Aktuelles
  • Herzlich Willkommen im Balkanforum
    Sind Sie neu hier? Dann werden Sie Mitglied in unserer Community.
    Bitte hier registrieren

Nachrichten aus Albanien

[h=2]Macht des kosovarischen Gründungsmythos[/h][h=1]Entfremdung vom amerikanischen Freund[/h]
Andreas ErnstIn keinem Land – eingeschlossen die Vereinigten Staaten selber – gibt es pro Kopf mehr amerikanische Sternenbanner als in Kosovo. Die Kosovaren betrachten Amerika als Geburtshelfer ihres Staates und als Schutzmacht. Die Flaggen an Tankstellen, Restaurants und auf T-Shirts signalisieren eine volkstümliche tiefe Verehrung. Doch die unkritische Bewunderung des amerikanischen Freundes wird nun infrage gestellt. Treibende Kraft dieser Emanzipation und gleichzeitig eines radikalen nationalen Selbstbewusstseins ist die Bewegungspartei «Vetevendosje» (Selbstbestimmung). Sie führt erfolgreich einen ideologischen Zweifrontenkampf: gegen die Bevormundung Kosovos durch mächtige Ausländer (inklusive Amerikaner) und gegen die korrupte einheimische «Marionettenregierung».
[h=4]Kurzer Schlagabtausch[/h]Die Angegriffenen ignorierten Vetevendosje lange als marginale Politsekte. Doch ihr Erfolg an den Urnen, ihre Medienpräsenz und die wachsende Popularität lassen nun andere Methoden angezeigt erscheinen: Vielleicht, sagten sich die Amerikaner, sollte man miteinander reden? Jedenfalls wurde Albin Kurti, dem Führer und Vordenker der Bewegung, erstmals seit 1997 wieder ein Visum ausgestellt, und zusammen mit seinem Stellvertreter Shpend Ahmeti reiste er im Mai nach Washington. Auf dem Programm: Begegnungen mit Vertretern des Aussenministeriums, mit der albanischen Diaspora und mit Akademikern.
Ein Resultat dieser Reise ist der nachträgliche Briefwechsel zwischen Edward Joseph, dem ehemaligen amerikanischen Vizechef der OSZE-Mission in Kosovo, und Shpend Ahmeti. Verhandelt werden die eingeschränkte Souveränität Kosovos, die Lage der serbischen Minderheit und die von Vetevendosje erstrebte Vereinigung Kosovos mit Albanien. Interessant ist vor allem der Subtext des kurzen Schlagabtausches. Joseph ist ein Vertreter der «humanitären Intervention». Nach diesem Narrativ griffen die USA ein, um Repression und Verfolgung der Kosovaren durch den serbischen Staat abzustellen. Nach dessen Vertreibung aus Kosovo wurde unter westlicher Anleitung ein multi-ethnischer Staat errichtet, der durch die Eingliederung in euroatlantische Strukturen stabilisiert werden soll. Die Konzessionen an die Serben und die Abstriche bei der staatlichen Souveränität bezeichnet Edward Joseph in seinem Brief als Preis Kosovos für seine Unabhängigkeit. Die Vereinigung mit Albanien dagegen betrachte man in Washington als «wirklich dumme Idee». Wer daran festhalte, riskiere Amerikas Freundschaft und Unterstützung.
[h=4]Historischer Befreiungskampf[/h]Shpend Ahmeti hat ein anderes Geschichtsbild: Für ihn ist die westliche Intervention lediglich ein Kapitel im historischen Befreiungskampf der Albaner. Edward Josephs «Kostenrechnung» empfindet er im Grunde als deplaciert: Er wisse durchaus, schreibt der Kosovare, dass Veränderungen ihren Preis hätten. Das wüssten alle seine Landsleute, die einen hohen Blutzoll für ihre Befreiung bezahlt hätten. Bei aller Wertschätzung des amerikanischen Beitrags aber: nicht dieser sei entscheidend gewesen – sondern der Unabhängigkeitswille des Volkes. Beiden Dialogpartnern ist eine eigentümliche, leicht arrogante Selbstsicherheit eigen. Bei Joseph gründet sie in der Vorstellung, politische «Preise» diktieren und so Verhalten steuern zu können. Bei Ahmeti beruht sie auf der Gewissheit des Nationalisten, dass sich die Geschichte, wie blutig und langwierig auch immer, letztlich im Nationalstaat erfüllt. Das westliche Verbot der Vereinigung mit Albanien nimmt der Kosovare nicht sehr ernst. Er erinnert den amerikanischen Brieffreund daran, dass die Regierung in Washington noch 1998 eine Unabhängigkeit für Kosovo kategorisch ausschloss (die UCK galt damals als Terrororganisation). Seither habe sich vieles verändert und werde sich weiter verändern, nach dem Willen des Volkes.
Was zeigt der Briefwechsel sonst noch? Die Ratschläge des amerikanischen Freundes interessieren den Kosovaren eigentlich kaum noch. Ausländische Kosten-Nutzen-Rechnungen beeindrucken jene wenig, die von einem nationalen Sendungsbewusstsein beseelt sind. Wir schulden euch nichts, heisst die verschlüsselte Botschaft an den Amerikaner. Und: Wir haben zwar wenig Geld, aber viel Zeit.

Macht des kosovarischen Gründungsmythos: Entfremdung vom amerikanischen Freund - Übersicht Nachrichten - NZZ.ch

 
E zeze dita e ka gjet Kosoven! Tmerr i vertet cka po ndodh! E pabesueshme, s'po di per cka kemi luftu e per qka u derdh gjith ai gjak?! Me ike njerezit prap prej vendlindjes se tyne si ne kohen e Millosheviqit?!

Romët që nxjerrin ilegalisht kosovarët në Evropë (video)

Selvije Bajrami Publikuar: 15.07.2013 - 07:59
Pjesë nga biseda me 2 romët në Suboticë, të cilët merren me transportimin e shqiptarëve për në Hungari.

Bisede me romet qe transportojne shqiptaret per ne Hungari - Zeri Online - YouTube

Po pinin kafenë e mëngjesit në bufenë e Stacionit të Autobusëve në Suboticë (Serbi), derisa po prisnin dy autobusë me qytetarë nga Kosova që ia kishin mësyrë ilegalisht Evropës.


Të gjendur vetëm dymbëdhjetë kilometra larg kufirit me Hungarinë, së paku dhjetë burra, serbë e romë, me padurim prisnin arritjen e kosovarëve. Nga kosovarët që ia kishin mësyrë ilegalisht Evropës, për disa qytetarë serbë në Suboticë tashmë është bërë përfitim i mirë. Hiç më keq nuk po mbesin as disa serbë të tjerë në Beograd bashkë me disa shqiptarë që organizojnë udhëtimin e kosovarëve nga Prishtina. Rasim e Ragip Azizi, dy vëllezër romë nga Fushë Kosova, trafikimin e shqiptarëve drejt Evropës e kanë bërë biznes ditor.


Me këtë punë ata merren për gati një vit. Por, puna u është shtuar dukshëm që nga janari i këtij viti. Të dy ata flisnin rrjedhshëm gjuhën shqipe, duke ua bërë më të lehtë që t’u afrohen kosovarëve për t’i dërguar përmes Serbisë e më pas nëpërmjet Hungarisë drejt Evropës.

I presin autobusët me kosovarë



Dy romët që janë lindur në Fushë Kosovë, por që aktualisht jetojnë në Suboticë, janë në mesin e grupit të organizuar që transporton shqiptarë ilegalisht për në Hungari. Ata biznesin e zhvillojnë kryesisht në kafenenë e stacionit të autobusëve. Në këtë të fundit e njohin thuajse të gjithë klientelën. Ndonjë person i paparë në atë zonë më herët, potencialisht mund të jetë mundësi për biznes për ta. Dy vëllezërit nuk hezitojnë të paraqesin ofertat e tyre.
“A di shqip? A je nis për të shkuar andej (Hungari)?”, thotë Rasim Azizi teksa i afrohet tavolinës. Porosit një kafe e ulet në tavolinë, duke menduar se bashkëbiseduesja kishte qëllim kalimin ilegal të kufirit.


Është ora 9 e 15 e mëngjesit në Suboticë. Ka pesëmbëdhjetë minuta që Rasimi kishte dalë në stacion të autobusëve. “Me çka erdhe ti se jemi tu i pritë,... se thanë vijnë dy autobusë e ende nuk erdhën. Për qata edhe jemi dalë këtu”, vazhdon më tutje Rasimi. Vëllai i tij, Ragipi, i afrohet tavolinës. Ky i fundit është më i mirë në shqip. Rasimi e fton atë që t’i bashkëngjitet tavolinës.


“Ti pasi po don me shku anej unë po të kallëzoj që këta të Serbisë nuk të pengojnë po kah Hungaria është problem. Nëse të zanë policia në Hungari, ata të dërgojnë në kamp. Me bë me të ndalë policia e Serbisë, kalon lehtë se veç ua jep një letër të bardhë që ta kanë dhanë në Merdare edhe atyre nuk iu intereson që po e kalon kufinin. Me rëndësi në territor të tyre nuk po del”, nis të shpjegojë situatën Ragip Azizi. Letra e bardhë për të cilën aludon Ragip Azizi është një dokument, i cili iu jepet kosovarëve që kalojnë kufirin nga Kosova në Serbi. I njëjti dokument merret nga policia në momentin që e lëshon territorin serb. Ky lloj i qarkullimit ka filluar të funksionojë pas marrëveshjes teknike në Bruksel për lëvizjen e lirë të qytetarëve.


“Unë e kam një shok. Qe këtu vjen të merr me taksi. Hyn në veturë edhe shkon deri me një vend. Aty të mbesin veç dhjetë minuta me ecë në kambë edhe atje të pret taksisti tjetër. Atij veç ia tregon adresën se ku po don me shku edhe veç pasi të arrijsh atje i pagun paret”, tregon Ragipi.
“Ai mundet me të dërgu në Austri, Francë, Belgjikë... Ama çmimi për këto vende është më i shtrenjtë”, vazhdon më tutje Ragipi.

1500 euro për person



Ragipi tregon se kufiri që lidh Suboticën me Hungarinë është vetëm dymbëdhjetë kilometra larg nga stacioni i autobusëve. “Nëse don veç me kalu kufinin atëherë çmimi është 120 euro deri në 150. Ama duhesh me ditë që Hungaria i ka ndalë shumë njerëz dhe nuk është e sigurt që nuk të arrestojnë”, tregon ai për rreziqet që mund t’i ketë kjo pagesë që, sipas tij, është e vogël. “A nëse don me shku më larg, në Austri, Gjermani a diku, çmimi është 1500 euro. Sa persona jeni ju?”, nis pyetjet Ragipi në mënyrë që t’i specifikojë ofertat për të interesuarit. “Për një person kushton 1500 euro. Ai shoku im vjen edhe ju merr. Më së shumti për një udhëtim duhet me qenë katër persona”, tregon më tutje ai.


Shumica e “klientëve” që kanë pasur deri më tani thotë se nuk kanë pasur kushte materiale, nuk kanë pasur shumë para, andaj kanë paguar vetëm sa për ta kaluar kufirin. “Nuk është problem me shku në Hungari, ama ata të arrestojnë. Ma mirë është të paguash më shumë e bile je e sigurt që arrin deri në cakun ku ia ke mësyrë”, thotë Ragipi teksa liron tavolinën dhe del jashtë bufesë për të parë nëse kanë arritur autobusët.
“Thanë që dy autobusë do të vijnë sot. Ata ndalen qitu para stacionit. Edhe menjëherë shpërndahen te persona të ndryshëm që janë marrë vesh me ta apo që merren vesh këtu”, vazhdon Rasimi të tregojë për mënyrën se si arrijnë kosovarët. “Autobusi që ata vijnë është ilegal edhe nuk hyn hiç në stacion se aty duhet të paguajë, por i ndal qitu përpara”, bën me gisht Rasimi në drejtim të portës së bufesë.


Jashtë saj, të ulur qëndronin edhe disa mesoburra.


“Ka plot që po i ndihmojnë kosovarët ama plot edhe po i rrejnë. Po ju thonë të çoj atje, të çoj andej këndej e në fund veç po i qesin në Hungari e atje po i arreston policia”, thotë Rasimi.

Kufiri kalohet natën



Ata kosovarë që nuk kanë pasur dijeni për rrugën ilegale kah duhet përshkruar në mënyrë që të kalojnë kufirin ilegalisht, sipas tij, ka pasur raste kur kanë ecur në këmbë deri në tetë orë.Por shumë nga ta, sipas Rasim Azizit, kanë pasur me vete shoqërues që i kanë paguar.


Kosovarët që ia mësyjnë ilegalisht Evropës, nisen nga Prishtina rreth orës 22.00 me autobus. Me disa ndalesa gjatë rrugës, arritja në Beograd është pak pas orës 05.00 të mëngjesit. Aty vetëm ndërrohet autobusi dhe bëhet nisja për në Suboticë. Të dy këto rrugë përshkohen me një çmim prej gjithsej 30 eurosh. 15 euro kushton bileta deri në Beograd dhe po aq të tjera deri në Suboticë.


Në këtë të fundit, arritjet janë kryesisht në mëngjes. Kjo është edhe arsyeja pse pjesëtarë të grupeve të ndryshme në Suboticë, mblidhen te stacioni i autobusëve. Disa nga ta kanë taksi, disa të tjerë kanë “miq” që ndihmojnë kalimin e kufirit, disa të tjerë mund të jenë vetë shoqërues. Por ka edhe të tillë që kanë hotele apo motele. Njëri nga ta që ka një hotel në qendër të Suboticës është edhe vetë Rasim Azizi.


“Pesë minuta nga këtu e kam hotelin. Një burrë me grua e me fëmijë e kam tash aty”, tregon Rasimi, teksa vë mbi tavolinë bizneskartën e dhomave që ofron ai. “Sobe kod Vukoja”, apo “Dhoma te Vuku”, është hoteli që i bën marketing ai, ndërsa gjendet në qendër të qytetit në rrugën “Durmitorska 4”. “Ajo familje është nga Gjakova e janë vendos aty që dy ditë. Po presin dikë që të vijë e t’i marr. Edhe sot rrinë aty deri në mbrëmje se kufirin duhet ta kalojnë gjatë natës”, thotë më tutje ai.


Një natë për person në këto dhoma kushton 20 euro. Rasimi tregon se ka pasur punë që katër pesë muaj rregullisht në hotel. Punën ia kanë shtuar me të madhe kosovarët. “Uuuu sa njeri ka ardhë këtu e sa njëri ka kaluar kufirin... Shumë, shumë, shumë,... Ka pasur nga Gjakova, nga Prizreni, nga Gjilani e prej krejt Kosovës”, thotë Rasimi. “Këtu e ke numrin e telefonit, mundesh me më thirrë edhe mos u tut edhe pse je veç një femër. Aty e kam gruan edhe fëmijët e mi. Po ka edhe mysafirë që kanë me kalu kufirin natën”, vijon më tutje ai.


Rasimi nis me pyetje në mënyrë që për të shoqëruar deri në Evropë, bile të ketë punë në dhomat që i ofron me një çmim që thotë të jetë i lirë. “A vjen dikush me të marrë. A janë nis shumë nga Kosova se, ora u bë 10 e ende nuk erdhën autobusët”, thotë Rasimi teksa porosit një raki molle.

Dallaveret në Beograd



“U bëra nervoz. Neve na kallxojnë që janë nis autobusat nga Prishtina e ata hala nuk kanë arritur. Garant në Beograd janë kah bahen dallaveret. Aty po ju thojnë jo 2 mijë, jo 3 mijë e në fund prap vijnë e kërkojnë ndihmë tek na”, vijon më tutje ai teksa shikon orën në telefonin e tij. E merr telefonin dhe flet me dikë, pak në gjuhën e romëve për të vazhduar në gjuhën serbe.


“Po presim”, thotë ai mes të tjerash.


Ndonëse shprehet që nuk është i lidhur me grupin që bën transportin e kosovarëve, ai është i informuar që kosovarët në shumë raste koordinohen nga Prishtina, në disa edhe në Beograd në mënyrë që të dijnë rrugën.


“Gjynah valla. Njerëzit nuk po kanë para për ata edhe po ikin. E me i mashtruar është gjynah. Është shumë leht me e kalu kufirin po veç me kalu kufirin nuk bon pa të pritë dikush atje. A të pret ty dikush?”, vazhdon Rasimi teksa zgjat kokën për të parë jashtë se kush po sillet vërdallë stacionit.


Rreth orës 10 e 20 minuta, përpara stacionit të autobusëve arrijnë një autobus me ngjyrë të bardhë që ka targat e Beogradit. Autobusi nuk hyn në stacion, por pasagjerët zbresin në hyrje të stacionit. Mbajnë në duar disa çanta të vogla ngase disa nga ta e dijnë se do të ecin në këmbë pa e ditur saktë se çfarë rruge i pret.


Më shumë se gjysma e tyre janë djem të ri por ka edhe familje të tëra. Të hutuar shikonin rreth e përqark me të arritur në Suboticë. Nuk e flisnin as më të voglin muhabet mes tyre. Ata që flisnin ishin disa burra që po i prisnin në Suboticë. Por disa që kanë ardesë e që “pazarin” për kalimin ilegal të kufirit e kanë bërë më herët, e kanë adresën. Në Suboticë shpërndahen në disa drejtime. Treve prej tyre iu afrohet edhe Rasim Azizidhe nis goditjen e pazarit.
“Prej Prishtinës e kemi pasur të sigurt udhëtimin deri këtu e tash në dorë të Zotit”, thotë një i ri nga Shtimja që rrugën e tij drejt kurbetit ai e ka nisur me dy shokë të tij.

Zeri.info | Romët që nxjerrin ilegalisht kosovarët në Evropë (video)
 
Serbische Gendarmerie auf den Straßen von Karaçevë-Rogaqiçë


'Die serbische Gendarmerie provoziert weiterhin und betritt jetzt auch noch Kosovas Territorium. Sie bewegten sich auf den Straßen Kosovas und das bedeutet, dass die Bürger Kosovas nicht mehr sicher sind.', sagte der Bürgermeister von Kamenica, Shaip Surdulli.

Er sagte, dass er von der KFOR und den zentralen Behörden enttäuscht sei, weil sie nicht drauf reagieren und die Aktionen der serbischen Gendarmerie ignorieren. Die Regierung versprach das Problem in den Verhandlungen anzusprechen und die KFOR sagte, dass in der Zone gemeinsame Patrouillen gebildet werden.

Die serbische Gendarmerie ist am Freitag bis zur Strasse, welche die Dörfer aus Kosova von Kamenica, Kaçareva und Rogaçica verbindet, während Patrouillen im Territorium innerhalb von Kosova die sie in der letzten Zeit vermehrten, schreibt Koha.

Tage zuvor wurde berichtet, dass die Einwohner von Karaçeve eine Barrikade hingestellt haben mit den Flaggen von Albanien, Kosova und Amerika wie auch ein Plakat mit der Aufschrift 'Stoppt den Eingang der serbischen Gendarmerie'. Das wurde aber von unbekannten Personen wieder entfernt.

Quelle: Zeri.info | Xhandarmëria serbe del në magjistralen Karaçevë-Rogaqiçë
 
Thaçi vergisst die Berichterstattungen

Der Ministerpräsident Kosovas, Hashim Thaçi führt weiterhin Gespräche mit dem serbischen Ministerpräsidenten Ivica Dacic in Brüssel. Jedoch berichtet er darüber nicht den Abgeordneten, wie es in der Versammlung beschlossen wurde.

Die letzten Berichterstattungen über die Dialoge gab es am 21.April, paar Tage nach der Bekanntgabe des erreichten Abkommens in Brüssel.

Quelle: Thaçi i ?harron? raportimet në Kuvend « Lajme - Telegrafi
 
E zeze dita e ka gjet Kosoven! Tmerr i vertet cka po ndodh! E pabesueshme, s'po di per cka kemi luftu e per qka u derdh gjith ai gjak?! Me ike njerezit prap prej vendlindjes se tyne si ne kohen e Millosheviqit?!

Romët që nxjerrin ilegalisht kosovarët në Evropë (video)

Selvije Bajrami Publikuar: 15.07.2013 - 07:59
Pjesë nga biseda me 2 romët në Suboticë, të cilët merren me transportimin e shqiptarëve për në Hungari.



Po pinin kafenë e mëngjesit në bufenë e Stacionit të Autobusëve në Suboticë (Serbi), derisa po prisnin dy autobusë me qytetarë nga Kosova që ia kishin mësyrë ilegalisht Evropës.


Të gjendur vetëm dymbëdhjetë kilometra larg kufirit me Hungarinë, së paku dhjetë burra, serbë e romë, me padurim prisnin arritjen e kosovarëve. Nga kosovarët që ia kishin mësyrë ilegalisht Evropës, për disa qytetarë serbë në Suboticë tashmë është bërë përfitim i mirë. Hiç më keq nuk po mbesin as disa serbë të tjerë në Beograd bashkë me disa shqiptarë që organizojnë udhëtimin e kosovarëve nga Prishtina. Rasim e Ragip Azizi, dy vëllezër romë nga Fushë Kosova, trafikimin e shqiptarëve drejt Evropës e kanë bërë biznes ditor.


Me këtë punë ata merren për gati një vit. Por, puna u është shtuar dukshëm që nga janari i këtij viti. Të dy ata flisnin rrjedhshëm gjuhën shqipe, duke ua bërë më të lehtë që t’u afrohen kosovarëve për t’i dërguar përmes Serbisë e më pas nëpërmjet Hungarisë drejt Evropës.

I presin autobusët me kosovarë



Dy romët që janë lindur në Fushë Kosovë, por që aktualisht jetojnë në Suboticë, janë në mesin e grupit të organizuar që transporton shqiptarë ilegalisht për në Hungari. Ata biznesin e zhvillojnë kryesisht në kafenenë e stacionit të autobusëve. Në këtë të fundit e njohin thuajse të gjithë klientelën. Ndonjë person i paparë në atë zonë më herët, potencialisht mund të jetë mundësi për biznes për ta. Dy vëllezërit nuk hezitojnë të paraqesin ofertat e tyre.
“A di shqip? A je nis për të shkuar andej (Hungari)?”, thotë Rasim Azizi teksa i afrohet tavolinës. Porosit një kafe e ulet në tavolinë, duke menduar se bashkëbiseduesja kishte qëllim kalimin ilegal të kufirit.


Është ora 9 e 15 e mëngjesit në Suboticë. Ka pesëmbëdhjetë minuta që Rasimi kishte dalë në stacion të autobusëve. “Me çka erdhe ti se jemi tu i pritë,... se thanë vijnë dy autobusë e ende nuk erdhën. Për qata edhe jemi dalë këtu”, vazhdon më tutje Rasimi. Vëllai i tij, Ragipi, i afrohet tavolinës. Ky i fundit është më i mirë në shqip. Rasimi e fton atë që t’i bashkëngjitet tavolinës.


“Ti pasi po don me shku anej unë po të kallëzoj që këta të Serbisë nuk të pengojnë po kah Hungaria është problem. Nëse të zanë policia në Hungari, ata të dërgojnë në kamp. Me bë me të ndalë policia e Serbisë, kalon lehtë se veç ua jep një letër të bardhë që ta kanë dhanë në Merdare edhe atyre nuk iu intereson që po e kalon kufinin. Me rëndësi në territor të tyre nuk po del”, nis të shpjegojë situatën Ragip Azizi. Letra e bardhë për të cilën aludon Ragip Azizi është një dokument, i cili iu jepet kosovarëve që kalojnë kufirin nga Kosova në Serbi. I njëjti dokument merret nga policia në momentin që e lëshon territorin serb. Ky lloj i qarkullimit ka filluar të funksionojë pas marrëveshjes teknike në Bruksel për lëvizjen e lirë të qytetarëve.


“Unë e kam një shok. Qe këtu vjen të merr me taksi. Hyn në veturë edhe shkon deri me një vend. Aty të mbesin veç dhjetë minuta me ecë në kambë edhe atje të pret taksisti tjetër. Atij veç ia tregon adresën se ku po don me shku edhe veç pasi të arrijsh atje i pagun paret”, tregon Ragipi.
“Ai mundet me të dërgu në Austri, Francë, Belgjikë... Ama çmimi për këto vende është më i shtrenjtë”, vazhdon më tutje Ragipi.

1500 euro për person



Ragipi tregon se kufiri që lidh Suboticën me Hungarinë është vetëm dymbëdhjetë kilometra larg nga stacioni i autobusëve. “Nëse don veç me kalu kufinin atëherë çmimi është 120 euro deri në 150. Ama duhesh me ditë që Hungaria i ka ndalë shumë njerëz dhe nuk është e sigurt që nuk të arrestojnë”, tregon ai për rreziqet që mund t’i ketë kjo pagesë që, sipas tij, është e vogël. “A nëse don me shku më larg, në Austri, Gjermani a diku, çmimi është 1500 euro. Sa persona jeni ju?”, nis pyetjet Ragipi në mënyrë që t’i specifikojë ofertat për të interesuarit. “Për një person kushton 1500 euro. Ai shoku im vjen edhe ju merr. Më së shumti për një udhëtim duhet me qenë katër persona”, tregon më tutje ai.


Shumica e “klientëve” që kanë pasur deri më tani thotë se nuk kanë pasur kushte materiale, nuk kanë pasur shumë para, andaj kanë paguar vetëm sa për ta kaluar kufirin. “Nuk është problem me shku në Hungari, ama ata të arrestojnë. Ma mirë është të paguash më shumë e bile je e sigurt që arrin deri në cakun ku ia ke mësyrë”, thotë Ragipi teksa liron tavolinën dhe del jashtë bufesë për të parë nëse kanë arritur autobusët.
“Thanë që dy autobusë do të vijnë sot. Ata ndalen qitu para stacionit. Edhe menjëherë shpërndahen te persona të ndryshëm që janë marrë vesh me ta apo që merren vesh këtu”, vazhdon Rasimi të tregojë për mënyrën se si arrijnë kosovarët. “Autobusi që ata vijnë është ilegal edhe nuk hyn hiç në stacion se aty duhet të paguajë, por i ndal qitu përpara”, bën me gisht Rasimi në drejtim të portës së bufesë.


Jashtë saj, të ulur qëndronin edhe disa mesoburra.


“Ka plot që po i ndihmojnë kosovarët ama plot edhe po i rrejnë. Po ju thonë të çoj atje, të çoj andej këndej e në fund veç po i qesin në Hungari e atje po i arreston policia”, thotë Rasimi.

Kufiri kalohet natën



Ata kosovarë që nuk kanë pasur dijeni për rrugën ilegale kah duhet përshkruar në mënyrë që të kalojnë kufirin ilegalisht, sipas tij, ka pasur raste kur kanë ecur në këmbë deri në tetë orë.Por shumë nga ta, sipas Rasim Azizit, kanë pasur me vete shoqërues që i kanë paguar.


Kosovarët që ia mësyjnë ilegalisht Evropës, nisen nga Prishtina rreth orës 22.00 me autobus. Me disa ndalesa gjatë rrugës, arritja në Beograd është pak pas orës 05.00 të mëngjesit. Aty vetëm ndërrohet autobusi dhe bëhet nisja për në Suboticë. Të dy këto rrugë përshkohen me një çmim prej gjithsej 30 eurosh. 15 euro kushton bileta deri në Beograd dhe po aq të tjera deri në Suboticë.


Në këtë të fundit, arritjet janë kryesisht në mëngjes. Kjo është edhe arsyeja pse pjesëtarë të grupeve të ndryshme në Suboticë, mblidhen te stacioni i autobusëve. Disa nga ta kanë taksi, disa të tjerë kanë “miq” që ndihmojnë kalimin e kufirit, disa të tjerë mund të jenë vetë shoqërues. Por ka edhe të tillë që kanë hotele apo motele. Njëri nga ta që ka një hotel në qendër të Suboticës është edhe vetë Rasim Azizi.


“Pesë minuta nga këtu e kam hotelin. Një burrë me grua e me fëmijë e kam tash aty”, tregon Rasimi, teksa vë mbi tavolinë bizneskartën e dhomave që ofron ai. “Sobe kod Vukoja”, apo “Dhoma te Vuku”, është hoteli që i bën marketing ai, ndërsa gjendet në qendër të qytetit në rrugën “Durmitorska 4”. “Ajo familje është nga Gjakova e janë vendos aty që dy ditë. Po presin dikë që të vijë e t’i marr. Edhe sot rrinë aty deri në mbrëmje se kufirin duhet ta kalojnë gjatë natës”, thotë më tutje ai.


Një natë për person në këto dhoma kushton 20 euro. Rasimi tregon se ka pasur punë që katër pesë muaj rregullisht në hotel. Punën ia kanë shtuar me të madhe kosovarët. “Uuuu sa njeri ka ardhë këtu e sa njëri ka kaluar kufirin... Shumë, shumë, shumë,... Ka pasur nga Gjakova, nga Prizreni, nga Gjilani e prej krejt Kosovës”, thotë Rasimi. “Këtu e ke numrin e telefonit, mundesh me më thirrë edhe mos u tut edhe pse je veç një femër. Aty e kam gruan edhe fëmijët e mi. Po ka edhe mysafirë që kanë me kalu kufirin natën”, vijon më tutje ai.


Rasimi nis me pyetje në mënyrë që për të shoqëruar deri në Evropë, bile të ketë punë në dhomat që i ofron me një çmim që thotë të jetë i lirë. “A vjen dikush me të marrë. A janë nis shumë nga Kosova se, ora u bë 10 e ende nuk erdhën autobusët”, thotë Rasimi teksa porosit një raki molle.

Dallaveret në Beograd



“U bëra nervoz. Neve na kallxojnë që janë nis autobusat nga Prishtina e ata hala nuk kanë arritur. Garant në Beograd janë kah bahen dallaveret. Aty po ju thojnë jo 2 mijë, jo 3 mijë e në fund prap vijnë e kërkojnë ndihmë tek na”, vijon më tutje ai teksa shikon orën në telefonin e tij. E merr telefonin dhe flet me dikë, pak në gjuhën e romëve për të vazhduar në gjuhën serbe.


“Po presim”, thotë ai mes të tjerash.


Ndonëse shprehet që nuk është i lidhur me grupin që bën transportin e kosovarëve, ai është i informuar që kosovarët në shumë raste koordinohen nga Prishtina, në disa edhe në Beograd në mënyrë që të dijnë rrugën.


“Gjynah valla. Njerëzit nuk po kanë para për ata edhe po ikin. E me i mashtruar është gjynah. Është shumë leht me e kalu kufirin po veç me kalu kufirin nuk bon pa të pritë dikush atje. A të pret ty dikush?”, vazhdon Rasimi teksa zgjat kokën për të parë jashtë se kush po sillet vërdallë stacionit.


Rreth orës 10 e 20 minuta, përpara stacionit të autobusëve arrijnë një autobus me ngjyrë të bardhë që ka targat e Beogradit. Autobusi nuk hyn në stacion, por pasagjerët zbresin në hyrje të stacionit. Mbajnë në duar disa çanta të vogla ngase disa nga ta e dijnë se do të ecin në këmbë pa e ditur saktë se çfarë rruge i pret.


Më shumë se gjysma e tyre janë djem të ri por ka edhe familje të tëra. Të hutuar shikonin rreth e përqark me të arritur në Suboticë. Nuk e flisnin as më të voglin muhabet mes tyre. Ata që flisnin ishin disa burra që po i prisnin në Suboticë. Por disa që kanë ardesë e që “pazarin” për kalimin ilegal të kufirit e kanë bërë më herët, e kanë adresën. Në Suboticë shpërndahen në disa drejtime. Treve prej tyre iu afrohet edhe Rasim Azizidhe nis goditjen e pazarit.
“Prej Prishtinës e kemi pasur të sigurt udhëtimin deri këtu e tash në dorë të Zotit”, thotë një i ri nga Shtimja që rrugën e tij drejt kurbetit ai e ka nisur me dy shokë të tij.

Zeri.info | Romët që nxjerrin ilegalisht kosovarët në Evropë (video)

Vazdhim:

Biletë njëdrejtimëshe nga Kosova

Selvije Bajrami Publikuar: 16.07.2013 - 08:01

timthumb.php


Asnjëri nuk flet. Autobusi tashmë është mbushur përplot me udhëtarë, dhjetëra të rinj dhe disa familje me nga dy-tre fëmijë përshëndesin me duar të afërmit e tyre nga xhami. Ora shënon 22:00 ditë e martë, autobusi ndizet, derisa të gjithë qëndrojnë në qetësi, heshtjen e tyre e thyen vaji i një fëmije që qante me të madhe, kah fundi i autobusit.

Me shikim të hutuar, shumica prej tyre për herë të parë merrnin rrugën drejt Beogradit, teksa bëheshin gati të nisnin rrugëtimin nga i cili nuk dihej se çfarë i priste.

Azili%20i%20Kosovareve-%20Serbi%20-Hungari4-1373959894.jpg


Vozitësi i autobusit të kompanisë “Erhan” kujdesej të mos bëhej muhabet shumë për qëllimin e shumicës së udhëtarëve. “Hajde hyr brenda e rrugës flasim për detaje se po më duket na kanë diktuar”, thotë njëri nga shoferët, teksa dikush e pyeste nëse në mëngjes kur të arrijnë në Beograd ka autobus për Suboticë. “Mos bëj gajle se 60 për qind e tyre për Suboticë janë nisë”, përgjigjej ai derisa shikonte nëse ka edhe udhëtarë të tjerë për të mbushur dy autobusët e kompanisë së tij që niseshin pas pak për Beograd.

Më në fund gjithçka u kompletua, autobusi niset. Ndalesa e parë u bë në stacionin te Xhamia e Llapit në kryeqytet, për të marrë edhe një familje. Fillimin e rrugës edhe për disa kilometra e përcjell zëri i fëmijës që nuk ndalej së qari.

1111111111111111111-1373959912.jpg


Në dy ulëset e para të autobusit dy veta paraqiteshin të jenë miq me vozitësin dhe se po shkojnë për një “punë të vogël” deri në Beograd. “Me 250 euro shpenzime po shkoj e po kthena në Beograd”, u tregonte shoferi “miqve” të tij teksa lavdëronte autobusin për komoditet e pak shpenzime krahasuar me kilometrat që i bën çdo natë drejt Beogradit. Shoferi tregonte se me hyrjen e Bullgarisë në BE u ka rënë puna, duke i penguar se po përmendej emri i kompanisë së tij si bartës i kosovarëve për Beograd. “Ata në vend që të punojnë për liberalizimin po merren me Erhanin e po këqyrin sa autobusë po shkojnë çdo natë në Beograd”, thotë shoferi.

Nisen pa asnjë dokument


Konduktori nis të shpërndajë bileta nga 15 euro njëdrejtimëshe për në Beograd. Pasi që përfundon me marrjen e të hollave, nxjerr një letër ku regjistron secilin pasagjer, thotë se i duhet për t’ia dorëzuar policisë kosovare në pikën kufitare në Merdare. Para se të arrijnë në këtë pikë kufitare bëhet ndalesa e parë për të pushuar te Restorant “Evropa”.

2222222222222222222-1373959949.jpg


“Të thashë që shumica për andej janë (Suboticë). Ama sun folsha në Prishtinë se janë kah na këqyrin shumë”, thotë njëri nga shoferët. Dy autobusët e kompanisë “Erhan” që janë nisur nga Prishtina takohen edhe me autobusin e tretë “Fjolla” që kishte drejtimin e njëjtë, Beogradin.
“Jemi lodhë prej këtyre azilantave”, thotë shoferi tjetër. “Që pesë gjashtë muaj kurrë nuk janë ndalë”, vijon ai.

Të tre autobusët njëri pas tjetrit vazhdojnë rrugën drejt Merdares, aty polici i Kosovës bën mbledhjen e të gjitha dokumenteve për t’i kontrolluar se kush po kalonte kufirin. Njëri nga pasagjerët nuk kishte as letërnjoftim. Ai ia kishte mësyrë Serbisë e më pas Evropës pa asnjë dokument. Djali rreth të 30-ve zbret nga autobusi në mungesë dokumentesh e me të edhe dy djem e një vajzë që po udhëtonin së bashku.

“Të dua”, i thotë vozitësi policit në kabinë teksa bëhet kontrollimi i dokumenteve dhe autobusi lëviz në drejtim të pikës së kontrollit te policia kufitare e Serbisë.
Posa arrin autobusi në anën e Serbisë sërish kontrollohen dokumentet e udhëtimit. Vozitësi shfrytëzon këtë kohë për të ndezur një duhan me policinë e Serbisë. Pas gjysmë ore pritje, autobusi niset drejt Beogradit.

Jam nisur për Gjermani, nuk më pret askush

Nuk dëgjohet asnjë zë, qetësia vazhdon, konduktori fillon shpërndarjen e kafeve, të pijeve e nga një ëmbëlsirë të vogël për pasagjerët. “Më së shumti po udhëtojnë me neve se askush nuk qet pije e ëmbëlsira në autobus”, thotë njëri nga shoferët. Pasagjerët vetëm shikonin kah njëri-tjetri e eventualisht jashtë përmes dritares. Njëri nga ta u afrohet nga pas dy miqve të vozitësit.

“Për kah je nis?”, e pyesin ata djalin e ri. “Jom kah shkoj në Gjermani për të punuar si mekanik”, ua kthen ai. “A të pret najkush në Hungari”, e pyesin ata. “Jo valla askush. Jam nis qashtu”, ua kthen djaloshi. Njëri nga “miqtë” e vozitësit që dukej më i moshuar, fillon t’i shpjegojë diçka. Tjetri në vesh u flet diçka. Biseda për Gjermani ndërpritet aty. Djali që ishte i interesuar për atje, kthen shikimin për të parë se kush ishte afër, nga prania e së cilës ruheshin të mos merrej vesh plani i tyre.
“Për ku je nisë ti?, Veç vetë po udhëton a? A të pret najkush?” Më drejtoheshin duke më bërë pyetje se si një femër e vetme “ia ka mësyrë kurbetit”.

Francën e kanë synim


Tre autobusët vazhdojnë rrugën drejt Beogradit. Ka edhe një ndalesë prej gjysmë ore.

Prania e një femre të vetme në autobus, zgjonte kureshtjen. Por kishte edhe nga ata që mundoheshin të gjenin zgjidhje se si duhet kaluar kufirin. “Unë jam me dhëndrin, motrën e dy fëmijët e motrës. Hajde me neve”, me drejtohej një i ri nga Lipjani teksa në telefonin e tij kishte fotografuar rrugën se si duhet kaluar kufirin. “Kanë shku 1 mijë e 500 veç nga Vitia e Gjilanit e plot të tjerë nga Shtimja e Lipjani. Do prej tyre nuk e kanë ditur rrugën e kanë ecur nga shtatë orë. Por, unë e kam fotografuar e di këtë rrugë ku nuk na duhet më shumë se dy orë për të ecur”, thotë ai.

Ai tregon se si një shok i tij kishte udhëtuar katër ditë më herët. “Një shok i jemi ka arritur në Francë e ata në Prishtinë qohen thonë jo mos shkoni se nuk ju pranojnë, anej knej. Veç rrejnë sa me i ndalë njerëzit. Po qysh me i ndalë që prej Kosovës nuk ki ma kurrgjë”, thotë i riu nga Lipjani.

Tregon se ka punuar gjashtë vite në ndërtim të objekteve. Për gjashtë vite thotë se nuk ka mundur të bëjë asgjë. Familjen e motrës së tij e përshkruan të jetë në gjendje të rëndë ekonomike dhe kjo është arsyeja se pse ia kanë mësyrë azilit. “Neve na duhet veç deri në Hungari me mbërri. Aty kudo që të jemi, vjen na merr vëllai i dhëndrit që jeton në Gjermani. Unë për vete e kam synim të shkoj në Francë e të kërkoj azil e prej aty me shku në Zvicër me punu në të zezën”, tregon ai. “Shumë mirë që e paske veç çantën e krahut me vete se edhe motra jem veç dy çanta të vogla i ka edhe pse dy fëmijë. I thamë mos merr ma shumë çanta se ku me ditë sa na bjen me ecë”, fliste me mua i riu nga Lipjani.

Shoferët organizojnë udhëtimin drejt Hungarisë

“Kush jeni për Suboticë mos u ndalni në stacionin e autobusëve në Beograd se shkojmë më një vend tjetër e hipni në autobus”, u thotë udhëtarëve shoferi.
Autobusi vazhdon rrugën për t’u ndalur në stacionin e autobusëve në Beograd. Udhëtarët që ishin nisur vetëm drejt Beogradit ndalojnë aty derisa pasagjerët që shkonin drejt Suboticës mbetën në autobus. “Këtu e ke stacionin. Vetëm e kalon rrugën edhe aty e merr biletën për Suboticë se me ardhë ti me këtë guzhvën është shumë tollovi. Po ta bëj si favor masi qenke veç vetë”, më thotë vozitësi. Derisa djali i ri nga Lipjani më thërriste, “Hajde ku po shkon. Kthehu në autobus se neve shoferi na tha mos zbritni”.

Shoferi zbret nga autobusi dhe për të mos u kuptuar situata që ai po merret edhe me organizimin e udhëtimit drejt Suboticës vjen deri te vendi ku blihen biletat, më pas bëhet sikur ka harruar diçka në autobus, kthehet dhe bashkë me udhëtarët e tjerë vazhdon rrugën dhe pak minuta më pas arrijnë në një vend ku një autobus më i vogël me targa të Beogradit është i ndaluar. Pasagjerët që ia kishin mësyrë Suboticës e më pas Evropës, hipin në atë autobus rreth orës 06.00 të mëngjesit.
Rreth katër orë më vonë autobusi nga Beogradi arrin në Suboticë. Deri aty pasagjerët kanë paguar edhe nga 15 euro të tjera.

“Pat aty në Beograd që na thanë jo 1 mijë jo dy mijë për atje (Evropë) po erdhëm vetëm deri këtu e tash të shohim. Të presim mbrëmjen e t’i mësyhemi kufirit”, thotë djali nga Lipjani.

Qendra ku mbahen shqiptarët

Rreth 12 kilometra nga pika kufitare që lidh Suboticën me Hungarinë, kosovarët ndalen për të ecur në këmbë për të mos iu rënë në duar autoriteteve hungareze. “Shumë taksistë po bëjnë bartjen e tyre. Ata po shkojnë tek malet andej e po bartin shqiptarët”, tregon një taksist në Suboticë. Me një taksi të tillë nuk është problem të kalohet kufiri edhe në formën legale. Në brendi të territorit hungarez rreth 70 kilometra, gjendet qyteti i vogël Kishkunhalas. Në dy qendra të ndara në këtë qytet janë të vendosur aktualisht mbi 1 mijë kosovarë që janë zënë duke e kaluar kufirin ilegalisht.

“Shko në të majtë, një objekt me ngjyrë të verdhë, është objekti më i vjetër në Kishkunhalas, aty është qendra që po kërkoni”, thotë një grua teksa pyetet se ku është qendra e ndalimit në atë qytet.

Muret e vjetruara e me dritare që kanë grila por edhe oborrin e rrethuar anekënd me gjemba është vendi ku janë vendosur shqiptarët nga Kosova. “Kosova, Ylber, Besnik”, ishte e shkruar me gisht në pluhurin që kishte mbuluar derën e hekurt të kësaj qendre të ndalimit.
Disa pjesëtarë të sigurimit, të armatosur nuk e linin askënd të lëvizte në atë qendër. Ata janë persona të ndaluar që kanë tentuar të hyjnë ilegalisht në Evropë. Hungaria po përgatit kthimin e tyre.

Nga jashtë ata dëgjoheshin se flisnin në shqip. Në grilat e dritareve ata kishin vendosur rroba për t’u tharë. “Nuk mund të bisedohet me ta. Ligjet në Hungari nuk ta lejojnë një gjë të tillë”, tregon njëri nga zyrtarët policorë të këtij qyteti.

“Ka shumë shqiptarë që janë në këto qendra. Nuk e kanë statusin e azilantëve por të ilegalëve dhe që shumë shpejt do të bëhet deportimi i tyre prej nga kanë ardhur”, thotë më tutje ai teksa rekomandon që për më shumë detaje në lidhje me numrin e azilantëve e ilegalëve të shkohet në Qendrën e Azilkërkuesve në Budapest.
Biseda me të përfundon ndërsa në dalje e sipër nga takimi, një polic na ndalon për të mos e zënë rrugën ku po ecnin disa “ilegalë” kosovarë e të cilët ngarkoheshin me një furgon të policisë për t’u dërguar në një qendër tjetër ndalimi.

Shumica nga ta janë fëmijë. Atyre iu jepet nga një shishe ujë për të nisur rrugën në qytetin ku temperatura ishte 33 gradë celsius.


Zeri.info | Biletë njëdrejtimëshe nga Kosova
 
258 Soldaten gehen nach Kosova

Soldaten aus Österreich gehen nach Kosova für den Auslandseinsatz. 30 Grundwehrdiener des Einrückungsturnusses Jänner 2013 vom Jägerbataillon 24, die einen neuen Chef bekommen haben, sind auch dabei.

- 6 Monate Kosova -
Der Einrückungstermin für 258 Einsatzkräfte für kOSOVA hat am Montag begonnen. "Wir starten mit 30 Soldaten. In diesen zehn Wochen bestreiten wir alle Art der Ausbildung", sagte Hauptmann Gerd Stattmann, Zuständiger für Ausbildungsablauf und -durchführung. Ende September und Anfang Oktober erfolgt die Entsendung in den Einsatzraum. "Die Ausbildung findet in der Franz-Joseph-Kaserne statt", sagt Leutnant Alexander Böhm, der die Ausbildung überwacht. Die Soldaten werden am 19. September auf dem Lienzer Hauptplatz in den sechsmonatigen Auslandseinsatz verabschiedet.

Quelle: Lienz: Kosovo: 258 Soldaten rüsten sich > Kleine Zeitung
 
Wo bleiben die Nachrichten aus Albanien. Ist ok aber ich lese fast gar nichts.
 
Sie haben keine Berechtigung Anhänge anzusehen. Anhänge sind ausgeblendet.
 

Anhänge

    Sie haben keine Berechtigung Anhänge anzusehen. Anhänge sind ausgeblendet.
Wo bleiben die Nachrichten aus Albanien. Ist ok aber ich lese fast gar nichts.

Ich gebe dir so recht.
Der Titel ist Albanien, und die Meisten (Albaner aus Kosovo oder Mazedonien) posten hier Themen aus Albanien (Prishtina, Shkupi usw), und argumentieren mit: Das ist auch Albanien.

Schön und gut, aber wieso posten sie nichts aus Durres, Tirana usw?
Sind sie so für die Vereinigung aber posten (interessieren) so wenig von der anderen Seite der Grenze...
 
Ich gebe dir so recht.
Der Titel ist Albanien, und die Meisten (Albaner aus Kosovo oder Mazedonien) posten hier Themen aus Albanien (Prishtina, Shkupi usw), und argumentieren mit: Das ist auch Albanien.

Schön und gut, aber wieso posten sie nichts aus Durres, Tirana usw?
Sind sie so für die Vereinigung aber posten (interessieren) so wenig von der anderen Seite der Grenze...


Ist nichts neues, ist oft so.

Vor allem wundert mich ein Gostivari der nur über KS postet ? hmm
 
Zurück
Oben