Paulin Dvor, slavonsko selo kod Osijeka, u kojem je 1991. ubijeno 19 Srba
Zločin bez kazne
Bili su seljaci, mirni, lojalni, uplašeni, ali bili su i Srbi ... Šta se desilo 11.decembra?
Samoubistva
Ubistvo 19 ljudi u Paulin Dvoru nije bilo kraj tragicne sudbine stanovnika ovog sela. Dan - dva pre ovog zlocina iz skupine seljana u kucnom privoru izvedeni su Matija i Danica Bogdanovic. Tako su preživeli masakr, ocito po necijoj intervenciji, ali se kasnije Matija obesio. Obesio se i Aleksandar Vujinovic, cija je supruga Dara bila jedna od žrtava zlocina u Paulin Dvoru. I onima koji su izbegli i koji su stradali život se završio na isti nacin, jer je rat 1991. godine ucinio nemogucim dotadašnji život stanovnika Paulin Dvora, u pitomoj Slavoniji, petnaest kilometara od Osijeka.
Otkako je, pocetkom jula, 2002 godine, splitski "Feral tribjun" objavio informaciju da se medju ekshumiranim leševima iz masovne grobnice Rizvanuša kod Gospica nalaze i leševi "nestalih" iz sela Paulin Dvor kod Osijeka i u hrvatskim i ovdašnjim medijima skinuta je prašina zaborava sa zlocina u ovom slavonskom selu.
Sasvim razumljivo u središtu pažnje je pitanje - jesu li u grobnici kod Gospica konacno pronadjena tela 18 lica "nestalih" iz Paulin Dvora, udaljenog skoro 600 kilometara. To je naravno i najbitnije pitanje, ali se, povodom slucaja Paulin Dvora, starog bezmalo 11 godina, postavljaju i mnogo druga pitanja, koja se ticu karaktera ratova na jugoslovenskom prostoru.
Paulin Dvor je malo slavonsko selo petnaestak kilometara od Osijeka. U ovom selu od 168 stanovnika 1991. g. bila je samo jedna hrvatska porodica, a ostalo su bile srpske porodice. Selo je okruženo selima Ernestinovo, Jovanovac i Vladislavci, nastanjenim hrvatskim stanovništvom, odnosno hrvatsko-madjarskim selom Hrastin. Velicina i položaj Paulin Dvora odredjivali su mu mesto malobrojne srpske enklave, koja se, sasvim razumljivo, u vreme izbora 1990. godine nije isticala kao uporište Srpske demokratske stranke.
Iako su "gledali svoja posla", kao vredni poljoprivrednici, ne isticuci se ni u kakvim politickim aktivnostima, stanovnici Paulin Dvora su znali da im je dovoljan problem što su Srbi u Hrvatskoj koja sve cini da postane nezavisna i zbog toga su mnogi, vec sa prvim oružanim sukobima, napuštali ovo selo.
Kad je 5. oktobra 1991. godine u Paulin Dvor ušla jedinica Zbora narodne garde (ZNG) i stacionirala se u ranijem zadružnom domu u selu je ostalo manje od 30 ljudi. Predstavnici sela Milan Krzman i Momir Korosovac, zajedno sa jednim hrvatskim domacinom Zvonkom stupinom, vec su bili razgovarali sa nespornim gospodarom Osjecke regije Branimirom Glavašem i potpisali izjavu lojalnosti hrvatskoj državi.
Posle ulaska u Paulin Dvor pripadnici ZNG su od stanovnika oduzeli sve legalno lovacko i licno naoružanje, jer iako su državljani Hrvatske ipak su bili Srbi. Da su i kao "lojalni gradjani" drugaciji od ostalih stanovnici sela mogli su brzo da se uvere, jer su bili izloženi pretnjama da ce da budu svi pobijeni kad prvi Hrvat strada u borbi sa Srbima na njihovom podrucju.
Pošto su se u to vreme u blizini Paulin Dvora vodile borbe, preostali stanovnici su se sklanjali u podrume, ali su im pocetkom decembra pripadnici ZNG to zabranili i odredili tri kuce u kojima celo vreme moraju da borave svi stanovnici sela. Svi preostali stanovnici su tako bili smešteni u tri kuce i mogli su da izlaze samo dva sata da namire stoku, ujutro od 8 do 9 i poslepodne od 16 do 17 sati.
Tako je bilo sve do jedanaestog decembra uvece. Tad su se, prema izjavi jedne svedokinje date istražiteljima suda u Hagu 1996. godine, oko 20,30 sati zaculi rafali iz pravca kuce Andrije Bukvica u kojoj je bila smeštena vecina preostalih stanovnika Paulin Dvora. Posle rafala, prema izjavi ove svedokinje došlo je vozilo, a onda su se u noci culi odjeci bacenih "predmeta" u kamion.
Sutradan, muž ove svedokinje došao je sav unezveren kuci i rekao da je pred kucom Andrije Bukvica video krvi kao da su volove klali, da se u kuci više ne nalazi niko živ, a da je on prepoznao papuce svoje sestre. Posle toga od 19 ljudi koji su bili u kucnom pritvoru u kucama Andrije Bukvica i Boška Jelica, nadjen je samo leš Dare Juinovic, koja je umrla na rukama jednog od svedoka zlocina, dok su ostali netragom nestali.
Ko su umoreni 11. decembra 1991. godine u Paulin Dvoru, u malom srpskom selu u hrvatskom okruženju, u kojem nije ostalo ni trideset ljudi? Od 19 ubijenih 18 su Srbi i 1 Madjar, koji je bio dugogodišnji nadnicar u srpskom domacinstvu. Od 19 stradalnika je 9 žena, najmladja sa 38 godina, a najmladji muškarac sa 50 godina. Medju stradalim je 8 preko 60 godina života, od cega dvoje u devedesetim godinama.
Kakvu opasnost su ovi stanovnici sela Paulin Dvor u Opštini Osijek, gradjani Hrvatske, koji nisu izbegli i pred najavljenom opasnošcu od njenih oružanih snaga, mogli da predstavljaju za "novu demokratsku Hrvatsku"? Nikakvu, ukoliko se kao krivica ne uzima njihova srpska nacionalnost. Jedino iz tog razloga je moglo da bude ubijeno 19 ljudi, koji nisu mogli i da su hteli, a nisu, da predstavljaju nikakvu pretnju.
U vreme proslave "Dana pobede i domovinske zahvalnosti" u Republici Hrvatskoj svako pominjanje srpskih žrtava je usmereno "protiv digniteta domovinskog rata. U domovinskom ratu je Srbima, a i Srbiji i Jugoslaviji dodeljena uloga "agresora bez ikakve sumnje", koju ništa ne može da dovede u pitanje.
Ima li bilo kakvo opravdanje za zlocin u Paulin Dvoru bi bilo jednako pitanju može li se bilo koji srpski zlocin u Hrvatskoj da pravda ovim i drugim zlocinima nad Srbima? Da li je Nikola Ivankovic zvani Danguba iz Vladislavaca i neki drugi pojedini "neodgovorni pripadnik ZNG" mogao da bude samostalni izvršilac ovog zlocina, ciji su tragovi pokušani da se zauvek izbrišu miniranjem kuce Andrije Bukvica i sklanjanjem leševa svih ubijenih? Ako i jesu, zašto se o tome ništa odredjeno ne zna jedanaest godina posle zlocina i šest godina nakon što su sa njim upoznati istražitelji Haškog tribunala?
U svemu je suviše slucajnosti, još od remena zlocina u Paulin Dvoru. Neposredno pre nego što ce 19 stanovnika ovog sela da nestane bez traga Krizni štab u Osijeku je doneo odluku da se preuzme sva stoka u Paulinom Dvoru, o kojoj nije imao ko da brine i koja je lutala napuštena po ataru sela.
Je li ovaj krizni štab znao da, samo dan pre nego što je planirano da se sva stoka iz Paulin Dvora preda poznatom nakupcu Lei Zdravileku, uistinu o njoj niko nece moci da brine, jer ce njeni vlasnici da budu lišeni života? To je pravo pitanje za Branimira Glavaša, gospodara života i smrti u Osijeku i okolini u 1991. godini, kojem je trebao rat po svaku cenu i koji je, po svim indicijama, glavni organizator ubistva šefa osjecke policije Josipa Rajhela Kira, zbog toga što je Kira umesto sukoba bio zagovornik dogovora s JNA.
MILAN BEKAN
http://arhiva.glas-javnosti.co.yu/arhiva/2002/08/18/srpski/DO02081701.shtml