-
Herzlich Willkommen im Balkanforum
Sind Sie neu hier? Dann werden Sie Mitglied in unserer Community.
Bitte hier registrieren
Massaker der Türkei in Smyrni/Izmir
- Ersteller Sonne-2012
- Erstellt am
Sonne-2012
Top-Poster
Das Buch:
To Noumero 31328: The Book of Slavery, Elias Venezis.
To Noumero 31328: The book of Slavery, is an autobiographical novel by Elias Venezis detailing the author’s experience on a death march into the Turkish interior during the Greek Genocide.
Elias Venezis (born Elias Mellos) was born in 1904 in Ayvalık (Κυδωνίες) in Asia Minor and died in Athens in 1973. In September 1922, at the age of 18, Venezis was arrested, taken prisoner and enslaved in a labor battalion. The prisoners were marched into the interior, but few arrived at the destination since most of them were either killed on the way or died of the hardships. Of the 3000 conscripted into his labor brigade only 23 survived. Each prisoner was assigned an identifying number. 31328 was the number assigned to Venezis.
Noumero (Number) 31328 is an autobiographical novel by Elias Venezis. It tells of his experiences as a captive of the Turkish Army on a death march into the Anatolian interior.
During the Greek genocide, Venezis’ family fled from Ayvali to Lesbos to avoid persecution but returned to Asia Minor after the Greek army liberated Smyrna and its hinterland in 1919. When the area was recaptured by the Turkish Army, Venezis was taken prisoner and enslaved in a “labour battalion”. He was 18 years old. The prisoners were marched into the interior, but few arrived at the destination, since most of them were either killed on the way, or died of the hardships they were exposed to. Of the 3000 "conscripted" into his “labour brigade”, only 23 survived.
When Venezis was released he was returned to Lesbos. There he met Stratis Myrivilis, who had founded the weekly newspaper Kambana, and was encouraged by him to write an account of "his horrific experiences as a hostage in Turkey".[SUP][1][/SUP]
The novel which resulted was published in serialised form in Kambana in 1924. However it did not become well known in Greece until an expanded version was published in book form in 1931.[SUP][2][/SUP]
The film 1922 (1978) by Nikos Koundouros was based on the book
Number 31328 - Wikipedia, the free encyclopedia
To Noumero 31328: The Book of Slavery, Elias Venezis.
To Noumero 31328: The book of Slavery, is an autobiographical novel by Elias Venezis detailing the author’s experience on a death march into the Turkish interior during the Greek Genocide.
Elias Venezis (born Elias Mellos) was born in 1904 in Ayvalık (Κυδωνίες) in Asia Minor and died in Athens in 1973. In September 1922, at the age of 18, Venezis was arrested, taken prisoner and enslaved in a labor battalion. The prisoners were marched into the interior, but few arrived at the destination since most of them were either killed on the way or died of the hardships. Of the 3000 conscripted into his labor brigade only 23 survived. Each prisoner was assigned an identifying number. 31328 was the number assigned to Venezis.
Noumero (Number) 31328 is an autobiographical novel by Elias Venezis. It tells of his experiences as a captive of the Turkish Army on a death march into the Anatolian interior.
During the Greek genocide, Venezis’ family fled from Ayvali to Lesbos to avoid persecution but returned to Asia Minor after the Greek army liberated Smyrna and its hinterland in 1919. When the area was recaptured by the Turkish Army, Venezis was taken prisoner and enslaved in a “labour battalion”. He was 18 years old. The prisoners were marched into the interior, but few arrived at the destination, since most of them were either killed on the way, or died of the hardships they were exposed to. Of the 3000 "conscripted" into his “labour brigade”, only 23 survived.
When Venezis was released he was returned to Lesbos. There he met Stratis Myrivilis, who had founded the weekly newspaper Kambana, and was encouraged by him to write an account of "his horrific experiences as a hostage in Turkey".[SUP][1][/SUP]
The novel which resulted was published in serialised form in Kambana in 1924. However it did not become well known in Greece until an expanded version was published in book form in 1931.[SUP][2][/SUP]
The film 1922 (1978) by Nikos Koundouros was based on the book
Number 31328 - Wikipedia, the free encyclopedia
Sonne-2012
Top-Poster
Hier das ganze Buch die Nummer 31328
Leidensweg in Anatolien
Aus dem Inhalt: Die Äolis, an der Küste von Kleinasien gegenüber von Lesbos, war seit dem Altertum von Griechen bewohnt worden. Aiwali, die Hauptstadt der Älois,
wurde bis 1922 von unvermischt griechischer Bevölkerung bewohnt. Türkische Einwohner waren nur die Verwaltungsbeamten der türkischen Regierung.
In Aiwalli wurde Elias Venesis im Jahre 1904 geboren. Seine Vorfahren hatten große Landbesitzungen inne, und das Leben in jener Gegend hatte bis zu den Tagen des ersten Weltkrieges einen patriarchischen Charakter.
Das ganze Buch auf griechisch
http://de.scribd.com/doc/11429298/Elias-Venezis-To-Noumero-31328
Leidensweg in Anatolien
Aus dem Inhalt: Die Äolis, an der Küste von Kleinasien gegenüber von Lesbos, war seit dem Altertum von Griechen bewohnt worden. Aiwali, die Hauptstadt der Älois,
wurde bis 1922 von unvermischt griechischer Bevölkerung bewohnt. Türkische Einwohner waren nur die Verwaltungsbeamten der türkischen Regierung.
In Aiwalli wurde Elias Venesis im Jahre 1904 geboren. Seine Vorfahren hatten große Landbesitzungen inne, und das Leben in jener Gegend hatte bis zu den Tagen des ersten Weltkrieges einen patriarchischen Charakter.
Das ganze Buch auf griechisch
http://de.scribd.com/doc/11429298/Elias-Venezis-To-Noumero-31328
osmanli_kubilay
Gesperrt
G
GLOBAL-NETWORK
Guest
İzmir Marşı
İzmir’in dağlarında çiçekler açar
Altın güneş orda sırmalar saçar
Bozulmuş düşmanlar yel gibi kaçar
Yaşa Mustafa Kemal Paşa yaşa
Adın yazılacak mücevher taşaİzmir’in dağlarına bomba koydular
Türk’ün sancağını öne koydular
Şanlı zaferlerle düşmanı boğdular
Kader böyle imiş ey garip ana
Kanım feda olsun güzel vatanaİzmir’in dağlarında oturdum kaldım
Şehit olanları deftere yazdım
Öksüz yavruları bağrıma bastım
Kader böyle imiş ey garip ana
Kanım feda olsun güzel vatanaPeygamber kucağı şehitler yeri
Çalındı borular haydi ileri
Bozuldu çadırlar kalmayın geri
Yaşa Mustafa Kemal Paşa yaşa
Adın yazılacak mücevher taşaTürk oğluyum ben ölmek isterim
Toprak diken olsa yatağım yerim
Allah’ından utansın dönenler geri
Yaşa Mustafa Kemal Paşa yaşa
Adın yazılacak mücevher taşa
Sonne-2012
Top-Poster
Die Ereignisse in Phokea, 1914, begann die systematische Verfolgung der Griechen in Westanatolien
Two months before the outbreak of World War I and in the space of ten days, the Greek population along the coast of Asia Minor is forced to abandon their homes and property and seek refuge in Greece,
following unprovoked attacks by groups of Tsetes (Turkish irregulars).
At a period of political and diplomatic troubles, this pogrom did not have the impact one would expect.
At Old Phocaea in Asia Minor, the French archaeologist Felix Sartiaux and his three assistants are carrying out excavations in search of Ancient Phocaea, the metropolis of the city of Marseille.
The events that took place not only made them witnesses of the unprovoked attack but, by placing their own lives at danger, they managed to save many Greeks and help them escape.
Felix Sartiaux witnessed the entire 24-hour pogrom, took photographs, recorded the testimonies of foreigners from other towns and villages and sends reports to all overseas forces, asking for help and vindication.
He was afraid that events would be overtaken by the historic developments that followed.
Indeed, this first persecution of the Greeks from the coast of Asia Minor in 1914 remained, for many years, an event unknown to most of us.
World War I, the later campaign of the Greek army and the destruction of Smyrna in 1922, caused the annihilation of the Greek population from the area of the ancient Ionian colonies in 1914 to fall into oblivion.
Felix Sartiaux’s eye-witness account and his constant efforts to sensitize Europe, surfaced again in 2005 following the discovery of his photographic archive by the photography historian Charis Giakoumis in Paris.
http://www.tst.gr/phocaea1914/index.html
https://www.youtube.com/watch?v=RdGTPmbsNhU&feature=youtu.be
Two months before the outbreak of World War I and in the space of ten days, the Greek population along the coast of Asia Minor is forced to abandon their homes and property and seek refuge in Greece,
following unprovoked attacks by groups of Tsetes (Turkish irregulars).
At a period of political and diplomatic troubles, this pogrom did not have the impact one would expect.
At Old Phocaea in Asia Minor, the French archaeologist Felix Sartiaux and his three assistants are carrying out excavations in search of Ancient Phocaea, the metropolis of the city of Marseille.
The events that took place not only made them witnesses of the unprovoked attack but, by placing their own lives at danger, they managed to save many Greeks and help them escape.
Felix Sartiaux witnessed the entire 24-hour pogrom, took photographs, recorded the testimonies of foreigners from other towns and villages and sends reports to all overseas forces, asking for help and vindication.
He was afraid that events would be overtaken by the historic developments that followed.
Indeed, this first persecution of the Greeks from the coast of Asia Minor in 1914 remained, for many years, an event unknown to most of us.
World War I, the later campaign of the Greek army and the destruction of Smyrna in 1922, caused the annihilation of the Greek population from the area of the ancient Ionian colonies in 1914 to fall into oblivion.
Felix Sartiaux’s eye-witness account and his constant efforts to sensitize Europe, surfaced again in 2005 following the discovery of his photographic archive by the photography historian Charis Giakoumis in Paris.
http://www.tst.gr/phocaea1914/index.html
https://www.youtube.com/watch?v=RdGTPmbsNhU&feature=youtu.be
Sonne-2012
Top-Poster
Weitere Quelle zu den türkischen Massakern
Zeitung: London Saturday vom 03. August 1920
ARMENIANS MASSACRED;
GREEKS ALSO MURDERED.
Published in. "The Times.")
LONDON. Saturday.
The correspondent of "The Times"at Constantinople say9 that : theTurkish Nationalists massacred
hundreds of Greeks and Armenian
03 Aug 1920 - ARMENIANS MASSACRED. GREEKS ALSO MURDERED. (Publ...
Zeitung: London Saturday vom 03. August 1920
ARMENIANS MASSACRED;
GREEKS ALSO MURDERED.
Published in. "The Times.")
LONDON. Saturday.
The correspondent of "The Times"at Constantinople say9 that : theTurkish Nationalists massacred
hundreds of Greeks and Armenian
03 Aug 1920 - ARMENIANS MASSACRED. GREEKS ALSO MURDERED. (Publ...
Sonne-2012
Top-Poster
Weitere Verbrechen der Türkei
Das Massaker/Progrom von Phocea heute nennen es die türkischen Besatzer Foca
100 χρόνια από το πογκρόμ και τη σφαγή της Φώκαιας
Φωτογραφία : Μυτιλήνη. Ο καταυλισμός των Φωκιανών την επομένη της άφιξής τους, 19 Ιουνίου
Καθώς τα σπίτια μας αδειάζουν από τους πρόσφυγες της προηγουμένης, γεμίζουν ξανά από νεοφερμένους, που ασφαλείς απέναντι στις βιαιότητες αισθάνονται μόνον κάτω από τη δική μας στέγη. Τη ζωή τους την οφείλουν αποκλειστικά στο ότι παράτησαν τα πάντα. Οι περισσότεροι φορούν σκισμένα ρούχα, πολλοί είναι μέσα στα αίματα. Με την ορμή που είχε η επίθεση και ο διωγμός, δεν μπόρεσαν να πάρουν ούτε ψωμί για τον δρόμο.
Πλούσιοι προύχοντες της περιοχής φεύγουν ξυπόλητοι, τους έχουν πάρει μέχρι και τα παπούτσια τους. Τα παιδιά κλαίνε ψάχνοντας τους γονείς τους. Δεν αποκαλύπτουμε σε μια μητέρα ότι τα δυο μωρά της δολοφονήθηκαν. Περιμαζεύουμε στον δρόμο αρτιγέννητο βρέφος, δεν καταφέρνουμε όμως να βρούμε τη μάνα του και το αναθέτουμε σε άλλη γυναίκα που θηλάζει το δικό της. Γυναίκες ρίχνονται στον λαιμό μας, μας ικετεύουν να βρούμε το άντρα ή τον πατέρα τους, τις κόρες τους, που τις βίασαν ή τις απήγαγαν. Οι πιο συγκινητικές σκηνές είναι ο αποχαιρετισμός των παλιών και καλών μας φίλων.
Άλλοι με αγκαλιάζουν και με λυγμούς μου εκφράζουν την αιώνια ευγνωμοσύνη τους. Άλλοι καταφέρνουν και ελέγχουν τον πόνο τους, μου απλώνουν τα δυο χέρια, ενώ με τα γλυκά και αγαθά βλέμματά τους καρφωμένα για ώρα στο δικό μου βουτούν μέχρι τα βάθη της ψυχής μου σε ένα τελευταίο και βουβό αντίο…
???????? ???????? ??? ?????? ??? ??????? ??? ??????? | Panhellenic Post
Typische Verbrechen des damaligen türkischen Staates,: Vergewaltigungen, und ermordete Säuglinge.
Das Massaker/Progrom von Phocea heute nennen es die türkischen Besatzer Foca
100 χρόνια από το πογκρόμ και τη σφαγή της Φώκαιας
Φωτογραφία : Μυτιλήνη. Ο καταυλισμός των Φωκιανών την επομένη της άφιξής τους, 19 Ιουνίου
Καθώς τα σπίτια μας αδειάζουν από τους πρόσφυγες της προηγουμένης, γεμίζουν ξανά από νεοφερμένους, που ασφαλείς απέναντι στις βιαιότητες αισθάνονται μόνον κάτω από τη δική μας στέγη. Τη ζωή τους την οφείλουν αποκλειστικά στο ότι παράτησαν τα πάντα. Οι περισσότεροι φορούν σκισμένα ρούχα, πολλοί είναι μέσα στα αίματα. Με την ορμή που είχε η επίθεση και ο διωγμός, δεν μπόρεσαν να πάρουν ούτε ψωμί για τον δρόμο.
Πλούσιοι προύχοντες της περιοχής φεύγουν ξυπόλητοι, τους έχουν πάρει μέχρι και τα παπούτσια τους. Τα παιδιά κλαίνε ψάχνοντας τους γονείς τους. Δεν αποκαλύπτουμε σε μια μητέρα ότι τα δυο μωρά της δολοφονήθηκαν. Περιμαζεύουμε στον δρόμο αρτιγέννητο βρέφος, δεν καταφέρνουμε όμως να βρούμε τη μάνα του και το αναθέτουμε σε άλλη γυναίκα που θηλάζει το δικό της. Γυναίκες ρίχνονται στον λαιμό μας, μας ικετεύουν να βρούμε το άντρα ή τον πατέρα τους, τις κόρες τους, που τις βίασαν ή τις απήγαγαν. Οι πιο συγκινητικές σκηνές είναι ο αποχαιρετισμός των παλιών και καλών μας φίλων.
Άλλοι με αγκαλιάζουν και με λυγμούς μου εκφράζουν την αιώνια ευγνωμοσύνη τους. Άλλοι καταφέρνουν και ελέγχουν τον πόνο τους, μου απλώνουν τα δυο χέρια, ενώ με τα γλυκά και αγαθά βλέμματά τους καρφωμένα για ώρα στο δικό μου βουτούν μέχρι τα βάθη της ψυχής μου σε ένα τελευταίο και βουβό αντίο…
???????? ???????? ??? ?????? ??? ??????? ??? ??????? | Panhellenic Post
Typische Verbrechen des damaligen türkischen Staates,: Vergewaltigungen, und ermordete Säuglinge.
Sonne-2012
Top-Poster
[h=3]To διακύβευμα του ’22. Ένα αφιέρωμα στην “Ελευθεροτυπία”[/h]Η Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 υπήρξε το πραγματικό αλλά και συμβολικό τέλος μιας μεγάλης ιστορικής διαδικασίας, που συνδέθηκε με την οριστική είσοδο της Εγγύς Ανατολής στην εποχή των εθνών-κρατών.Η αποχώρηση από το ιστορικό προσκήνιο της πολυεθνικής, ισλαμικής, προνεωτερικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας δεν έγινε ειρηνικά και αναίμακτα. Συνδέθηκε κατ’ αρχάς με την κατάρρευση των εσωτερικών μεταρρυθμιστικών προσπαθειών, εξαιτίας της εμφάνισης ενός καινοφανούς μιλιταριστικού εθνικιστικού κινήματος, αυτού των Νεότουρκων.Οι Νεότουρκοι επιχείρησαν να επιλύσουν το εθνικό πρόβλημα με την εξόντωση και τον αποκλεισμό των πολυάνθρωπων χριστιανικών κοινοτήτων και να μετατρέψουν βιαίως τους πολυεθνοτικούς μουσουλμανικούς πληθυσμούς σε εθνικά Τούρκους.
Η νέα κυβέρνηση του Λαϊκού Κόμματος, που συνεργάστησε προεκλογικά σε μια αντιπολεμική, αντιμικρασιατική πλατφόρμα με το ΣΕΚΕ, είχε πολιτευτεί με συνθήματα όπως «Μικρά πλην έντιμος Ελλάς», «Αποχώρηση της Ελλάδας από τη Μικρά Ασία». Στη συνέχεια θα ακολουθήσει μια διετή πολιτική (Νοέμβριος 1920-Σεπτέμβριος 1922) που θα χαρακτηριστεί από προσπάθεια διαρκούς αλλά ανεπιτυχούς απαγκίστρωσης από τη Μικρά Ασία και ανορθολογισμό. Τελικά, αντί να οδηγήσει τους στρατιώτες στα σπίτια τους, θα τους οδηγήσει πέρα από την Αλμυρά Ερημο.Την ίδια στιγμή δεν υπήρχε καμιά μέριμνα για οργάνωση του μετώπου περιμετρικά της Σμύρνης.Παράλληλα θα αγνοήσει τα αιτήματα των Ελλήνων της Ανατολής. Θα απορρίψει το αίτημα της οργάνωσης «Μικρασιατική Αμυνα» για δημιουργία μικρασιατικού στρατού με στόχο την αυτονόμηση της Ιωνίας. Επίσης αγνόησε ολοκληρωτικά τον Πόντο, όπου οι αντάρτες έδιναν εγκαταλειμμένοι τον σκληρό αγώνα ενάντια στον τουρκικό στρατό. Τον Ιούλιο του 1922 προσπάθησε ανεπιτυχώς να οργανώσει την εκκένωση της Μικράς Ασίας από τον ελληνικό στρατό. Με την προοπτική αυτή νομοθέτησε (2870/1922) την απαγόρευση της εκκένωσης της περιοχής από τον άμαχο πληθυσμό. Ετσι παρέδιδε συνειδητά τους Ελληνες της Ιωνίας στα στρατεύματα του Μουσταφά Κεμάλ. Κάτι που έκανε και λίγο αργότερα, μετά τη νίκη των κεμαλικών, όταν διέταζε τον διαλυμένο ελληνικό στρατό να επιβιβαστεί στα πλοία για να αναχωρήσει και να επιστρέψει «οίκαδε», διατάζοντας τον αρμοστή Αριστείδη Στεργιάδη να απαγορεύσει την έξοδο του ελληνικού πληθυσμού«για να μη δημιουργηθεί προσφυγικό πρόβλημα στην Ελλάδα».
To ?????????? ??? ?22. ??? ???????? ???? ??????????????? | Und ich dachte immer
Η νέα κυβέρνηση του Λαϊκού Κόμματος, που συνεργάστησε προεκλογικά σε μια αντιπολεμική, αντιμικρασιατική πλατφόρμα με το ΣΕΚΕ, είχε πολιτευτεί με συνθήματα όπως «Μικρά πλην έντιμος Ελλάς», «Αποχώρηση της Ελλάδας από τη Μικρά Ασία». Στη συνέχεια θα ακολουθήσει μια διετή πολιτική (Νοέμβριος 1920-Σεπτέμβριος 1922) που θα χαρακτηριστεί από προσπάθεια διαρκούς αλλά ανεπιτυχούς απαγκίστρωσης από τη Μικρά Ασία και ανορθολογισμό. Τελικά, αντί να οδηγήσει τους στρατιώτες στα σπίτια τους, θα τους οδηγήσει πέρα από την Αλμυρά Ερημο.Την ίδια στιγμή δεν υπήρχε καμιά μέριμνα για οργάνωση του μετώπου περιμετρικά της Σμύρνης.Παράλληλα θα αγνοήσει τα αιτήματα των Ελλήνων της Ανατολής. Θα απορρίψει το αίτημα της οργάνωσης «Μικρασιατική Αμυνα» για δημιουργία μικρασιατικού στρατού με στόχο την αυτονόμηση της Ιωνίας. Επίσης αγνόησε ολοκληρωτικά τον Πόντο, όπου οι αντάρτες έδιναν εγκαταλειμμένοι τον σκληρό αγώνα ενάντια στον τουρκικό στρατό. Τον Ιούλιο του 1922 προσπάθησε ανεπιτυχώς να οργανώσει την εκκένωση της Μικράς Ασίας από τον ελληνικό στρατό. Με την προοπτική αυτή νομοθέτησε (2870/1922) την απαγόρευση της εκκένωσης της περιοχής από τον άμαχο πληθυσμό. Ετσι παρέδιδε συνειδητά τους Ελληνες της Ιωνίας στα στρατεύματα του Μουσταφά Κεμάλ. Κάτι που έκανε και λίγο αργότερα, μετά τη νίκη των κεμαλικών, όταν διέταζε τον διαλυμένο ελληνικό στρατό να επιβιβαστεί στα πλοία για να αναχωρήσει και να επιστρέψει «οίκαδε», διατάζοντας τον αρμοστή Αριστείδη Στεργιάδη να απαγορεύσει την έξοδο του ελληνικού πληθυσμού«για να μη δημιουργηθεί προσφυγικό πρόβλημα στην Ελλάδα».
To ?????????? ??? ?22. ??? ???????? ???? ??????????????? | Und ich dachte immer