Aktuelles
Von:
  • Herzlich Willkommen im Balkanforum
    Sind Sie neu hier? Dann werden Sie Mitglied in unserer Community.
    Bitte hier registrieren

Massaker der Türkei in Smyrni/Izmir

Das Buch: [h=1]Twenty-three years in Asia Minor, 1899-1922[/h]
This memoir by Efthimios Couzinos detailing his 23 years in Asia Minor is an amazing story of human survival. Growing up as an Ottoman Greek Christian in what is today Turkey, Couzinos was a loyal subject of the Ottoman Empire who did his military duty, could read and write Turkish and Arabic, and obeyed all the laws of the land. But despite this – Couzinos - like thousands of other Greek men, women and children, were marked for extermination by the tyrannous and cruel Turks, and his life subsequently was to change for the worse.

Efthimios N. Couzinos, of Alacham (today Alaçam), was raised in a wealthy Greek family and attended the American School of Merzifon (Anatolia College). When the Young Turks came to power in 1908 and preached equality for all those living within the Empire, Couzinos felt his future was bright and he had everything to look forward to. But things soon changed drastically. By 1915, the Young Turks ordered the extermination of all Armenians living within the Empire. Amongst those was Couzinos’ Turkish language teacher, Professor Kojayan. Couzinos recalls the day he learnt of the fate of his teacher:

"The dreadful news reached us that summer in Alacham. On August 10, 1915, all the Armenian professors and teachers at Anatolia College, with their families, plus 15,000 Armenians from Merzifon, were forced to join a procession of deportation. Three days later, on the outskirts of the city of Zile, they were butchered! My good and innocent professor Garabed K. Kojayan was among them!"
http://www.amazon.com/Twenty-three-years-Asia-Minor-1899-1922/dp/B0006CDZU4
 
Qasr-el-Yahud schrieb:
Übrigens wurde Izmir abgefackelt, weil die griechische Armee bei ihrem Rückzug vor den näherrückenden türkischen Truppen, alles türkische niedermetzelten. Sie waren frustrieret und wütend, also lies man es an der türkischen Zivilbevölkerung aus. Dörfer wurden niedergebrannt, Frauen vergewaltigt, Familien ermordet. Jetzt war Izmir dran. Es war ein Racheakt. Aktion-Reaktion. Sich hinterher hinzustellen und das Opfer zu spielen ist lächerlich, weiß ja jedes KIND, dass Gewalt- Gegengewalt erzeugt.
Zum Vergrößern anklicken....

Genau so und nicht anders.Es wurde von einigen Griechischen Usern so dargestellt als habe man selbst die Feuer gelegt um die Griechen zu vertreiben.Die Realität ist eine andere.Die Griechischen Soldaten legten das Feuer selbst.Es war ein durchdachter Racheakt,das zum Ziel hatte,die gesammte Stadt in Schutt und Asche zu legen.
 
80 Jahre Konflikt Griechenland – Türkei

Als die türkische Armee nach 14 Tagen erbitterter Gefechte am 9. September 1922 die Stadt Smyrna (Izmir) am Ägäischen Meer einnahm, waren die Würfel im Krieg zwischen Griechenland und der Türkei gefallen. Mustafa Kemal Pascha, der später als Kemal Atatürk in die Geschichte einging, hatte mit seinem 200.000 Mann starken Heer den Jahrhunderte alten griechischen Traum eines hellenischen Großreiches mit Ionien, dem einst zum antiken Griechenland gehörenden Gebiet in Kleinasien, zerschlagen. Dafür war nun der Weg zur Gründung eines unabhängigen türkischen Nationalstaates frei, der sich auf der Grundlage der Lausanner Verträge 1923 konstituierte. Bis heute ist das Verhältnis zwischen Türkei und Griechenland gespannt – die umstrittene Zypern-Frage oder Grenzstreitigkeiten im Ionischen Meer machen die Region zu einer der wenigen verbliebenen “hot zones” in Europa.


Griechen auf türkischem Boden

Nur zwei Wochen vor dem 9. September hatte dagegen die Lage der Türken, die unter Kemal Pascha (*1881, †1938) für einen von Griechen und europäischen Großmächten unabhängigen Staat kämpften, hoffnungslos ausgesehen. 220.000 griechische Soldaten und 380 Geschütze waren von Smyrna aus, das sich seit 1920 in der Hand der Hellenen befand, bis zu den westanatolischen Städten Eskisehir und Afyonkarahisar vorgerückt. Griechenlands König Konstantin I. hatte seiner Armee befohlen, Angora (Ankara) zu erobern, um der Welt zu demonstrieren, dass “dieser Kemal Pascha nichts weiter ist als ein Räuberhauptmann, der einem Kulturvolk nicht widerstehen kann”.

Konstantin selbst hatte sich an die Spitze
icon1.png
seiner Armee gesetzt, um Angora einzunehmen. Der König hatte allerdings Warnungen seines Generalstabs in den Wind geschlagen und sich zu weit mit seinen Truppen ins Landesinnere der Türkei vorgewagt. Hinter dem Sakarya-Fluss schwanden den griechischen Verbänden die Kräfte – diese Chance witterte die rund 200 000 Mann starke Befreiungsarmee der Türken und startete am 26. August auf Befehl Kemal Paschas eine Gegenoffensive. Der kühne Plan ging auf: Der ganze rechte Flügel der nach Anatolien eingefallenen Armee war nach nur sechs Tagen geschlagen, etliche griechische Verbände flohen gen Küste nach Smyrna oder zum Hafen von Bursa, wo sie hofften, unter dem Schutz der verbündeten Briten auf deren Schiffen entkommen zu können.

Blutvergießen in Smyrna

Als Kemal Pascha und seine Truppen am 9. September in Smyrna eintrafen, fiel die Stadt kampflos. Dennoch kam es zu einem Blutvergießen: Gegen den ausdrücklichen Befehl Kemals, der Übergriffe auf die christliche Bevölkerung Smyrnas verboten hatte, setzte eine Welle des Terrors gegen griechische und armenische Bewohner der Hafenstadt ein. Ein großer Teil der Stadt, in denen Armenier, Griechen und Westeuropäer lebten, versank in Schutt und Asche, türkische Nationalisten richteten ein Massaker an. Nur die Türkenstadt wurde vom Terror verschont.
Eine Woche später verließen die letzten griechischen Soldaten Kleinasien. Die Militärs in Athen machten Konstantin für die Niederlage gegen die Türken verantwortlich. Am 27. September 1922 gab der König schließlich seine Abdankung zugunsten seines Sohnes, Georg II., bekannt. In der Türkei trat Kemal Pascha umgehend in Verhandlungen mit den Alliierten und verlangte die Rückgabe der bis dato in der internationalen Zone gelegenen Stadt Konstantinopel an die Türkei. Die Zone war bereits 1918 zum entmilitarisierten Gebiet erklärt worden.

80 Jahre Konflikt Griechenland ? Türkei | wissen.de

 
Izmiri kim neden yakmıştır.Okuyun ve gerçekleri öğrenin.Aksini anlatip,bir tane belge bile sunamayan sahtekar Yunan Faşiştlerine kanmayin.
İzmir Yangını13 Eylül 1922 günü başlayan ve dört gün süren İzmir yangını, yaklaşık olarak Levantenlere ait 25.000 konutu yok etmiştir. Yaklaşık üçte ikisi yanan İzmir’in bu yangınla sadece coğrafi kimliği zarar görmemiş, ticari ve sosyal hayatı da değişmiştir. İzmir yangınını kimlerin çıkardığı konusunda birçok varsayımlar bulunmaktadır. Bu kitabın yabancı belgelere ve Atatürk’ün sözlerine yer verilerek hazırlanmış olması, İzmir yangınına da aynı çerçeveden bakmamızı gerektirmiştir.
İzmir Sigortaları İtfaiye Şefi Paul Greskoviç’in Raporu
Bu konuda bakılabilecek en önemli kanıtlardan biri o dönemin İzmir Sigorta Şirketi’nin İtfaiye Müdürü Paul Greskoviç’e ait rapordur. Büyük Taarruz başladığı anda, Yunan subay ve askerlerinin ağızlarından; ‘İzmir'i Türklere bırakmaya mecbur kalırsak yakacağız’ şeklinde sözler duyduğunu ifade eden Greskoviç, raporunda şunları anlatıyor:
“11/12 Eylül gece yarısından bir saat sonra Ermeni Mahallesi’nde yangın çıktığını haber verdiler. İtfaiye erleriyle yangın yerine hareket edip, Rum Hastanesi’ni geçerken 120–150 kadar çoluk çocuk ve kadın acı acı bağırıyorlardı. ‘Niçin bağırıyorsunuz?’ diye sordum; ‘Ermeniler bizi yaktılar, Seyis Hanı içerisinde oturuyoruz’ dediler. Bunlar Rumlardı. Bu insanların; Ermeni evlerine bitişik oturduklarını ve Ermenilerin duvardan bir delik açtıklarını ve delikten çokça gaz dökerek evi ateşlediklerini söylediler. Bunları sabaha kadar çıkmaz sokak içinde muhafaza ettim. Ve sabahleyin devriyeye teslim ettim.
13 Eylül saat 10.30’da Ermeni Mahallesi’nde ateş görüldüğünü haber verdiler. İtfaiye ile birlikte giderken Ermeni Kilisesi’nden 50 metre mesafede bir Ermeni evinin yandığını gördüm. Evin alt katından şiddetli bir ateş çıkıyordu. Mecburi biraz geriye gittim ve etrafa yayılmaması için söndürmeye uğraşırken, Ermeni Kilisesinde yangın çıktığının haberini verdiler.”
Ekibiyle buraya giden Greskoviç, gördüğü manzarayı raporunda şöyle yazıyor:
“Kilisenin binalarında ateş yoktu. Yalnız küçük bir bina civarında, bahçede 200 kadar üzerine yağ dökülmüş eşya balyası ile paçavralar bir yere toplanmış, üzerine de 200 kadar tüfek ve çokça da cephane konmuştu. Ateş de bunların arasından çıkıyordu. Aynı zamanda ateş içerisinde devamlı patlamalar oluyordu...”
Greskoviç, raporunun devamında İzmir yangınını şöyle anlatır:
“Biz yangını söndürmeye çalışırken, Ermeniler ateş ediyor ve atılan mermiler yangın tulumbalarına isabet ederek zarar veriyordu.”[SUP]6[/SUP]
Fransız Illustration Gazetesi Muhabirleri G. Ercole’ün Haberi
30 Eylül 1922 tarihli ‘Fransız Illustration’ gazetesinin nüshasında, İzmir yangınına ait en erken haberlerden birine rastlarız. Gazetedeki bu haber, 14 Eylül 1922 tarihli G. Ercole adındaki muhabire aittir. Haberin içeriği şöyledir:
“Öğleden sonra saat ikiye doğru Ermeni Mahallesi üzerinden bir duman bulutu yükseliyordu. Bununla birlikte, bu yangın genişlemiyor ve sönme eğilimi gözüküyor. Buna rağmen kaçmak isteyen, paniğe kapılmış insanlar rıhtımda toplanıyor. Bir Amerikan vapuru, ABD konsolosluğu önünde, hareket etmek zorunda, çünkü insanlar o vapura binmek için kendilerini denize atıyor. O anda yine Ermeni Mahallesi’nde, daha önemli iki yangın başlıyor. Durum ciddileşiyor, çünkü güneyden gelen rüzgâr artıyor ve alevler Avrupa Mahallesi’ne[SUP]7[/SUP] doğru ilerliyor. Silah sesleri geliyor, el bombaları patlıyor. Türk işgali altında yaşamaktansa ölmeye karar vermiş olan Ermeniler, evlerinde yangın çıkardılar ve Türk askerleriyle savaşmaya başladılar. Cephanelik korkunç bir gürültüyle infilak ediyor. Saat akşamın dokuzu; biz farkına varmadan gündüzden geceye geçtik. Gökyüzü geniş bir ateş bulutuna dönmüştü.”[SUP]8[/SUP]
Yakın Doğu’ya Yardım Örgütü Temsilcisi Mark O. Prentiss’in Raporu
8 Eylül 1922 tarihinde Amerikan savaş gemisi ‘Lawrence’ ile İzmir’e gelen Mark O. Prentiss, İstanbul’daki Amerikan Amirali Bristol’e İzmir yangınıyla ilgili rapor hazırlamıştır. Yangını Türkler değil, Ermeniler ve Yunanlılar başlattı diyen Prentiss, raporunda şunları yazmıştır:

“Öyle görünüyor ki, Amerika’da hemen herkes İzmir’Maradona şiddete son bir trajedi olarak eklenen yangının Türklerin sorumluluğunda olduğuna inanmaktadır. Üst düzey önem taşıdığı kabullenilen böylesine bir suçlama Türklerin üzerine atılamaz. İzmir, doğu savaşında ele geçirilen en büyük ödüllerden biriydi. Halkın ve ordunun acil gereksinimi için kullanılan depolar evlerdi. Bunları neden yaksınlar?
Zum Vergrößern anklicken....

Bu konu ile ilgili olarak daha fazla enformasyon için,linke tiklayınız:

http://www.isteataturk.com/haber/5271/izmir-yangini-izmir-8217i-kimler-yakti
 
Du musst dich einloggen oder registrieren, um hier zu antworten.
Zurück
Oben