ok, nije mi bilo poznato da takav mozak nije poznat na prostoru balkanskog polu-ostrva...
also, für die faulen, kurz und knapp:
Stevan Dedijer
Iz Vikipedije, slobodne enciklopedije
Stevan Dedijer (1911-2004) nuklerani fizičar, socijalni teoretičar i pisac.
Rođen je 25. juna 1911. godine u Sarajevu. Njegov otac Jevto Dedijer bio je docent geografije na Beogradskom univerzitetu, a brat Vlado poznati istoričar i biograf Josipa Broza Tita.
Od 1924. do 1929. godine pohađao je Internacionalni koledž „Monte Mario“ u Rimu. Godine 1929. otišao je u Ameriku gde je završio fiziku na Univerzitetu u Prinstonu. Godine 1936. godine postao je član Komunističke partije.
Kada je počeo Drugi svetski rat, Stevan je pozvan u američku obaveštajnu službu (OSS). Bilo je planirano njegovo prebacivanje u Jugoslaviju, u štab Draže Mihailovića, ali pošto se Stevan izjasnio kao komunista, izbačen je iz obaveštajne službe.
Kasnije je prebačen u 101. američku vazduhoplovnu diviziju, u kojoj je bio jedan od najboljih redova. Učestvovao je u savezničkom iskrcavanju u Normandiji, juna 1944. godine. Sam Dvajt Ajzenhauer mu je dozvolio da se početkom 1945. godine prebaci u Jugoslovensku armiju.
Posle rata je bio novinar u „Borbi“, a potom izvesno vreme urednik u „Politici“ i TANJUG-u.
Od 1950. do 1957. godine bio je direktor Instituta za nuklearna istraživanja u Beogradu i Instituta „Ruđer Bošković“ u Zagrebu. Zajedno sa Pavlom Savićem radio je na jugoslovenskom nuklearnom programu.
Godine 1961. Stevan je napustio FNRJ i otišao u Švedsku, gde na Lund univerzitetu formirao, prvu u svetu, katedru za obaveštajnu delatnost u društvu i privredi.
Početkom devedesetih godina otvoreno je kritikovao politiku Slobodana Miloševića i srpsku nacionalnu elitu, dovodeći ih u vezu sa idejom Velike Srbije. Početkom 2003. godine poslao je otvoreno pismo premijeru Zoranu Đinđiću, u kome je predlagao da se raspusti i potpuno reorganizuje SANU, jer se „ne bavi razvitkom kreativne moći srpskog naroda u nauci, tehnologiji, u izumima i inovacijama“.[1]
Umro je 13. juna 2004. godine, u 93. godini, u Dubrovniku, u kome je proveo poslednje godine života.
