Aktuelles
  • Herzlich Willkommen im Balkanforum
    Sind Sie neu hier? Dann werden Sie Mitglied in unserer Community.
    Bitte hier registrieren

Nachrichten aus Albanien

Ja bald geht's los. Ich freu mich schon :)



Nicht Durres? Wieso nicht? Zu viele albanische Touris? Dreckig? Aber von Tirana bis Durres hat es grad so eine Schnellstrasse, wäre perfekt. Welcher Strand ist empfehlenswert?

Nein die meisten Albaner machen in Velipoje und im Süden von Albanien Urlaub, Durres ist voll von Jungen Albanern aus Kosovo und Mazedonien, aber auch viele aus Italien und aus Mazedonien also die Slawische Bevölkerung macht in Durres urlaub.

Durres ist einfach schon so überlaufen, und die Wasser Qualität ist nicht wirklich gut wenn du den Süden mal gesehen hast, oder dann Velipje dann wirst du mich verstehen.
Natürlich hat Durres viel zu bieten, aber du kannst es dir mal anschauen.
Aber Städte wie Korse oder Gjirokaster (in Korçe steht übrigens die älteste Kirche Albaniens) ist halt alles im Süden, und das liegt alles sozusagen um die Ecke, wenn du mal einen Tag keine Lust auf Strand hast, sondern eher Kultur..

LG* und viel Spaß falls es noch immer Aktuell sein sollte.

ach und noch was, wenn du mit einem Auto mit Fremdkennzeichen bist, lass dich von den Roma Kindern nicht anbeten, falls es doch dazu kommt lass die Scheiben oben :)
Sie spucken gerne wenn du kein geld gibst.
 
Verbrennung der ISIS Flagge in Prishtina!

11988706_861075353960593_2208615987145924559_n.jpg
 
Ja bald geht's los. Ich freu mich schon :)



Nicht Durres? Wieso nicht? Zu viele albanische Touris? Dreckig? Aber von Tirana bis Durres hat es grad so eine Schnellstrasse, wäre perfekt. Welcher Strand ist empfehlenswert?
In Ksamil waren dieses Jahr sehr viele Mazedonier und Serben, ist aber eher was für Familienurlaub. Strände sind schön
 
TOLERANZ ZWISCHEN DEN RELIGIONEN IN ALBANIEN

Fotoalbumi i çeljes së dyerve të tempullit të ri mbresëlënës dhe pjesë nga fjala e rastit:

Duke soditur këtë tempull të përfunduar, m'u kujtua filozofi Jozef Ratzinger, ipeshkëv i ardhshëm i Romës. Atëhere ende kardinal, i përshkuar nga një sens murgjëror vëzhgimi të hatashëm, ai pat shkruar diku se “apologjia e vërtetë e krishtërimit është arti”, perifrazë e së famshmes klithmë të Dostojevskit, “e bukura do të na shpëtojë”.

Nuk e di nëse kjo është “udha” – për t’i përshtatur këtij momenti një fjalë kuptimplotë për urdhërin bektashi – që në intimitetin e ndërgjegjes së vet pat dashur të ndjekë arkitekti i vërtetë i kësaj mrekullie, i ndjeri dhe i paharruari Haxhi Dede Reshat Bardhi.
Çdo gjë që na rrethon këtu, duke filluar nga vetë faltorja, e cila nuk gjen të dytë në Shqipëri, është mishërim i sensit të masës, të përmasës, të ekuilibrit dhe të një shijeje jashtëzakonisht të hollë befasuese.
Këtu janë vërtet, në të 12 cepat e faltores, 12 imamët, emrat e të cilëve, ndonëse mund të tingëllojnë të huaj, janë për shqiptarët jehonë e 12 virtuteve njerëzore.
Shqipërisht i përcolli deri tek ne, Naim Frashëri, në të pavdekshmen Fletore të Bektashinjve, këtë Kuran e Bibël të dytë të “besës sonë të shenjtëruar”, duke rradhitur krah tyre, 12 shtylla të udhëtimit shpirtëror: Te vërtetën, drejtësinë, inteligjencën, urtësinë, vëllazërinë, dashurinë, miqësinë, humanizmin, besimin, atdhedashurinë, përvujtarinë dhe zemërgjerësinë.
Këtu janë edhe Haxhi Bektash Veliu, themeluesi i urdhërit, edhe vet Naimi, mjeshtri i ligjërimit të tij, të ndarë në mes nga ky tempull i paqtë, ashtu siç ndahen në mistikën bektashie, pa ju kundërvënë njëra-tjetrës, “lulja e së vërtetës dhe lulja diturisë”.
Pa patur kultin e imazhit, bektashinjtë reflektojnë kështu përkujdesjen ndaj një rendi gjeometrik dhe estetik shumë të përkorë, ndaj një ekonomie të shqisave, e cila është një përshkrim dhe një udhërrëfyes fillimor i jetës së një individi e po njesoj edhe i një bashkësie.
Sot, këtu dhe falë këtij kurorëzimi të aq shumëkërkuar, bektashizmi gjen përfundimisht atë të drejtë qytetarie që gjen edhe kujtesa e ndjerë e Baba Reshatit, i destinuar që në fëmijëri, të ndjente peshën e rrënimit, dhunën e përçmimit dhe pastaj dora-dorazi, belbëzimet e para të ringjalljes.
Një njeriu të cilit që në fëmijëri e në rini të hershme ju skalit karakteri dhe forca morale pasi i ra për pjesë të ishte dëshmitar i djegies së shtëpisë atërore nga diktatura ateiste dhe të cilit, i'u konsolidua besimi tamam atëherë kur feja varrosej me pahirin e kërbaçit dhe krimit shtetëror, nuk kish se si të mos kërkonte shëlbimin në mirësinë dhe bukurinë e natyrës, por edhe në perfeksionin e artit dhe artizanatit të mbrujtur nga dora e besimtarit.
Mermer, granit, porfir, vitrazhe me arabeska befasuese për nga rrafinimi i tyre, kaligrafi arabe gjithmonë shoqëruar me transliterim në shqip të emrave të martirëve të besimit bektashian, gjenden në këtë faltore, jo për t’i shpallur pelegrinit fuqinë shekullore të një feje apo të një riti, por për ta ftuar që të ketë pjesë në pasurinë dhe trashëgiminë e pasosur të përshpirtshmërisë bektashiane.
Kush nuk do të aderonte, në fakt, dhe kush nuk do të gjente paqen në këto fjalë të nxjerra edhe një herë, nga e madhërishmja "Fletore e Bektashinjet" e Naim beut të madh, i cili shkruan: “Kush përçudnon njerinë dhe njerëzinimin, rradhitet mes kafshëve... Njeriu nuk është kurrë nën hekura, në çdo pikpamje ai i përket lirisë dhe për çdo veprim të tijin është përgjegjës”.
Baba Reshati e deshi, e ëndërroi dhe e projektoi shumë kohë përpara se sa të kishte mundësi për ta ndërtuar, selinë bektashiane si një kopsht ku të kultivohej liria dhe larmia, ku mistika, po aq sa arsyeja dhe kultura të kishin një parcelë të zgjedhur e të shqueshme që në sy të parë. Një kopsht, ku në rrënjët e traditës, e vjetra të përtërihej, pa u përhumbur, si risi e shekullit tonë.
Kur Baba Reshati, i cili si shenjtët e moçëm në Perëndim dukej se e kishte paraparë momentin kur do të ndahej nga jeta e këtushme, këmbëngulte në gjetjen e mjeteve për të përfunduar Odeonin, mua më përçonte gjithmonë përshtypjen që parashihte një ndërtesë simbol, me një domethënie unike.
Ja ku jemi këtu ne të mbetur pas ikjes së tij, dëshmitarë të vizionit te jashtëzakonshëm të një njeriu në pamje të parë shume të zakonshëm, por në thelb të shenjtë. Dhe jam krenar që projekti i ngritur mbi ate vizion mori mbështetjen financiare te qeverisë sonë, e cila në fakt duke mbështetur ndërtimin e kësaj faltoreje, nuk përmbushi thjesht amanetin e një njeriu të shenjtë, por kreu një detyrë patriotike karshi bektashizmit dhe të gjithë bektashinjve shqiptarë. S'kam asnje dyshim se në këtë truall brezave u mbetet një monument i cili për nga mesazhi që mbart, siç do të thoshte poeti i lashtë Horac, “do të jetë më jetgjatë sesa vete çeliku”
Pa minare, pa gjysëmhënë, pa yje, pa të tjera simbole të pazëvendësueshme, një faltore që i përket universit shumëngjyrësh të fesë islame mund të habisë këdo që nuk e njeh bektashizmin. Të them të drejtën unë nuk e di, as si, as kur, as në ç’moment, as për ç’arsye, tarikati i bektashinjve ka hequr dorë nga shpallja qartazi dhe prerazi e përkatësisë së tij ndaj një universi fetar në një ritual aq të përcaktuar. Ndoshta kjo ka ndodhur për të mos larguar asnjë udhëtar nga pragu i teqesë, cilido mund të ketë qënë besimi i tij. Si pasuria më e madhe e bektashinjve, njeriu është aspirata, shpresa dhe pritshmëria madhore, guri filozofal i tempullit mistik që është në të vërtetë çdo teqe apo çdo tyrbe.
Në pragun e një teqeje, çdo njeri e ndjen edhe nëse nuk e kupton sensin e thellë të këtyre fjalëve të Fletores së Bektashinjve: “Bektashiu nuk përbuz asnjë besim, por i respekton të gjithë, siç respekton të gjithë librat e mësimet mbi jetën e përtejme”.
Nën këtë kube e nën këto qiparisa, në këmbët e Haxhi Bektash Veliut e nën vështrimin e Naimit, i krishteri, ortodoksi, katoliku apo ungjillor qoftë, është në shtëpinë e vet, po aq sa është myslimani synit, çdo besimtar, por edhe jo besimtar, çdo filozof, por dhe çdo i panxënë, çdo njeri, dhe deri çdo ateist i thekur.
Me këtë faltore, gdhendet në gur të punuar e të fisëm, porosia e madhe e bektashizmit e cila shkrihet në një me atë të rilindësve tanë të mëdhenj:
“Së bashku më krerët dhe fisnikët, të inkurajohet dashuria, vëllazëria, bashkimi dhe miqësia mes të tërë shqiptarëve; të mos ndahet kurrë myslimani nga i krishteri dhe i krishteri nga myslimani, por së bashku të punojnë.
Së bashku të udhëtojnë drejt dritës së pasosur, që Shqiptari, në tërë botën i shquar për diturira, kurrë të mos përpihet nga errësira!”



11947820_10153201557301523_8122963106116302322_o.jpg


11934561_10153201557306523_5664774791543864059_o.jpg


11947932_10153201557321523_5798363111365183476_o.jpg


11947711_10153201557711523_8261331231361855723_o.jpg


11999744_10153201557696523_3756477834333084710_o.jpg


11942221_10153201557686523_1323411253595947615_o.jpg


11953438_10153201557861523_3719995847150965771_o.jpg


11951467_10153201557856523_1466748378072023056_o.jpg


12002167_10153201557866523_1592113693012395629_n.jpg


10421369_10153201557966523_5586502301175535119_n.jpg


11999711_10153201557971523_1188589344092865644_o.jpg


11953472_10153201557986523_6680533263377863506_o.jpg


11845186_10153201558071523_5694490830762894751_o.jpg


12001068_10153201558081523_5091354261030236662_o.jpg


11947863_10153201558091523_4531613200251669356_o.jpg


11953373_10153201558321523_6070591972365789359_o.jpg


11923272_10153201558331523_2281271680492735590_o.jpg


11922811_10153201558346523_5781426149801630863_o.jpg


11921880_10153201558631523_1873354299109426751_o.jpg


11951622_10153201558626523_4912172594756162534_o.jpg


10860952_10153201558606523_8608193166637262952_o.jpg


11950400_10153201559136523_5637948837557060509_o.jpg


11942096_10153201559146523_6317058110250541098_o.jpg


11893721_10153201559161523_8502733354359029865_o.jpg


11942335_10153201559376523_5752841199795607429_o.jpg


885991_10153201559431523_761164909889275140_o.jpg


11921806_10153201559471523_1820727402017044353_o.jpg


11950354_10153201560516523_6839475644131343727_o.jpg


11149660_10153201560606523_5846524188435941073_o.jpg


11223885_10153201560581523_6584676060673345101_o.jpg


10403820_10153201560641523_6890815508218806572_o.jpg


11053670_10153201560671523_6611166091360341868_o.jpg


11930969_10153201560726523_4028400822808959201_o.jpg


11708028_10153201560741523_8676146783953826418_o.jpg


11146415_10153201560781523_4914059249765157954_o.jpg


11894462_10153201560876523_3181844087547055299_o.jpg


11794390_10153201560886523_1817910445826611931_o.jpg


12006691_10153201560881523_2565058886938260589_o.jpg


11924332_10153201560981523_4897740090581736188_o.jpg


11084035_10153201561086523_4614778200223094386_o.jpg


11958164_10153201561081523_6255725971270754188_o.jpg


11053145_10153201561201523_4296175516851684018_o.jpg


11922788_10153201561216523_4625030507710721556_o.jpg


11045464_10153201561226523_3877673666644536668_o.jpg


11942338_10153201561296523_2984241345572171276_o.jpg


11229769_10153201561406523_667473777846611191_o.jpg


11947843_10153201561421523_7222986436848702019_o.jpg
 
Albanien stellt UNESCO-Aufnahmegesuch für den Kosovo

Albanien hat nach Angaben des serbischen Außenministers Ivica Dacic dem Exekutivrat der UNESCO nun einen offiziellen Antrag für die Aufnahme des Kosovo in diese Organisation gestellt. Das Aufnahmegesuch wurde von 44 Staaten, darunter Österreich, unterstützt. Belgrad widersetzt sich der Aufnahme.
„Von heute an befinden wird uns dank der Unterstützung von 44 Staaten auf der offiziellen Tagesordnung des UNESCO-Exekutivrates“, stellte der kosovarische Außenminister Hashim Thaci via Twitter fest.

Sitzung im Oktober

Dacic hatte im Juli in einem Brief an UNO-Generalsekretär Ban Ki Moon das damals angekündigte UNESCO-Aufnahmegesuch des Kosovo als „inakzeptabel gemäß internationalem Recht“ bezeichnet. Er hatte auf die UNO-Resolution 1244 aus dem Jahr 1999 verwiesen. Diese behandelt den Kosovo als Bestandteil der damaligen Bundesrepublik Jugoslawien, deren einziger Rechtsnachfolger Serbien ist.
Im UNESCO-Exekutivrat wird der Antrag des Kosovo derzeit von 19 von 58 Mitgliedern unterstützt, meldeten Belgrader Medien heute unter dem Hinweis, dass die Sitzung im Oktober stattfinden soll. Es werde ein schwerer Kampf geführt werden, stellte der serbische Außenminister zuvor fest.
 
Albanien: Cannabis in Milliardenwert zerstört

Der Cannabisanbau in Albanien geht im großen Stil weiter. Nach Angaben der Polizei wurden seit Jänner bei Razzien mehr als 650.000 Cannabispflanzen im Schwarzmarktwert von sieben Milliarden Euro zerstört.
Insgesamt 279 Verdächtige wurden demnach festgenommen, 90 weitere wurden zur Fahndung ausgeschrieben. Unterstützt wurden die albanischen Fahnder einem Sprecher zufolge von ihren Kollegen aus Italien, die für die Suche nach illegalen Anbauflächen auch Hubschrauber zur Verfügung stellten.
Nach großangelegten Razzien im vergangenen Jahr sei die Zahl der deutlich sichtbaren großen Pflanzungen zurückgegangen, erklärte der Sprecher. Stattdessen werde der Anbau zunehmend auf kleine Flächen in unbewohnten Gebirgsgegenden verlegt, die nur aus der Luft zu sehen seien.

Ende der „Drogenhochburg“ Lazarat

Im Juni des vergangenen Jahres hatte die Polizei nach tagelanger Belagerung das „Drogendorf“ Lazarat unter ihre Kontrolle gebracht. Hunderte Sicherheitskräfte waren an dem Einsatz gegen die Drogenhändler beteiligt, die sich mit Kalaschnikows in mehreren Häusern verschanzt hatten. Nach einem Bericht der italienischen Polizei produzierte Lazarat vor dem Einsatz 900 Tonnen Cannabis pro Jahr mit einem Schwarzmarktwert von 4,5 Milliarden Euro. Das entsprach fast einem Drittel des albanischen Bruttoinlandsprodukts.
 
Zurück
Oben