clk
Top-Poster
Ja wen du sich so gut auskennst und es mehr sind als wir alle denken sag uns doch auch in welchen Städten am meisten Albaner assimiliert wurden
-
Herzlich Willkommen im Balkanforum
Sind Sie neu hier? Dann werden Sie Mitglied in unserer Community.
Bitte hier registrieren
Religion in Mazedonien
- Ersteller Zoran
- Erstellt am
Ja wen du sich so gut auskennst und es mehr sind als wir alle denken sag uns doch auch in welchen Städten am meisten Albaner assimiliert wurden
Ilir O
Dibran
Es gibt nur noch sehr wenige leider. Machen vielleicht max. 1% der albanischen Bevölkerung in Mazedonien aus, wenn wir zumindest vom nicht assimilierten Teil ausgehen....
Dass Dorf ist nicht unweit von meinem Heimatdorf in Diber entfernt.
Der Dialekt ähnelt sehr dem unseren
IN.PE.RA.TO.RE.BT
Gesperrt
Das sagte ich nicht. Ich meinte ledeglich, basiernd auf dem Video und einigen Zeitungsartikeln, dass die Zahl größer ist als wir annehmen. Das war keine Aussage, sondern eine Vermutung.
Es gibt nur noch sehr wenige leider. Machen vielleicht max. 1% der albanischen Bevölkerung in Mazedonien aus, wenn wir zumindest vom nicht assimilierten Teil ausgehen....
Dass Dorf ist nicht unweit von meinem Heimatdorf in Diber entfernt.
Der Dialekt ähnelt sehr dem unseren
Finden in dem Dorf die Messen auf albanisch statt?
Es gibt nur noch sehr wenige leider. Machen vielleicht max. 1% der albanischen Bevölkerung in Mazedonien aus, wenn wir zumindest vom nicht assimilierten Teil ausgehen....
Dass Dorf ist nicht unweit von meinem Heimatdorf in Diber entfernt.
Der Dialekt ähnelt sehr dem unseren
kommt der alte nicht aus mavrovo die ecke drüben? also kurz hinter gostivar? is lange her wo ich das video gesehen hab
Zoran
Μακεδоν τ
[h=1]Православни светители кои се празнуваат денес[/h]пред 1 минута
Теми: популарно, Преподобна Марија, Свети Алексиј, Свети Мелетиј
Коментари:
Свети Мелетиј, архиепископ Антиохиски
Овој голем и свет маж беше извонреден толкувач и заштитник на Православието. Сиот негов живот беше посветен на борбата против Ариевата ерес којашто не Го признаваше Синот Божји за Бог и хулеше на Пресвета Троица. Еретиците трипати го оддалечуваа од неговиот архиепископски престол на прогонство во Ерменија. Борбата меѓу православните и еретиците се водеше толку огорчено, што еднаш кога Св. Мелетиј му зборуваше в црква на народот за Божествената Троица во единство, неговиот сопствен ѓакон, еретик, притрча и му ја затвори устата на владиката со рака. Не можејќи да зборува со јазикот Мелетиј зборуваше со знаци. Имено, ја подигна раката нагоре, ги отвори прво трите прста и му ги покажа на народот, потоа ја склопи раката и подигна еден прст. Учествуваше на Вториот Вселенски Собор, каде што уживаше особени почести од страна на царот Теодосиј. На тој Собор Бог покажа чудо преку овој свет архиереј. Кога Мелетиј им ја докажуваше на ариевците догмата за Света Троица, тој прво подигна три прсти, раздвоено, еден по еден, па потоа ги склопи во едно. Во тој миг пред сите присутни од неговата рака блесна светлина како молња. На тој Собор Св. Мелетиј го утврди Григориј Богослов на Цариградскиот престол. Порано тој го заѓакони Св. Василиј Велики, а го крсти Св. Јован Златоуст. По завршувањето на Соборот го заврши својот овоземен живот во Цариград. Неговите мошти се пренесени во Антиохија.
Свети Алексиј, митрополит Московски
Голем јерарх на Руската Црква во времето на тешкото ропство на рускиот народ под Татарите. Еднаш во детството ловејќи птици заспа и во сон слушна глас: „Алексиј, зошто залудно се трудиш? Ќе те направам ловец на луѓе“. Во својата дваесетта година се замонаши и со време стана митрополит московски. Двапати одеше во татарската златна орда; првиот пат за да го ублажи гневот на канот Вердевир против рускиот народ, а вториот пат на повик од канот Амурат за да ја исцели жена му од слепило. Оваа жена беше слепа три години, но оздраве и прогледа кога Алексиј ѝ прочита молитва и ја помаза со осветена водичка. После страдалниот и многуплоден живот се упокои во 1378 година во осумдесет и петтата година од животот и се пресели во дворците Господови.
Преподобна Марија
Девојка со машка храброст. По смртта на нејзината мајка татко ѝ посака да се замонаши. Но Марија не сакаше да се раздели од својот татко, па по договор обајцата се упатија во еден машки манастир, и тоа Марија со потсечена коса и во машка облека, како момче. Умре татко ѝ, а Марија се замонаши како машко и го доби името Марин. Во близина на манастирот имаше гостилница и ќерката на гостилничарот се загледа во божемниот монах Марин и откако неуспешно го искуша, го обвини овој монах за недопустлив однос со неа, а таа со некого зачна и роди син. Марија не се бранеше, па беше понижена и избркана од манастирот. Со туѓо дете на рацете проживеа пред портите на својот манастир три години трпејќи глад и студ и секаква мака и немаштија. По ова ќерката на гостилничарот полуде, а наскоро потоа Марија умре. Дури по смртта се дозна дека т.н. монах Марин бил женско. А кога лудата ќерка на гостилничарот се допре до моштите на Св. Марија, оздраве и потоа го призна својот страшен грев. Св. Марија се упокои и се пресели во бесмртната радост во 508 година.
Свети Антониј, патријарх Цариградски
Најпрво голем подвижник со необично милосрдие, а потоа патријарх во времето на царот Лав Мудриот (889 г. – 912 г.). Го замонаши и својот татко. Устрои манастир над моштите на Св. Калија.
Света Калија
Со дарежлива рака кон бедните и со чисто христијанско милосрдие и како девојка и подоцна како мажена жена. Нејзиниот маж беше богат но тврд. Кога еднаш се врати од службен пат виде дека жена му го раздала сето негово богатство на сиромасите. И ја уби. Но Бог ја прослави оваа милосрдна душа на тој начин што од нејзините мошти подоцна се исцелија мнозина болни. Откако се увери во ова, патријархот Антониј подигна манастир над нејзините мошти.
Свети Мелетиј, архиепископ Антиохиски
Овој голем и свет маж беше извонреден толкувач и заштитник на Православието. Сиот негов живот беше посветен на борбата против Ариевата ерес којашто не Го признаваше Синот Божји за Бог и хулеше на Пресвета Троица. Еретиците трипати го оддалечуваа од неговиот архиепископски престол на прогонство во Ерменија. Борбата меѓу православните и еретиците се водеше толку огорчено, што еднаш кога Св. Мелетиј му зборуваше в црква на народот за Божествената Троица во единство, неговиот сопствен ѓакон, еретик, притрча и му ја затвори устата на владиката со рака. Не можејќи да зборува со јазикот Мелетиј зборуваше со знаци. Имено, ја подигна раката нагоре, ги отвори прво трите прста и му ги покажа на народот, потоа ја склопи раката и подигна еден прст. Учествуваше на Вториот Вселенски Собор, каде што уживаше особени почести од страна на царот Теодосиј. На тој Собор Бог покажа чудо преку овој свет архиереј. Кога Мелетиј им ја докажуваше на ариевците догмата за Света Троица, тој прво подигна три прсти, раздвоено, еден по еден, па потоа ги склопи во едно. Во тој миг пред сите присутни од неговата рака блесна светлина како молња. На тој Собор Св. Мелетиј го утврди Григориј Богослов на Цариградскиот престол. Порано тој го заѓакони Св. Василиј Велики, а го крсти Св. Јован Златоуст. По завршувањето на Соборот го заврши својот овоземен живот во Цариград. Неговите мошти се пренесени во Антиохија.
Свети Алексиј, митрополит Московски
Голем јерарх на Руската Црква во времето на тешкото ропство на рускиот народ под Татарите. Еднаш во детството ловејќи птици заспа и во сон слушна глас: „Алексиј, зошто залудно се трудиш? Ќе те направам ловец на луѓе“. Во својата дваесетта година се замонаши и со време стана митрополит московски. Двапати одеше во татарската златна орда; првиот пат за да го ублажи гневот на канот Вердевир против рускиот народ, а вториот пат на повик од канот Амурат за да ја исцели жена му од слепило. Оваа жена беше слепа три години, но оздраве и прогледа кога Алексиј ѝ прочита молитва и ја помаза со осветена водичка. После страдалниот и многуплоден живот се упокои во 1378 година во осумдесет и петтата година од животот и се пресели во дворците Господови.
Преподобна Марија
Девојка со машка храброст. По смртта на нејзината мајка татко ѝ посака да се замонаши. Но Марија не сакаше да се раздели од својот татко, па по договор обајцата се упатија во еден машки манастир, и тоа Марија со потсечена коса и во машка облека, како момче. Умре татко ѝ, а Марија се замонаши како машко и го доби името Марин. Во близина на манастирот имаше гостилница и ќерката на гостилничарот се загледа во божемниот монах Марин и откако неуспешно го искуша, го обвини овој монах за недопустлив однос со неа, а таа со некого зачна и роди син. Марија не се бранеше, па беше понижена и избркана од манастирот. Со туѓо дете на рацете проживеа пред портите на својот манастир три години трпејќи глад и студ и секаква мака и немаштија. По ова ќерката на гостилничарот полуде, а наскоро потоа Марија умре. Дури по смртта се дозна дека т.н. монах Марин бил женско. А кога лудата ќерка на гостилничарот се допре до моштите на Св. Марија, оздраве и потоа го призна својот страшен грев. Св. Марија се упокои и се пресели во бесмртната радост во 508 година.
Свети Антониј, патријарх Цариградски
Најпрво голем подвижник со необично милосрдие, а потоа патријарх во времето на царот Лав Мудриот (889 г. – 912 г.). Го замонаши и својот татко. Устрои манастир над моштите на Св. Калија.
Света Калија
Со дарежлива рака кон бедните и со чисто христијанско милосрдие и како девојка и подоцна како мажена жена. Нејзиниот маж беше богат но тврд. Кога еднаш се врати од службен пат виде дека жена му го раздала сето негово богатство на сиромасите. И ја уби. Но Бог ја прослави оваа милосрдна душа на тој начин што од нејзините мошти подоцна се исцелија мнозина болни. Откако се увери во ова, патријархот Антониј подигна манастир над нејзините мошти.
Евангелие и поуки за денес
Свето Евангелие од светиот апостол Матеј (зач. 16)
Рече Господ: „Гледајте да не ја покажувате својата праведност пред луѓето, за да ве видат; инаку, нема да имате награда од вашиот Отец небесен. И така, кога даваш милостиња, не разгласувај, како што прават лицемерите по синагогите и по улиците, за да ги фалат луѓето. Навистина ви велам, тие веќе ја добиле својата награда. А ти, кога даваш милостиња, да не знае твојата лева рака што прави десната, за да биде твојата милостиња тајна; и тогаш, твојот небесен Отец, Кој гледа тајно, ќе те награди јавно. И кога се молиш, не биди како лицемерите, што сакаат да стојат по синагогите и раскрсниците за да се молат и да се покажуваат пред луѓето. Вистина ви велам дека тие веќе си ја добиле својата награда. Но ти, кога се молиш, влези во својата скришна соба и, откако ќе ја затвориш вратата, помоли Му се на твојот Отец, Кој е во тајност; и Он, Кој гледа тајно, ќе те награди јавно. Кога се молите, не говорете многу како незнабошците, зашто тие мислат дека за своите многу зборови ќе бидат услишени; вие, пак, немојте да бидете како тие, оти вашиот Отец небесен знае од што имате потреба уште пред да сте Го помолиле. Туку молете се вака: Оче наш, Кој си на небесата, да се свети името Твое; да дојде царството Твое; да биде волјата Твоја, како на небото, така и на земјата; лебот наш насушен дај ни го денес; и прости ни ги долговите наши, како што им ги проштаваме и ние на нашите должници; и не нè воведи во искушение, но избави нè од лукавиот, зашто Твое е царството, и силата, и славата во сите векови. Амин!
Старец Паисиј Светогорец
Послушникот бива смртно повреден кога нема смирено и искрено да му се открие себеси на Старецот. Како што болниот не може да се исцели ако не му покаже на лекарот каква му е раната или болеста, зошто продолжуваат болките или температурата… така и послушникот, кога нема да му ги покаже своите душевни рани на својот духовен лекар – не се исцелува. Тоа што го спречува да покаже од што боледува е неговиот егоизам. Според тоа, чеда мои, да го фрлиме под нозете тој змеј и да го погубиме со мечот на Светата исповед и со земање духовни лекови од духовниот лекар, Старецот, кој нам ни ги дава заради нашето исцелување.
Извор: МПЦ
Теми: популарно, Преподобна Марија, Свети Алексиј, Свети Мелетиј
Коментари:
Свети Мелетиј, архиепископ Антиохиски
Овој голем и свет маж беше извонреден толкувач и заштитник на Православието. Сиот негов живот беше посветен на борбата против Ариевата ерес којашто не Го признаваше Синот Божји за Бог и хулеше на Пресвета Троица. Еретиците трипати го оддалечуваа од неговиот архиепископски престол на прогонство во Ерменија. Борбата меѓу православните и еретиците се водеше толку огорчено, што еднаш кога Св. Мелетиј му зборуваше в црква на народот за Божествената Троица во единство, неговиот сопствен ѓакон, еретик, притрча и му ја затвори устата на владиката со рака. Не можејќи да зборува со јазикот Мелетиј зборуваше со знаци. Имено, ја подигна раката нагоре, ги отвори прво трите прста и му ги покажа на народот, потоа ја склопи раката и подигна еден прст. Учествуваше на Вториот Вселенски Собор, каде што уживаше особени почести од страна на царот Теодосиј. На тој Собор Бог покажа чудо преку овој свет архиереј. Кога Мелетиј им ја докажуваше на ариевците догмата за Света Троица, тој прво подигна три прсти, раздвоено, еден по еден, па потоа ги склопи во едно. Во тој миг пред сите присутни од неговата рака блесна светлина како молња. На тој Собор Св. Мелетиј го утврди Григориј Богослов на Цариградскиот престол. Порано тој го заѓакони Св. Василиј Велики, а го крсти Св. Јован Златоуст. По завршувањето на Соборот го заврши својот овоземен живот во Цариград. Неговите мошти се пренесени во Антиохија.
Свети Алексиј, митрополит Московски
Голем јерарх на Руската Црква во времето на тешкото ропство на рускиот народ под Татарите. Еднаш во детството ловејќи птици заспа и во сон слушна глас: „Алексиј, зошто залудно се трудиш? Ќе те направам ловец на луѓе“. Во својата дваесетта година се замонаши и со време стана митрополит московски. Двапати одеше во татарската златна орда; првиот пат за да го ублажи гневот на канот Вердевир против рускиот народ, а вториот пат на повик од канот Амурат за да ја исцели жена му од слепило. Оваа жена беше слепа три години, но оздраве и прогледа кога Алексиј ѝ прочита молитва и ја помаза со осветена водичка. После страдалниот и многуплоден живот се упокои во 1378 година во осумдесет и петтата година од животот и се пресели во дворците Господови.
Преподобна Марија
Девојка со машка храброст. По смртта на нејзината мајка татко ѝ посака да се замонаши. Но Марија не сакаше да се раздели од својот татко, па по договор обајцата се упатија во еден машки манастир, и тоа Марија со потсечена коса и во машка облека, како момче. Умре татко ѝ, а Марија се замонаши како машко и го доби името Марин. Во близина на манастирот имаше гостилница и ќерката на гостилничарот се загледа во божемниот монах Марин и откако неуспешно го искуша, го обвини овој монах за недопустлив однос со неа, а таа со некого зачна и роди син. Марија не се бранеше, па беше понижена и избркана од манастирот. Со туѓо дете на рацете проживеа пред портите на својот манастир три години трпејќи глад и студ и секаква мака и немаштија. По ова ќерката на гостилничарот полуде, а наскоро потоа Марија умре. Дури по смртта се дозна дека т.н. монах Марин бил женско. А кога лудата ќерка на гостилничарот се допре до моштите на Св. Марија, оздраве и потоа го призна својот страшен грев. Св. Марија се упокои и се пресели во бесмртната радост во 508 година.
Свети Антониј, патријарх Цариградски
Најпрво голем подвижник со необично милосрдие, а потоа патријарх во времето на царот Лав Мудриот (889 г. – 912 г.). Го замонаши и својот татко. Устрои манастир над моштите на Св. Калија.
Света Калија
Со дарежлива рака кон бедните и со чисто христијанско милосрдие и како девојка и подоцна како мажена жена. Нејзиниот маж беше богат но тврд. Кога еднаш се врати од службен пат виде дека жена му го раздала сето негово богатство на сиромасите. И ја уби. Но Бог ја прослави оваа милосрдна душа на тој начин што од нејзините мошти подоцна се исцелија мнозина болни. Откако се увери во ова, патријархот Антониј подигна манастир над нејзините мошти.
Свети Мелетиј, архиепископ Антиохиски
Овој голем и свет маж беше извонреден толкувач и заштитник на Православието. Сиот негов живот беше посветен на борбата против Ариевата ерес којашто не Го признаваше Синот Божји за Бог и хулеше на Пресвета Троица. Еретиците трипати го оддалечуваа од неговиот архиепископски престол на прогонство во Ерменија. Борбата меѓу православните и еретиците се водеше толку огорчено, што еднаш кога Св. Мелетиј му зборуваше в црква на народот за Божествената Троица во единство, неговиот сопствен ѓакон, еретик, притрча и му ја затвори устата на владиката со рака. Не можејќи да зборува со јазикот Мелетиј зборуваше со знаци. Имено, ја подигна раката нагоре, ги отвори прво трите прста и му ги покажа на народот, потоа ја склопи раката и подигна еден прст. Учествуваше на Вториот Вселенски Собор, каде што уживаше особени почести од страна на царот Теодосиј. На тој Собор Бог покажа чудо преку овој свет архиереј. Кога Мелетиј им ја докажуваше на ариевците догмата за Света Троица, тој прво подигна три прсти, раздвоено, еден по еден, па потоа ги склопи во едно. Во тој миг пред сите присутни од неговата рака блесна светлина како молња. На тој Собор Св. Мелетиј го утврди Григориј Богослов на Цариградскиот престол. Порано тој го заѓакони Св. Василиј Велики, а го крсти Св. Јован Златоуст. По завршувањето на Соборот го заврши својот овоземен живот во Цариград. Неговите мошти се пренесени во Антиохија.
Свети Алексиј, митрополит Московски
Голем јерарх на Руската Црква во времето на тешкото ропство на рускиот народ под Татарите. Еднаш во детството ловејќи птици заспа и во сон слушна глас: „Алексиј, зошто залудно се трудиш? Ќе те направам ловец на луѓе“. Во својата дваесетта година се замонаши и со време стана митрополит московски. Двапати одеше во татарската златна орда; првиот пат за да го ублажи гневот на канот Вердевир против рускиот народ, а вториот пат на повик од канот Амурат за да ја исцели жена му од слепило. Оваа жена беше слепа три години, но оздраве и прогледа кога Алексиј ѝ прочита молитва и ја помаза со осветена водичка. После страдалниот и многуплоден живот се упокои во 1378 година во осумдесет и петтата година од животот и се пресели во дворците Господови.
Преподобна Марија
Девојка со машка храброст. По смртта на нејзината мајка татко ѝ посака да се замонаши. Но Марија не сакаше да се раздели од својот татко, па по договор обајцата се упатија во еден машки манастир, и тоа Марија со потсечена коса и во машка облека, како момче. Умре татко ѝ, а Марија се замонаши како машко и го доби името Марин. Во близина на манастирот имаше гостилница и ќерката на гостилничарот се загледа во божемниот монах Марин и откако неуспешно го искуша, го обвини овој монах за недопустлив однос со неа, а таа со некого зачна и роди син. Марија не се бранеше, па беше понижена и избркана од манастирот. Со туѓо дете на рацете проживеа пред портите на својот манастир три години трпејќи глад и студ и секаква мака и немаштија. По ова ќерката на гостилничарот полуде, а наскоро потоа Марија умре. Дури по смртта се дозна дека т.н. монах Марин бил женско. А кога лудата ќерка на гостилничарот се допре до моштите на Св. Марија, оздраве и потоа го призна својот страшен грев. Св. Марија се упокои и се пресели во бесмртната радост во 508 година.
Свети Антониј, патријарх Цариградски
Најпрво голем подвижник со необично милосрдие, а потоа патријарх во времето на царот Лав Мудриот (889 г. – 912 г.). Го замонаши и својот татко. Устрои манастир над моштите на Св. Калија.
Света Калија
Со дарежлива рака кон бедните и со чисто христијанско милосрдие и како девојка и подоцна како мажена жена. Нејзиниот маж беше богат но тврд. Кога еднаш се врати од службен пат виде дека жена му го раздала сето негово богатство на сиромасите. И ја уби. Но Бог ја прослави оваа милосрдна душа на тој начин што од нејзините мошти подоцна се исцелија мнозина болни. Откако се увери во ова, патријархот Антониј подигна манастир над нејзините мошти.
Евангелие и поуки за денес
Свето Евангелие од светиот апостол Матеј (зач. 16)
Рече Господ: „Гледајте да не ја покажувате својата праведност пред луѓето, за да ве видат; инаку, нема да имате награда од вашиот Отец небесен. И така, кога даваш милостиња, не разгласувај, како што прават лицемерите по синагогите и по улиците, за да ги фалат луѓето. Навистина ви велам, тие веќе ја добиле својата награда. А ти, кога даваш милостиња, да не знае твојата лева рака што прави десната, за да биде твојата милостиња тајна; и тогаш, твојот небесен Отец, Кој гледа тајно, ќе те награди јавно. И кога се молиш, не биди како лицемерите, што сакаат да стојат по синагогите и раскрсниците за да се молат и да се покажуваат пред луѓето. Вистина ви велам дека тие веќе си ја добиле својата награда. Но ти, кога се молиш, влези во својата скришна соба и, откако ќе ја затвориш вратата, помоли Му се на твојот Отец, Кој е во тајност; и Он, Кој гледа тајно, ќе те награди јавно. Кога се молите, не говорете многу како незнабошците, зашто тие мислат дека за своите многу зборови ќе бидат услишени; вие, пак, немојте да бидете како тие, оти вашиот Отец небесен знае од што имате потреба уште пред да сте Го помолиле. Туку молете се вака: Оче наш, Кој си на небесата, да се свети името Твое; да дојде царството Твое; да биде волјата Твоја, како на небото, така и на земјата; лебот наш насушен дај ни го денес; и прости ни ги долговите наши, како што им ги проштаваме и ние на нашите должници; и не нè воведи во искушение, но избави нè од лукавиот, зашто Твое е царството, и силата, и славата во сите векови. Амин!
Старец Паисиј Светогорец
Послушникот бива смртно повреден кога нема смирено и искрено да му се открие себеси на Старецот. Како што болниот не може да се исцели ако не му покаже на лекарот каква му е раната или болеста, зошто продолжуваат болките или температурата… така и послушникот, кога нема да му ги покаже своите душевни рани на својот духовен лекар – не се исцелува. Тоа што го спречува да покаже од што боледува е неговиот егоизам. Според тоа, чеда мои, да го фрлиме под нозете тој змеј и да го погубиме со мечот на Светата исповед и со земање духовни лекови од духовниот лекар, Старецот, кој нам ни ги дава заради нашето исцелување.
Извор: МПЦ
Zoran
Μακεδоν τ
[h=1]Православни светители кои се празнуваат денес[/h]
Светите апостоли Архип, Филимон и Апфија
Архип беше еден од Седумдесеттемина. Апостол Павле го спомнува во Посланието до Колосјаните и во Посланието до Филимон, нарекувајќи го другар во војувањето. Во градот Колоси центар на христијанството беше куќата на Филимон. Овде христијаните се собираа на молитва. Ова го нарекуваше Св. Павле пишувајќи му на Филимон: „твојата домашна црква“. Во тоа време апостолите ги ракополагаа своите ученици за епископи, и тоа некои од нив на постојани места, а некои како патувачки мисионери по разни места. Филимон беше од овие последниве. Неговата жена Апфија постеше и ѝ служеше на домашната Црква. Во времето на еден празник на незнабожната божица Артемида сите верни во Колоси беа собрани во домот на Филимон на молитва. Незнабожците дознаа за ова собрание, навалија и ги испофаќаа христијаните. Филимон, Архип и Апфија како водачи прво ги избија, потоа ги закопаа до појас во земја и почнаа да ги каменуваат. Вака ги убија Филимон и Апфија, а Архип го извадоа од дупката одвај жив, за разонода на децата. Децата сиот го избодија со ножеви. Така овој Павлов другар во војувањето добро го заврши својот подвиг и патот на земниот живот и се престави кај Господ.
Преподобен Доситеј
Ученик на славниот авва Доротеј, којшто живееше во киновијата на Преподобните Серид, Јован и Варсонуфиј Велики. Доситеј беше роднина на еден војвода и во Ерусалим дојде да ги види Светите места. Еднаш додека гледаше во сликата на Страшниот Суд во една црква, му се приближи една жена во порфирен фустан и му објаснуваше. А најпосле, при разделбата му рече дека ако сака да се спаси треба да пости и често да Му се моли на Бога. Ова беше Пресвета Богородица. Срцето на младиот Доситеј се разгоре и посака монашки живот. Доротеј го прими за негов ученик и му нареди наполно да ја отсече сопствената волја и да го слуша својот духовен отец. Неколку дена му даваше да јаде колку што сака, по извесно време му скратуваше по една четвртина, по некое време уште по една, сѐ дури не го навикна на најмало количество храна, постојано велејќи му: „Јадењето е навика и кој колку ќе навикне толку и јаде“. Свети Доситеј се спаси и се прослави преку послушанието. Остана засекогаш за пример на монашкото послушание и предаденост на својот духовен отец. Овој млад светител живееше во 6 век.
Евангелие и поуки за денес
Свето Евангелие од светиот апостол Јован (зач. 5)
На другиот ден Исус намисли да отиде во Галилеја и го најде Филипа, па му рече: „Врви по Мене!“ И Филип беше од Витсаида, од градот на Андреја и Петра. Филип го најде Натанаила и му рече: „Го најдовме Исуса, синот Јосифов од Назарет, за Кого пишуваше Мојсеј во Законот, и пророците.“ А Натанаил му рече: „Може ли нешто добро да излезе од Назарет?“ Филип му одговори: „Дојди и види!“ Исус, пак, кога го виде Натанаила да иде при Него, рече: „Еве вистински Израилец, во кого нема лукавство.“ Натанаил Му рече: „Од каде ме познаваш?“ Исус му одговори и рече: „Уште пред да те повика Филип, кога беше под смоквата, Јас те видов.“ Му одговори Натанаил и рече: „Рави! Ти си Син Божји, Ти си Царот Израилев!“ А Исус, одговарајќи, му кажа: „Веруваш, оти ти реков дека те видов под смоквата; ќе видиш повеќе од ова.“ И пак рече: „Вистина, вистина ви велам: отсега ќе го гледате небото отворено и ангелите Божји како се искачуваат и слегуваат над Синот Човечки.“
Старец Ефрем Филотејски
Јазикот мора многу да се намачи за да се искупи за секое празнословие и за сите свои падови и мора да ја стекне навиката за молитва. Навиката не може да се створи без труд и работа. За да дојде благодатта, мора да се пројави и смирение. После тоа патот ќе биде отворен. Молитвата ќе се прилепи за нашето дишење, а умот ќе се разбуди и ќе ја следи. Со време, страстите стивнуваат, помислите се повлекуваат, а срцето станува мирно.
Извор: МПЦ
Светите апостоли Архип, Филимон и Апфија
Архип беше еден од Седумдесеттемина. Апостол Павле го спомнува во Посланието до Колосјаните и во Посланието до Филимон, нарекувајќи го другар во војувањето. Во градот Колоси центар на христијанството беше куќата на Филимон. Овде христијаните се собираа на молитва. Ова го нарекуваше Св. Павле пишувајќи му на Филимон: „твојата домашна црква“. Во тоа време апостолите ги ракополагаа своите ученици за епископи, и тоа некои од нив на постојани места, а некои како патувачки мисионери по разни места. Филимон беше од овие последниве. Неговата жена Апфија постеше и ѝ служеше на домашната Црква. Во времето на еден празник на незнабожната божица Артемида сите верни во Колоси беа собрани во домот на Филимон на молитва. Незнабожците дознаа за ова собрание, навалија и ги испофаќаа христијаните. Филимон, Архип и Апфија како водачи прво ги избија, потоа ги закопаа до појас во земја и почнаа да ги каменуваат. Вака ги убија Филимон и Апфија, а Архип го извадоа од дупката одвај жив, за разонода на децата. Децата сиот го избодија со ножеви. Така овој Павлов другар во војувањето добро го заврши својот подвиг и патот на земниот живот и се престави кај Господ.
Преподобен Доситеј
Ученик на славниот авва Доротеј, којшто живееше во киновијата на Преподобните Серид, Јован и Варсонуфиј Велики. Доситеј беше роднина на еден војвода и во Ерусалим дојде да ги види Светите места. Еднаш додека гледаше во сликата на Страшниот Суд во една црква, му се приближи една жена во порфирен фустан и му објаснуваше. А најпосле, при разделбата му рече дека ако сака да се спаси треба да пости и често да Му се моли на Бога. Ова беше Пресвета Богородица. Срцето на младиот Доситеј се разгоре и посака монашки живот. Доротеј го прими за негов ученик и му нареди наполно да ја отсече сопствената волја и да го слуша својот духовен отец. Неколку дена му даваше да јаде колку што сака, по извесно време му скратуваше по една четвртина, по некое време уште по една, сѐ дури не го навикна на најмало количество храна, постојано велејќи му: „Јадењето е навика и кој колку ќе навикне толку и јаде“. Свети Доситеј се спаси и се прослави преку послушанието. Остана засекогаш за пример на монашкото послушание и предаденост на својот духовен отец. Овој млад светител живееше во 6 век.
Евангелие и поуки за денес
Свето Евангелие од светиот апостол Јован (зач. 5)
На другиот ден Исус намисли да отиде во Галилеја и го најде Филипа, па му рече: „Врви по Мене!“ И Филип беше од Витсаида, од градот на Андреја и Петра. Филип го најде Натанаила и му рече: „Го најдовме Исуса, синот Јосифов од Назарет, за Кого пишуваше Мојсеј во Законот, и пророците.“ А Натанаил му рече: „Може ли нешто добро да излезе од Назарет?“ Филип му одговори: „Дојди и види!“ Исус, пак, кога го виде Натанаила да иде при Него, рече: „Еве вистински Израилец, во кого нема лукавство.“ Натанаил Му рече: „Од каде ме познаваш?“ Исус му одговори и рече: „Уште пред да те повика Филип, кога беше под смоквата, Јас те видов.“ Му одговори Натанаил и рече: „Рави! Ти си Син Божји, Ти си Царот Израилев!“ А Исус, одговарајќи, му кажа: „Веруваш, оти ти реков дека те видов под смоквата; ќе видиш повеќе од ова.“ И пак рече: „Вистина, вистина ви велам: отсега ќе го гледате небото отворено и ангелите Божји како се искачуваат и слегуваат над Синот Човечки.“
Старец Ефрем Филотејски
Јазикот мора многу да се намачи за да се искупи за секое празнословие и за сите свои падови и мора да ја стекне навиката за молитва. Навиката не може да се створи без труд и работа. За да дојде благодатта, мора да се пројави и смирение. После тоа патот ќе биде отворен. Молитвата ќе се прилепи за нашето дишење, а умот ќе се разбуди и ќе ја следи. Со време, страстите стивнуваат, помислите се повлекуваат, а срцето станува мирно.
Извор: МПЦ
Aurel Mbreti
Pivo
Weiß vielleicht jemand wie viele moscheen und kirchen es in skopje gibt?
Vielleicht habe ich mich verkuckt aber mir sind in skopje nur moscheen über den weg gelaufen fünf waren es und nein ich war nicht in saraj sondern im bereich gazi baba und im zentrum unterwegs.
Vielleicht habe ich mich verkuckt aber mir sind in skopje nur moscheen über den weg gelaufen fünf waren es und nein ich war nicht in saraj sondern im bereich gazi baba und im zentrum unterwegs.
Zoran
Μακεδоν τ
[TABLE="class: contentpaneopen, width: 607"]
[TR]
[TD="class: contentheading"]Преподобен Никодим Прилепски и Тисмански[/TD]
[/TR]
[/TABLE]
[TABLE="class: contentpaneopen, width: 607"]
[TR]
[TD]
Преподобен Никодим е роден 1320 година во градот Прилеп, во Македонија. Од детството бил воспитан во благочестието, а како многу надарено момче вредно ги изучил науките. Проучувајќи го Светото Писмо и православното богословие, тој од сета душа го засакал монашкиот живот и го молел Бога да го удостои со монашки чин.
Со некои монаси од светогорскиот манастир Хиландар заминал на Атос. Кога стигнал на Атос, во градината на Божјата Мајка, преподобен Никодим прво се подвизувал во манастирска заедница, а потоа својот подвиг го продолжил сам во некоја пештера во близина на манастирот Хиландар. Оградуван со Христовата благодат, заради своето смирение, ја познал дејственоста на светата молитва и се удостоил со дарот на пророштво и чудотворење. Така станал познат меѓу монасите на Света Гора.
Во 1341 бил ракоположен за јероѓакон, а во 1343 за јеромах. Како игумен на манастирот Хиландар, преподобен Никодим придонел тоа братство да достигне до стотина монаси, поучувајуќи ги сите во стравот Божји и хранејќи ги со учењата од Светото Писмо. Бил искусен учител на Христовата молитва, голем богослов и духовен отец на многумина, па како таков бил избран и за прота на Света Гора. Многу пустиници, монаси и игумени оделе при него за совет и душополезен збор, а бил многу почитуван и од кнез Лазар.
Во 1375 година, преподобен Никодим посредувал во Константинопол за разрешување на конфликтот меѓу Српската Црква и Константинополската Патријаршија, кој настанал по едностраното прогласување на српската Црква за патријаршија во 1346 година. Иако отишол со делегацијата само како преведувач, патријархот Филотеј и царот биле восхитени од смирeнието и мудроста на преподобниот. Преподобен Никодим со светоста на неговиот живот дал значаен придонес во одлуката на Константинополската Патријаршија да ја укине анатемата со која ја осудила Српската Црква. Потоа, од Света Гора со неколкумина ученици отишол на југ крај Дунав, близу Видин, во Бугарија, каде што основал две мали монашки заедници: Вратна и Манастирица.
Во 1364 година преминал во Валахија (денешна Романија) и се населил на брегот на реката Водица, каде што била испосницата која ја основале валахиските монаси. Таму преподобен Никодим, со помош на владетелите Влајку Вода (1364-1377) и Раду (1377-1384) и подвижниците кои живееле во тие предели, изградил келии и храм посветен на Свети Антониј Велики, кој бил осветен во 1369 година. Манастирот Водица потоа бил богато даруван и утврден со владетелска хрисовула, во која меѓудругото, пишувало: „По смртта на кир Никодим, никој да не поставува на тоа место старец – ни владетел, ни архијереј, ниту кој било друг – туку како што Никодим ќе нареди и постави, така монасите кои таму живеат да почитуваат и тие самите за себе да поставуваат старец“.
На брегот на реката Тисмана, (каде уште на почетокот на XIV век се подвизувале многу подвижници собрани околу црква посветена на Успението на Божјата Мајка), преподобен Никодим, на местото наречено „Водопади“ го изградил војводскиот манастир Тисмана, исто така посветен на Успението на Божјата Мајка, со помош од влашките владетели Раду I и Дан I, во периодот 1377–1378 година. Големиот старец таму го основал познатото манастирско братство со десетина монаси, го помагал одржувањето на подвижничкиот живот на бреговите на Тисмана и поставил правила на заедничкото (киновиско) монашко живеење, според правилата на Света Гора. Откако околу него се собрале неколку одлични монаси, во тисманскиот манастир основал школа за калиграфи и препишувачи на црквени книги. Таа школа била прочуена ширум Балканот. Оттаму преподобен Никодим ги раководел сите манастири кои ги основал и се допишувал со игумените и учениците од Атос, Србија и Влахија, па и со патријархот Евтимиј од Трново, притоа покажувајќи се како голем богослов и духовник.
Пред староста, свети Никодим го доверил раководењето на манастирите Водица и Тисмана, на својот ученик Агатон, а тој меѓу 1399 и 1405 година се повлекол за подвизи во една пештера над манастирот. Таму преподобниот се подвизувал во текот на седмицата со пост, ноќни бдеења и постојана молитва. Само во Недела и на празници слегувал од пештерата во тисманскиот манастир и служел Света Литургија. Потоа, на средбите со народот и отците поучувал со боговдхановени зборови и повторно се враќал во пештерата.
Името на свети Никодим Тисмански се прочуло и од другата страна на валахиската земја, заради неговиот свет живот и дарот на исцелување од секоја болест. Манастирските преданија говорат дека многу болни се исцелувале уште со самото пристигнување во манастирот. Други се исцелувале преку молитвата и благословот на преподобниот или само со допирот на неговото расо. Меѓу оние кои ги исцелил свети Никодим е и ќерката на кралот Сигисмунд.
Пред крајот на XIV век, свети Никодим Тисмански со неколку ученици во долината Жиуа го основал манастирот Вишина, посветен на Света Троица, а на местото каде што имало стара испосница. Во 1400 година го оснивал манастирот Прислоп, кој подоцна е наречен Горен Силваш, во пределите на Хунедоара, исто, посветен на Света Троица, со помош од владетелот Мирчеа Стари. Во тој манастир преподобниот се подвизувал неколку години. Таму своерачно напишал едно словенско Тетраевангелие (1404-1405), кое до денес се чува во Националниот историски музеј во Букурешт.
Свети Никодим Прилепски и Тисмански се претставил во небесниот и неминлив живот на 26 декември 1406 година. Неговите свети мошти биле погребени во црквата на манастирот Тисмана.
Кога Бог ги прославил неговите мошти кои се покажале полни со божествена благодат, мироточиви и исцелителни, тие биле извадени, положени во ковчег и поставени во црквата која ја изградил свети Никодим – а каде што почиваат и моштите на свети Григориј Декаполит – во светиот манастир Бистрица.
По многу години валахискиот владетел сакал да ги земе моштите на светителот од манастирот Тисмана и да ги однесе во Букурешт. Но, се покажало дека тоа не било волјата на светителот. Имено, свети Никодим се јавил во сон на некој монах, заповедајќи му да каже на игуменот да ги скрие неговите мошти, а само еден прст да остави заради верните. Исто така, му се јавил и на игуменот, заповедајќи да направи како што му рекол монахот. Игуменот зел еден прст и миро од светите мошти и го ставил во ковчеже заедно со оловниот крст кој светиот го носел околу вратот. Тој крст се наоѓа во манастирот Тисмана до денешен ден но, миро никому не му е дозволено да зема, туку само може да се целива садот со мирото.
Така моштите на преподобниот биле скриени и чувани многу години, а за тоа знаеле само игуменот и еден монах од манастирот. Моштите останале скриени до денешен ден. Преку останатите парчиња мошти на преподобен Никодим до денес се случуваат големи чуда. Демони се изгонуваат од луѓе со повикувањето на името на светиот и разновидни исцелувања се даруваат на оние што со вера пристапуваат кон свети Никодим. Заради неговите молитви, Христе Боже, помилувај и спаси нè. Амин.
Тропар, глас 1.
Родениот од Дева, Началникот на Пастирите, го следеше, отче наш Никодиме. Со пост, бдеење и молитви, стана жител на небото, исцелувајќи ги душите на оние што со вера ти пристапуваат. Затоа велиме: Слава Му на Оној што те прослави и сила ти даде; и преку тебе дава исцелувања.
Кондак, глас 8.
Беше на земјата како ангел во тело и како дрво насадено крај вода на воздржанието. Ја изми скверната со потокот од своите солзи и стана божествено престојувалиште и чудотворец. Го изгаси огнениот пламен и тој не те допре. Бог те прослави и од Него како награда го прими небесното царство. Него постојано моли го, да ни дарува простување на гревовите, нам што со љубов го празнуваме твојот свет спомен.
[/TD]
[/TR]
[/TABLE]
[TR]
[TD="class: contentheading"]Преподобен Никодим Прилепски и Тисмански[/TD]
[/TR]
[/TABLE]
[TABLE="class: contentpaneopen, width: 607"]
[TR]
[TD]
Со некои монаси од светогорскиот манастир Хиландар заминал на Атос. Кога стигнал на Атос, во градината на Божјата Мајка, преподобен Никодим прво се подвизувал во манастирска заедница, а потоа својот подвиг го продолжил сам во некоја пештера во близина на манастирот Хиландар. Оградуван со Христовата благодат, заради своето смирение, ја познал дејственоста на светата молитва и се удостоил со дарот на пророштво и чудотворење. Така станал познат меѓу монасите на Света Гора.
Во 1341 бил ракоположен за јероѓакон, а во 1343 за јеромах. Како игумен на манастирот Хиландар, преподобен Никодим придонел тоа братство да достигне до стотина монаси, поучувајуќи ги сите во стравот Божји и хранејќи ги со учењата од Светото Писмо. Бил искусен учител на Христовата молитва, голем богослов и духовен отец на многумина, па како таков бил избран и за прота на Света Гора. Многу пустиници, монаси и игумени оделе при него за совет и душополезен збор, а бил многу почитуван и од кнез Лазар.
Во 1375 година, преподобен Никодим посредувал во Константинопол за разрешување на конфликтот меѓу Српската Црква и Константинополската Патријаршија, кој настанал по едностраното прогласување на српската Црква за патријаршија во 1346 година. Иако отишол со делегацијата само како преведувач, патријархот Филотеј и царот биле восхитени од смирeнието и мудроста на преподобниот. Преподобен Никодим со светоста на неговиот живот дал значаен придонес во одлуката на Константинополската Патријаршија да ја укине анатемата со која ја осудила Српската Црква. Потоа, од Света Гора со неколкумина ученици отишол на југ крај Дунав, близу Видин, во Бугарија, каде што основал две мали монашки заедници: Вратна и Манастирица.
Во 1364 година преминал во Валахија (денешна Романија) и се населил на брегот на реката Водица, каде што била испосницата која ја основале валахиските монаси. Таму преподобен Никодим, со помош на владетелите Влајку Вода (1364-1377) и Раду (1377-1384) и подвижниците кои живееле во тие предели, изградил келии и храм посветен на Свети Антониј Велики, кој бил осветен во 1369 година. Манастирот Водица потоа бил богато даруван и утврден со владетелска хрисовула, во која меѓудругото, пишувало: „По смртта на кир Никодим, никој да не поставува на тоа место старец – ни владетел, ни архијереј, ниту кој било друг – туку како што Никодим ќе нареди и постави, така монасите кои таму живеат да почитуваат и тие самите за себе да поставуваат старец“.
На брегот на реката Тисмана, (каде уште на почетокот на XIV век се подвизувале многу подвижници собрани околу црква посветена на Успението на Божјата Мајка), преподобен Никодим, на местото наречено „Водопади“ го изградил војводскиот манастир Тисмана, исто така посветен на Успението на Божјата Мајка, со помош од влашките владетели Раду I и Дан I, во периодот 1377–1378 година. Големиот старец таму го основал познатото манастирско братство со десетина монаси, го помагал одржувањето на подвижничкиот живот на бреговите на Тисмана и поставил правила на заедничкото (киновиско) монашко живеење, според правилата на Света Гора. Откако околу него се собрале неколку одлични монаси, во тисманскиот манастир основал школа за калиграфи и препишувачи на црквени книги. Таа школа била прочуена ширум Балканот. Оттаму преподобен Никодим ги раководел сите манастири кои ги основал и се допишувал со игумените и учениците од Атос, Србија и Влахија, па и со патријархот Евтимиј од Трново, притоа покажувајќи се како голем богослов и духовник.
Пред староста, свети Никодим го доверил раководењето на манастирите Водица и Тисмана, на својот ученик Агатон, а тој меѓу 1399 и 1405 година се повлекол за подвизи во една пештера над манастирот. Таму преподобниот се подвизувал во текот на седмицата со пост, ноќни бдеења и постојана молитва. Само во Недела и на празници слегувал од пештерата во тисманскиот манастир и служел Света Литургија. Потоа, на средбите со народот и отците поучувал со боговдхановени зборови и повторно се враќал во пештерата.
Името на свети Никодим Тисмански се прочуло и од другата страна на валахиската земја, заради неговиот свет живот и дарот на исцелување од секоја болест. Манастирските преданија говорат дека многу болни се исцелувале уште со самото пристигнување во манастирот. Други се исцелувале преку молитвата и благословот на преподобниот или само со допирот на неговото расо. Меѓу оние кои ги исцелил свети Никодим е и ќерката на кралот Сигисмунд.
Пред крајот на XIV век, свети Никодим Тисмански со неколку ученици во долината Жиуа го основал манастирот Вишина, посветен на Света Троица, а на местото каде што имало стара испосница. Во 1400 година го оснивал манастирот Прислоп, кој подоцна е наречен Горен Силваш, во пределите на Хунедоара, исто, посветен на Света Троица, со помош од владетелот Мирчеа Стари. Во тој манастир преподобниот се подвизувал неколку години. Таму своерачно напишал едно словенско Тетраевангелие (1404-1405), кое до денес се чува во Националниот историски музеј во Букурешт.
Свети Никодим Прилепски и Тисмански се претставил во небесниот и неминлив живот на 26 декември 1406 година. Неговите свети мошти биле погребени во црквата на манастирот Тисмана.
Кога Бог ги прославил неговите мошти кои се покажале полни со божествена благодат, мироточиви и исцелителни, тие биле извадени, положени во ковчег и поставени во црквата која ја изградил свети Никодим – а каде што почиваат и моштите на свети Григориј Декаполит – во светиот манастир Бистрица.
По многу години валахискиот владетел сакал да ги земе моштите на светителот од манастирот Тисмана и да ги однесе во Букурешт. Но, се покажало дека тоа не било волјата на светителот. Имено, свети Никодим се јавил во сон на некој монах, заповедајќи му да каже на игуменот да ги скрие неговите мошти, а само еден прст да остави заради верните. Исто така, му се јавил и на игуменот, заповедајќи да направи како што му рекол монахот. Игуменот зел еден прст и миро од светите мошти и го ставил во ковчеже заедно со оловниот крст кој светиот го носел околу вратот. Тој крст се наоѓа во манастирот Тисмана до денешен ден но, миро никому не му е дозволено да зема, туку само може да се целива садот со мирото.
Така моштите на преподобниот биле скриени и чувани многу години, а за тоа знаеле само игуменот и еден монах од манастирот. Моштите останале скриени до денешен ден. Преку останатите парчиња мошти на преподобен Никодим до денес се случуваат големи чуда. Демони се изгонуваат од луѓе со повикувањето на името на светиот и разновидни исцелувања се даруваат на оние што со вера пристапуваат кон свети Никодим. Заради неговите молитви, Христе Боже, помилувај и спаси нè. Амин.
Тропар, глас 1.
Родениот од Дева, Началникот на Пастирите, го следеше, отче наш Никодиме. Со пост, бдеење и молитви, стана жител на небото, исцелувајќи ги душите на оние што со вера ти пристапуваат. Затоа велиме: Слава Му на Оној што те прослави и сила ти даде; и преку тебе дава исцелувања.
Кондак, глас 8.
Беше на земјата како ангел во тело и како дрво насадено крај вода на воздржанието. Ја изми скверната со потокот од своите солзи и стана божествено престојувалиште и чудотворец. Го изгаси огнениот пламен и тој не те допре. Бог те прослави и од Него како награда го прими небесното царство. Него постојано моли го, да ни дарува простување на гревовите, нам што со љубов го празнуваме твојот свет спомен.
[/TD]
[/TR]
[/TABLE]
Zoran
Μακεδоν τ
[h=2]Ivanov attends event marking 50th jubilee of first Macedonian church in the diaspora[/h]
Sunday, April 21, 2013 12:47 PM
Toronto, 21 April 2013 (MIA) - President Gjorge Ivanov on the second day of his visit to Canada urged Macedonians from all over the world to be united. The Macedonian head of state attended a gala banquet at St. Clement of Ohrid Orthodox Cathedral in Toronto to mark the 50th anniversary of the first Macedonian church in the diaspora.
"I know we all have the same wishes and vision about our homeland Macedonia. My appeal to all of you is to unite over the motto - Macedonia will be exactly as it will be created. And we want to have a richer, more advanced Macedonia, which a member of EU and NATO. We also want Macedonia to be a country open for foreign investments, advanced technologies, entrepreneurship and innovation. A country in which economic development and success are based on personal responsibility, professionalism and commitment to work. I urge you to build Macedonia together having the highest standards, criteria and values," President Ivanov said.
No one must not compromise when it comes to basic human rights and dignity, Ivanov told members of the Macedonian community in Toronto.
Speaking before 400 guests, including the Premier of Ontario Kathleen Wynne, the President made a comparison between Macedonia and Canada as countries that are nourishing cultural, ethnic and religious diversity.
"Macedonia and Canada share many things. We share the same values. The two democracies have a similar model of integration without assimilation - a model advocating cultural, ethnic and religious diversity. Our countries promote tolerance and dialogue between the citizens and nations," President Ivanov noted.
Ivanov at the event was presented with the Metodija Andonov Chento Human Rights Award by the oldest and most influential Macedonian organisation "United Macedonians".
The gala banquet at the Toronto church is part of the events marking the 50th jubilee of Sts. Peter and Paul Orthodox Church in Crown Point, Indiana - the first Macedonian church dedicated in the diaspora.
On Sunday, the Macedonian President is scheduled to visit the City of Markham and attend a ceremony of raising the Macedonian flag and cutting a ribbon inaugurating a street named "Bitola". ba/12:44
Related news
President Ivanov meets Macedonian Diaspora in New Jersey
Ivanov: Macedonia works on keeping youth in country
Ivanov: Macedonia's multiculturalism model an example for our region
- | Printoj |
Sunday, April 21, 2013 12:47 PM
"I know we all have the same wishes and vision about our homeland Macedonia. My appeal to all of you is to unite over the motto - Macedonia will be exactly as it will be created. And we want to have a richer, more advanced Macedonia, which a member of EU and NATO. We also want Macedonia to be a country open for foreign investments, advanced technologies, entrepreneurship and innovation. A country in which economic development and success are based on personal responsibility, professionalism and commitment to work. I urge you to build Macedonia together having the highest standards, criteria and values," President Ivanov said.
No one must not compromise when it comes to basic human rights and dignity, Ivanov told members of the Macedonian community in Toronto.
"Macedonia and Canada share many things. We share the same values. The two democracies have a similar model of integration without assimilation - a model advocating cultural, ethnic and religious diversity. Our countries promote tolerance and dialogue between the citizens and nations," President Ivanov noted.
Ivanov at the event was presented with the Metodija Andonov Chento Human Rights Award by the oldest and most influential Macedonian organisation "United Macedonians".
On Sunday, the Macedonian President is scheduled to visit the City of Markham and attend a ceremony of raising the Macedonian flag and cutting a ribbon inaugurating a street named "Bitola". ba/12:44
###
Related news
President Ivanov meets Macedonian Diaspora in New Jersey
Ivanov: Macedonia works on keeping youth in country
Ivanov: Macedonia's multiculturalism model an example for our region
Zoran
Μακεδоν τ
Aнтичките предци на Христа во
кучевишката Лоза Есеева
http://www.systasis.org/prezemanja/...82de9bae6612=73999728177822e0362b0e93c14d1ae4
кучевишката Лоза Есеева
http://www.systasis.org/prezemanja/...82de9bae6612=73999728177822e0362b0e93c14d1ae4