Einfach traurig wie Nichtalbaner meinen den Thread kaputt machen zu müssen.
Zum Thread:
Krushqit me nuse e me takam
Veshje tradicionale, Malësia e madhe - viti 1941
Gra malcore shqyptare ne Rijeka (Kroaci) 1897
Tu e përcjellë vajzen (Malësia e madhe 1960)
- - - Aktualisiert - - -
Bân se bân fatosa t’ rí,
T’ cillt trimnisht per ket Shqypní
E per besë e t’ bardhen Fé
E bâjn deken si me lé.
A poi shef ti njata burra
Qi kah Brigja neper curra.
Tue hecë naten porsi bisha,
Janë t’ u njitun drejt kah kisha?
Ata janë, po, Krenët e Hotit
Qi m’u lidhë duen me besë t’ Zotit
Per me i dalun zot Shqypnís,
Per me i lânun nderë Malcís.
Po, Çun Mula mbí shpinë t’ kalit,
U a çoi lajmin Krenve t’ malit;
U a çoi lajmin n’ derë t’ konakut,
Per me u mbeledhë n’kuvend t’ bajrakut;
E si rrokull kjenë rreshtue,
Kshtu zên Çuni me ligjrue;
<< Fol tash, Masho, ç’ po na thue?
Un qe, Krenët t ‘ i kam bashkue,
T’ cillve mundesh me u besue,
Pse armët kryq i kemi vû,
Si na e lanë të parët kanû>>.
At herë Mashi zên kadalë:
<< Pa ndigioni, o trima ‘i fjalë,
Qi po u thom me besë te Zotit,
Porsi nipave t’ Kastriotit: 1
Katerqind e s’ dij sa vjet
Jânë qi i bâjm Mbretit hysmet
Kush ushtrí, kush angrí,
Me armë n’ dorë, me zjarm në gjí,
Me ‘i kamë mbathë me tjetren zdathë,
Buken n’ strajcë e shpí senjurin,
Dushek token, jestek gurin,
T’ mbrame te hika e t’ pare te mbeta:
Trima n’ zâ se â zânun jeta:
Mos me drashtun krajl as Mbret!
Edhè Mbreti ket hysmet
Dér dikû na e ká pelqye,
S’ na ká lânë aj krejt m’ u thye:
Na ka lânë lirín jetike,
Na i ka lânun armët besnike,
Per me ruejtun Fé e zakona,
Per me mprojtë kto malet t’ ona
Per me mbajtë kanú’ n e t’ parve
Me ruejtë erzin e Shqyptarve:
Na ka çilë kishë e xhamí
Per dintarë e kryqelí:
Na ka falun pagë e t’ dheta,
Kanú m’ vedi sa t’ jetë jeta,
E na. veç n’ e paçim çartë
Ket kanú qi na lanë t’ Parët,
Se e kem’ shkue jeten n’ lirí
Si në bjeshkë. ashtû në vrrî,
Si me gjâ. ashtû me bulqí:
Tue punue e tue gjallue,
Tue lutë festat trashigue,
Mort e darsem me kanú,
Sikur t’ parët na pa’ n punue,
Por medèt e treqind halle!
Per kto male e per kto zalle,
Per kto male e zalle t’ ona,
Kû si heret, si n’e vona,
Pat kênë mbajtë kanuja e malit,
Pat kênë rritun pika e djalit,
Pika e djalit, Lekët e Hotit,
N’ zâ kahë pushka e besa e Zotit:
N’ zâ ka’ urtija e bujarija
Qi zanát i ká Shqypnija;
Perse â kndue n’ Shkoder gazeta
Qi njaj Shkjaut sod t’ u ngjatët jeta!
Do t’ i bâjn kto male t’ shkreta.
Po, Moskovi, i u thaftë hovi!
E ka dá n’ Kuvend t’ Berlinës
Me i u lshue Knjazit t” Cetinës
Hot e Grudë, Plavë e Gucí.
E tash Knjazi i Malit t’ Zí
Ká ngrehë top, ká dyndë ushtrí
N’ kto trí dit me rá n’ Malcí:
Thue gjâ e shkretë ka mbetë Malcija,
Thue pa zot se â Shqyptarija…>>
Kshtû tha Mashi e Krenët e Hotit
Si t’u ráke ‘i rrfé prej Zotit,
N’ ato fjalë mbetem pa zâ:
Me i pasë pré… gjak s’ kishin bâ.
Kishin ndêjë me sý per dhé,
Pa thânë kush nji fjalë per bé.
Por prap Mashi zên t’ e vona:
<<Ç’ t’ thomi, burra? Fé e zakona,
Bjeshkë e vrrî e kullat t’ ona
A ‘imend Knjazit pa luftue,
Pa pushkë t’ shtîme kem’ m’ i a lshue?>>
<< Pasha, Zotin, kjoftë levdue!
Gjeto Marku zû m’ u idhnue
Hot e Grudë s’ po t’i shklet Nika
Bash me e dijtë se jesim n’ çika:
Se na bân Knjazi faní,
Se na djeg me bjeshkë e vrrî.
S’ i lâm marre Shqyptarís
Kû t’ jetë puna e trimënís;
Perse mbarë Lekët e Malcís
Shk’ â m’ shtatë vjet e shtatdhete vjet,
Dijn me dekë, po, per dhé t’ vet.
Pa m’u njeshë per shtat xhubleta,
S’ i bâj Knjazit t’ u ngjatët jeta!
Por t’ flasë Çuni bajraktari,
Fjalve t’ tija u rrí mâ i pari.>>
Njaj Çun Mula, si u mendue,
Kshtû po zên me ligjirue:
<<S’ kemi, burra, mâ shka t’ presim,
Armët besnike, por t’ i njesim:
Hovin Knjazit do t’ i a presim,
Me e dijtë se të tanë do t’ jesim.
Ndoshta pak edhè na jena,
Ndoshta edhè fyshekë nuk kena:
Por anì pse t’ parët e motit,
T” parët e motit, flakë barotit,
Njata ushtarët e Gjergj Kastriotit.
Kurr s’ i njehshin n’ luftë ushtrít:
Njehen dhênt e njehen dhít,
Por jo trimat me armë lé,
Trimat lidhë me besë a fé:
Trimi i mirë edhe sa herë
Me ‘i fyshek dahet me nderë.
Pra, le t’ çohet m’ kamë djelmnija:
Oren çuet pse e ka Shqypnija:
Me tê vetë âsht Perendija.
S’ e ngulë Knjazi n’ Hot bajrakun,
S’ e rritë m’ né, jo, Karadakun,
Pasha armët qi m’i la baba!
Pa na vjerrë kortarë mbí krraba…
T’ rrahim bén si t’ na apë feja,
( Kush e thaftë atê e vraftë beja),
Se qindrojm, eh gjofti rrfeja!
Porsi t’ parët na pa’ n qindrue
T’ cillt per t’ gjallë s’ kan me u harrue.>>
Kshtû tha Çuni Bajraktari,
Edhè m’giûj u ngreh mâ i pari:
Bâni bé, me lot per faqe,
Per <<qitape>> e shtatë <<melaqe>>,
M’ Orë te bjeshkve e m’ krye te fmís,
E per Emen t’ Perendís,
Se pa dekë e pa hî n’ dhé
Me gjith djalë e me gjith ré,
Pa u robitë me lopë e qé
E pa u djegë me stan e shpí
S’ i bjen n’ dorë kurr Malit t’ Zí.
Njitë mbas tij atbotë u çuene
Krenët e Hotit, e u betuene,
Mbas kanûs s” Lekë Dukagjinit,
M’ qiri t’ festës e m’ Kishë të Shnjinit,
Mbí Shen Nikollë e m’ Shêjt Shna Ndue,
M’ Kryqe t’ Krishtit, kjoftë levdue!
Se, pa u shkimë me troje t’ veta,
S’ i bâjn Knjazit t’ u ngiatët jeta!
At herë Çuni rishtas zuni:
<< Por tash, burra, ndienie ‘i fjalë:
N’ Urë t” Rrzhanicës do qitë ndo ‘i djalë,
Me i zânë shtekun Karadakut,
Dér sa t’ epet zâ bajrakut.
Un po i zgiedhi ‘izet martina,
Me u a ndie krismen larg Cetina,
E n’ Rrzhanicë kam me i ngujue,
Pushken Knjazit m’ i a fillue,
Per n’ kje ‘imend se i ká rá n’ krye
Kufîjt t’ onë me i shkapercye.
N’ Traboinë Gjetja le t’ dalë
Ded Gjo’ Lulit me i çue fjalë,
Qi t’ a çojë aj m’ kamë t’ tanë fisin
Porsa pushkët n’ Rrzhanicë t’ i a nisin.
Ju tjerët krenë, edhè seicilli,
Deri neser pa rá dielli,
T’ i a napë zânin fisit t’ vet,
Qi shk’ â i Hot e shkon me Mbret,
Prej shtatë vjetsh e m’ shtatdhetë vjet,
T’ gatojë armët e t’ prehë tagâ’ n
N’ Veleçik t’ a qese gjân;
Pse me pasë n’ Rrzhanice me krisë,
Ka m’ u dashtë n’ Rrzhanicë me u nisë,
E aty u bâftë si e ká thânë Zoti:
Oren çuet por e ká Hoti.
E ti, Masho, pa shkrepë dielli
N’ at mollë Shkodere t’ nisesh filli:
Hodo Pashës m’ i u bân selám,
Thuej t’ a çojë Miletin n’ kamë,
Thuej t’ a çojë në kamë Miletin
Me qindrue sod per Dauletin,
Me qindrue sod per Shqypní
Tue luftue me Mal të Zí.
E atij mikut, i u ngjatët jeta!
Thuej T’ a qesë nji shkrolë n’ gazeta,
Se per t’ gjallë rodi i Shqyptarit
Per pa gjak kurr dhén e t’ parit
Nuk e lshon, jo, pasha Zotni!
S’ e koritë, jo. Gjergj Kastriotin.
Gjergj Kastriotin, trim rrfé.
T’ shkruej se trima ká nder né,
T’ cillet per Atme edhe per Fé
E bâjn deken si me lé,
Kur t’ janë lidhë me besë e Fé
Kur t’ janë lidhë me besë te Zotit
Si jânë lidhë sod Krenët e Hotit.
Tash po dahna; nji udhë e mbarë!
Se kan kndue gjelat e parë,
E na kohë s’ kem’ me u vonue
S’ âsht per burrë, jo, me u hutue,
Kû per tê të jetë gjikue
Ja me dekë, ja me fitue.>>
Foli Çuni e u dá kuvendi.
Po, Zot, kuej do t’ i jesë vendi?
