturë, të njëjtat zakone dhe tradita. Qëllimi ynë është që siç është dita e pavarësisë së Shqipërisë, që njihet si Dita e Flamurit, le të njihet edhe Dita e Pavarësisë së Kosovës si DITA E PLISIT. DITA E PLISIT, do nderoje simbolin dhe kulturën e të lashtëve Ilirë. Kur një popull, nuk njeh të kaluarën e tij, nuk mund të përfytyrojë dhe të ndërtojë të ardhmen e tij. Kur të ngremë flamurin Shqiptar për ditën e pavarësisë, le të fiksojmë në memorien tonë, se për ne shqiptarët ka lindur një ditë e re, ajo e ditës së plisit-qeleshes, e cila do jetë e lidhur ngushtë me ditën e pavarësisë të Kosovës.Populli i zgjedh vetë ditët që do festojë dhe as një nuk ka të drejtën që ti shtojë apo ti heqë ditët simbolike që ai do të përkujtojë. Ky simbol, midis shumë simbolesh të tjera, i ka shoqëruar stërgjyshërit tanë në të gjithë historinë e lavdishme të tyre, e cila ka ardhur deri në ditët tona. Nuk me ngelet gjë tjetër, veç t’ju uroj të gjithë shqiptarëve dhe ti uroj vetes time GËZUAR DITËN E PLISIT.
http://www.alb-observer.com/kulture/6412/plisi-qeleshja-pellazgo-illire-shqiptare-dhe.html
