Η κατάσταση που προφανώς δεν είναι ευχάριστη, έρχεται στην πιο δύσκολη στιγμή για τη χώρα και την ελληνική κοινωνία. Μια κατάσταση που η Άγκυρα φροντίζει να αξιοποιεί δεόντως μεγιστοποιώντας τις πιέσεις της σε όλα τα μέτωπα, από τον Έβρο μέχρι την Κύπρο.
Η Τουρκία, προβάλλοντας μια δική της ερμηνεία του διεθνούς δικαίου της θάλασσας, το οποίο σημειωτέον, το έχει γράψει στα παλιά της τα παπούτσια επειδή δεν τη συμφέρει αν και εφαρμόζει τις ευεργετικές του διατάξεις… όπου την ευεργετούν (π.χ. Μαύρη Θάλασσα), ακολουθεί μια κλασική πολιτική πυγμής με σκοπό να πειθαναγκάσει τον αντίπαλο, δηλαδή την Ελλάδα και την Κύπρο, να υποταχθεί στη θέλησή της.
Όπως κυκλοφορεί από το πρωί, η Τουρκία θα πραγματοποιήσει έρευνες για την εξεύρεση κοιτασμάτων υδρογονανθράκων
στα κυπριακά «οικόπεδα» με αριθμούς 1, 4, 5, 6 και 7, αλλά και στο οικόπεδο νούμερο 12 που θεωρεί ότι ανήκει στο ψευδοκράτος, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά τον σεβασμό της στ6η διεθνή νομιμότητα μέσω της αδιαφορίας για το γεγονός ότι το ψευδοκράτος το αναγνωρίζει μόνο η ίδια. Τουρκία κατά πάντων λοιπόν…
Ευτυχώς που η Τουρκία πάσχει από το αυτοκρατορικό σύνδρομο και θεωρεί εαυτόν υπερδύναμη, ανακοινώνοντας ότι το ερευνητικό σκάφος «
Polarcus» που αγόρασε από τους Νορβηγούς
θα συνοδεύεται από πολεμικά πλοία. Διότι μπροστά της δεν θα βρει μόνο τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, αλλά μια σειρά από άλλες χώρες, από τη
Γαλλία και το
Ισραήλ, μέχρι τις
ΗΠΑ που προσπαθούν να παίξουν επιδιαιτητικό ρόλο, χωρίς να αποκλείεται μέχρι εκείνο το χρονικό σημείο να εμπλακεί ακόμα και η
Ρωσία…
Παράλληλα και παρεμπιπτόντως, θυμίζουμε ότι και το Κουρδικό ζήτημα είναι ανοικτό με τις εξελίξεις να απειλούν την εδαφική ακεραιότητα της γειτονικής μας χώρας και
όλως τυχαίως επανέρχονται από αμερικανικούς κύκλους τα «σενάρια» εδαφικού ακρωτηριασμού της μέχρι το 2030 εξαιτίας αυτού του προβλήματος.
Στο τμήμα των τουρκικών διεκδικήσεων που αφορά την Ελλάδα, το «
strategy reports» είχε ένα πολύ ενδιαφέρον δημοσίευμα βασισμένο στην ανταπόκριση του συναδέλφου,
Αθανάσιου Έλλις, από την Ουάσιγκτον, στο οποίο παρουσιαζόντουσαν οι εκτιμήσεις του βοηθού υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ,
Έρικ Ρούμπιν, ότι η ανακήρυξη ΑΟΖ και οι έρευνες υδρογονανθράκων στο Αιγαίο θα προκαλέσουν
θερμό επεισόδιο με την Τουρκία.
Όταν το αμερικανικό κατεστημένο μιλάει για «Αιγαίο» προφανώς γνωρίζει πολύ καλά ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος δεν βρίσκεται εκεί, αλλά στην Ανατολική Μεσόγειο. Εκτός κι αν με έμμεσο τρόπο περνούσε στον συνομιλητή του το μήνυμα ότι
πρόκειται για δυο διαφορετικές υποθέσεις, με την Ανατολική μεσόγειο να είναι «παιχνίδι για μεγάλα παιδιά», στο οποίο δεν θα κάνουν κουμάντο ούτε η Ελλάδα, ούτε η Τουρκία.
Στο άρθρο αυτό, η Ουάσιγκτον φέρεται να δηλώνει αντίθετη με την κατάθεση συντεταγμένων και την προβολή χαρτών, αλλά δεν τάσσεται απαραίτητα κατά της διενέργειας γεωτρήσεων (
drill, if you have to, but no maps), ιδιαίτερα σε περιοχές που δεν προκαλούν τριβές, όπως στο Ιόνιο ή νότια της Κρήτης. Το «
strategy reports» υπενθυμίζει, ότι το 2010, ο τότε ειδικός απεσταλμένος του
State Department για την ενέργεια στην Ευρασία,
Ρίτσαρντ Μόρνινγσταρ, είχε προτείνει ευθέως την
συνεκμετάλλευση των όποιων πηγών ενέργειας υπάρχουν σε «αμφισβητούμενες» περιοχές του Αιγαίου.
Δύσκολο πρόβλημα και όσα ακολουθούν θα αποδείξουν ακόμα και στους πιο εύπιστους ότι όσα διακήρυσσαν στο παρελθόν για τη συνεννόηση με την Τουρκία για την από κοινού μείωση των εξοπλισμών επρόκειτο για
απύθμενες βλακείες και αφέλειες, όπως επίσης και άλλοι γραφικοί που μια ωραία μέρα ξύπνησαν και κατέληξαν στο συμπέρασμα για τη δέουσα πολιτική, «θα το ρισκάρουμε με την Τουρκία».
Όσο δύσκολη κι αν είναι η κατάσταση και παρά την
απαράδεκτη ολιγωρία τόσων χρόνων, αλλά και της παρούσας κυβέρνησης που παρουσιάζεται
ανίκανη να πετύχει έστω μια προσωρινή ρύθμιση και να προχωρήσει με ταχύτατες διαδικασίες η ολοκλήρωση των δυο υποβρυχίων Type 214 που βρίσκονται στη ναυπηγική κλίνη στον Σκαραμαγκά μισοτελειωμένα, ή υλοποιεί με το σταγονόμετρο την πλήρωση των αποθεμάτων των κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων σε κρίσιμους τομείς,
περιθώρια για την αποτροπή του τουρκικού αναθεωρητισμού υπάρχουν.
Τουλάχιστον όμως, η Τουρκία οφείλει να αντιληφθεί επιτέλους, ότι δεν μπορεί να επιβάλλει δια των όπλων ότι την εξυπηρετεί αδιαφορώντας εντελώς για το διεθνές δίκαιο. Εάν θεωρεί ότι υπάρχει κάτι «αμφισβητούμενο» ξέρει τον δρόμο. Όμως, το διεθνές δίκαιο για την Τουρκία, όπως βέβαια και για όλους τους ισχυρούς του πλανήτη, αποτελεί όπλο όταν μπορούμε να το χειραγωγήσουμε κατά τρόπον που θα νομιμοποιήσει τις επιδιώξεις μας… Ευελπιστούμε ότι οι ισχυροί έχουν αντιληφθεί το πόσο αποσταθεροποιητικός είναι ο ρόλος της νεοθωμανικής Άγκυρας και θα πράξουν τα δέοντα για να τη μαζέψουν, με την προϋπόθεση βέβαια ότι και η Ελλάδα έχει αποφασίσει να προασπίσει τα συμφέροντά της και δεν θα τα περιμένει όλα από τρίτους,
ενώ εργάζεται ήδη παρασκηνιακά για να οικοδομήσει τις διεθνείς της συμμαχίες...
- - - Aktualisiert - - -
i tourkoi theloun to aigeo, i albanoi tin notia ellada, i slaboi ti makedonia.
ke emis ti kanoume ospote tha skiwoume keros eine na ksipnisoume giati mas wlepo teliomenous san kratos ke san ethnos. Ke min perimenoume woithia apo kanenan oloi kitane to simferon tous.
