Poezi/Vjersha

[El Malesor]

Token teme Knjazit nuk ja la

Kadri Bajri n'kam ish çue,
- Shpejt dy djem n'Pejë m'i çue,
Karadaku m'ka rrethue,
N'shpell te i gur jam ngujue.
Tokën teme Knjazit nu' ja lshoj,
Tokën e babës s'mujm me lshue,
Qashtu Plava letër ka shkrue,
Krejt Kosovës ja ka çue:
- Oj Kosovë, ti kjofsh bekue!
A po vjen ti me m'nimue,
A po m'duhet m'u farue?
Kur n'Kosove fjala ka shkue,
I madh e i vogel tan jan çue,
Desh e dath si kan qillue,
Tan kah Plava t'jan fillue,
Ç'jan kto gjam çi po bjen era
- Po luftojn Rugova e Peja,
Na ka ardh shkjau te dera!
Dem Isufi trim si rrfeja,
Bjen Nokshiq nxjerr tri krena,
Si sokol po i nimon Rexha,
Rexh Avdia zogu i atit,
Fyt për fyt me djelt e Markut,
Djelt e Markut po bajn be:
- Me ksi trimash kurr s'jem pre.

 

[FloKrass]

Oj Kosove mriz me zana,
500 vjet tuj pre sulltana,
500 vjet para konopit,
500 vjet ne gryk te topit,
500 vjet qiellin e nxim,
500 gjam e vetim,
n‘lufte me turk e n‘luft me shkja,
heu n’gjak bajlozash tuj u la.

Hiqmi knej tank e helmeta,
mos mu turr me bajoneta,
mos ma shtyj deren me zor,
mos mi prek djepat me dor;
pushken ne dore ne bafsha me kap,
t’i kam djeg sarajet flak,
e cka t’ka gjet nuk din me than,
se ta baj varr serbine t’tane,
cka t’ka gjet nuk din me than,
se ta baj varr serbine t’tane.

Gjemojn malet e ketij trolli,
dojn me’u qu heronjt prej vorri,
me i’a hek prangat vatanit,
me i’pre qafen sulltanit,
kullat shkret dom me jau lan,
se driten e diellit na kan nxan:
tan Kosova ne gjak le te lahet
se kurr shqiptari jo kurr serb nuk bahet!

 

[FloKrass]

Veç me vdekjen s'jam takuar kurre,
Ndaj e pres nderuar ne shtepi
Per respekt-nje qengj manar ne furre,
Per humor-nje shishe me raki
Do ta ftoj ne sofer tok te pijme
Vdekja mbreteresh e une mbret !
Dehur bashke naten do ta gdhijme,
Dehur do dalim ne qytet.


Dritero Agolli-1993

 

[FloKrass]

Shqypnisë

​

T'falem, Shqypni, ti i shpirtit tem dishiri!
I lum njimend jam un n'gji tand tue rrnue,
Tue gzue t'pamt tand, tue t'hjekë atë ajr t'kullue
Si Leka i Madhi e Skandërbegu i biri
Kje i Lumi vetë, qi mue m'dërgo ksi hiri
Për nën qiellë tande t'kthielltë un me u përftue.
Malet e hjedhta e t'blerta me shikjue,
Ku Shqypnija e Burrit s'dron se i qaset niri.
Ktu trima lejn gjithmonë, pse ti je nana
E armvet n'za, qi shndrisin duert e t'lumit,
Kah des për ty i rrebtë e trim si zana:
Eden n'Balkan ti je; ti prej t'Amshumit​

 

[Ciciripi]

Poezi Came

Hamd e shuqre pa nihajet
Zotërisë,Perëndisë
Që n’arriu,na dha hidajet
Në besë të turqërisë

Edhe salavat,edhe selam
Përmbi hazrenë Muhamed
Ja Rab,të jetë mudam
I pasosur kurr’ ebed

Pas hamdas e besmelesë
Edhe pas salavat e selam
Epi nusret halifesë
Q’është veqil në dini islam

Ja Rab,umrë sulltanit
T’ia shtoç edhe nusretnë
Q’i vjen për hakë dushmanit
Ruanë edhe gjith’ ulqenë

Që nisi e bëri tertib
E dërgoi Rumelinë
Kaurrit i erdhi galib
I shtrëngoi e u dha Frëngjinë

Rumelija si ezhderi
U përpoq ditë dhe natë
Ndose pse iku asqeri
Ndose mbet dhe pa armatë

Mashallah,hallall i qoftë
E dëftoi trimërinë
Zoti mos e turpëroftë
Që dajandisi urdhinë

Dhe më në bisht bëri sebeb
Zotërij’ e Perëndisë
Q’i vate fermani dovlet
Vezirit Arabërisë

Edhe ai bëri itaat
Çunq ka mansib Misirrë
Tertibnë e bëri ifrat
Nisi e dërgoi të birrë

Elif,Allah,erdh vadeja
Dhe sahat i Perëndisë
Në dizet e një seneja
Nusret ju dha Turqisë

Ba – Bajraku i shehadetit
Hipi malë minaresë
Kriqi ra në fund të detit
Kuarrët i prunë në besë

Ta – tajin bëri sulltani
Vezir’ e Arabërisë
Açik i vate fermani
‘Epu nizam kaurrisë!’

Tha – thirri veziri vetë
Haxhi Ibrahim Pashanë
‘Trimërija sot njihetë
të lëftoç me din dushmanë!’

Xhim – Xhaiz e pa dovleti
Na dërgoi dhe donmenë
Irz në faqe s’na mbeti
Veçë të vëmë takatnë

Dhe ata bënë tahminë
Anë mb’anë,ngado qenë
Kriqinë deshnë t’e ngrinë
Të ulinë shehadetnë

Perëndija s’e pa xhaiz
Edh’ na dërgoi belanë
Mesolongjia u batërdis
Ç’ishin brënda nishan z’dhanë

 

[Mirditor]

GJUHA SHQIPE (GJERGJ FISHTA)




Porsi kanga e zogut t'verës,
qi vallzon n'blerim të prillit;
porsi i ambli fllad i erës,
qi lmon gjit e drandofillit;
porsi vala e bregut t'detit,
porsi gjáma e rrfès zhgjetare,
porsi ushtima e nji tërmetit,
ngjashtu á' gjuha e jonë shqyptare.


Ah! po; á' e ambël fjala e saj,
porsi gjumi m'nji kërthi,
porsi drita plot uzdajë,
porsi gazi i pamashtri;
edhe ndihet tue kumbue;
porsi fleta e Kerubimit,
ka'i bien qiellvet tue flutrue
n't'zjarrtat valle t'ameshimit.


Pra, mallkue njai bir Shqyptari,
qi këtë gjuhë të Perëndis',
trashigim, që na la i pari,
trashigim s'ia len ai fmis;
edhe atij iu thaftë, po, goja,
që përbuzë këtë gjuhë hyjnore;
qi n'gjuhë t'huej, kur s'asht nevoja,
flet e t'veten e lèn mbas dore.


Në gjuhë shqype nanat tona
shi prej djepit na kanë thánun,
se asht një Zot, qi do ta dona;
njatë, qi jetën na ka dhánun;
edhe shqyp na thanë se Zoti
për shqyptarë Shqypninë e fali,
se sa t'enden stina e moti,
do ta gzojn k'ta djalë mbas djali.


Shqyp na vete, po pik' má para,
n'agim t'jetës kur kemi shkue,
tue ndjekë flutra nëpër ara,
shqyp má s'pari kemi kndue:
kemi kndue, po armët besnike,
qi flakue kanë n'dorë t'shqyptarëvet,
kah kanë dekë k'ta për dhé t'Parvet.


Në këtë gjuhë edhe njai Leka,
qi'i rruzllim mbretnin s'i a, xúni,
në këtë gjuhë edhe Kastriota
u pat folë njatyne ushtrive,
qi sa t'drisë e diellit rrota,
kanë me kenë ndera e trimnive.


Pra, shqyptarë çdo fès qi t'jini,
gegë e toskë, malci e qyteta,
gjuhën t'uej kurr mos ta lini,
mos ta lini sa t'jetë jeta,
por për té gjithmonë punoni;
pse, sa t'mbani gjuhën t'uej,
fisi juej, vendi e zakoni
kanë me u mbajtë larg kambës s'huej,
N'per gjuhë shqype bota mbarë
ka me ju njohtë se ç'fis ju kini,
ka me ju njohtë për shqyptarë;
trimi n'za, sikurse jini.


Prandaj, pra, n'e doni fisin,
mali, bregu edhe Malcija
prej njaj goje sod t'brohrisim:
Me gjuhë t'veten rrnoftë Shqypnia!