Zlocini Hrvatske

[Ravnokotarski-Vuk]

NEDELJKO KUŠIĆ (1929), umirovljenik: ubijen je 5. veljače 1992. hicem iz vatrenog oružja u Žirčici, a prije toga masakriran; pokopan je na obali pokraj Save.
PETAR KUŠIĆ, radnik Rafinerije: stradao na isti način kao i Nedeljko Kušić.
LJUBAN LOVRIĆ (1948), prometnik HŽ-Žabno: u ljeto 1991. odvezli su ga sa benzinske pumpe na Zagrebačkoj ulici pripadnici antiterorističke grupe Odra. Nađen ubijen na obali Save uzvodno od Siska. Ubijen hicem 25. rujna 1991. Auto "Mazdu" ubojice su prisvojili. Upisan u knjigu umrlih u Sisku, pokopan na sisačkom groblju.
BRANKO LUKAČ, radnik Rafinerije: ubijen u kolovozu 1991., Sava mu izbacila leš.
ĐURO LUKAČ, umirovljenik, radio u rafineriji: ubijen u ljeto 1991., voda izbacila leš; upisan u matičnu knjigu umrlih u Sisku; pokopan na sisačkom groblju.
STANKO LUKIĆ, radnik Pošte Sisak: ubijen u ljeto 1991; Sava mu izbacila leš; upisan u matičnu knjigu umrlih u Si-sku; pokopan na sisačkom groblju.
ILIJA MARTIĆ, automehaničar: ubijen u kolovozu 1991, u jednom lokalu vatrenim oružjem; ubojica poznat, ali nije osuđen.
RANKO MARTINOVIĆ: ubijen 22. kolovoza 1991. u Blinskom Kutu, u tzv. noćnoj akciji; pokopan na groblju u Kinjačkoj.
ĐORĐE MITROVIĆ, Romsko Naselje: odveden od kuće i negdje ubijen.
GRADOLJUB NIKOLIĆ (1941), radnik Rafinerije: 26. rujna 1991. za vrijeme druge smjene došle su u krug tvornice vozilom tri uniformirane osobe i odvele ga; više se nije vratio. Od mjerodavnih nitko ništa o njemu nije znao. Nakon mjesec dana obitelj je saznala da je 28. rujna 1991. nađen u lokvi između sela Topolovac i Budaševo s dvije prostrijelne rane trbuha. Pokopan je na sisačkom groblju bez znanja obitelji.
Ubili su ga pripadnici grupe za likvidacije 55. bojne.
VASO NOVAKOVIĆ: odvezen na ORA i više se nije vratio.
STOJAN MIODRAG (1950), radnik: ubijen 28. rujna 1991. vatrenim oružjem, upisan u knjigu umrlih u Sisku i pokopan na sisačkom groblju.
PERO OBRADOVIĆ, trgovac iz Moščenice, MILJA, DEJAN i JOVANKA: u rujnu 1991. odveli su svo četvero od kuće i likvidirali pripadnici "Handžar divizije".
VASO OBRADOVIĆ, radnik Željezare: prema svjedocima, ubijen, ali leš nije pronađen.
BRANKO OLJAČA, policajac: odveden od kuće i likvidiran iza crkve u Komarevu.
PETAR PAJAGIĆ, diplomirani ekonomist, radio u Rafineriji: 20. rujna 1991. oko 17 sati i 15 minuta izveden je iz svog stana, s lisicama na rukama u pratnji tri osobe u crnim odorama i s maskama na licu, u zelenom policijskom vozilu. Vozač je bio Željko Majkić. Odveli su ga "Vukovi" na ORA i istu večer likvidirali pripadnici grupe za likvidaciju pri 55. bojni; bačen je u Savu.
PERO PALIJA, umirovljenik: jednog ljetnog dana 1991. pred zgradu u kojoj je stanovao došli su pripadnici antiterorističke grupe Odra, tražeći "opasnog četnika". Odveden je i više se nije vratio.
ĐURO PANDURIĆ, radnik meteorološke stanice: u toku ljeta 1991.odveli su ga pri-pad-nici antiterorističke grupe Odra kao "velikog četnika".

 

[Ravnokotarski-Vuk]

MILJENKO PAVIĆ: prema izjavama svjedoka, izmasakriran na ORA i bačen u Savu.
IGOR PAVIČIĆ, star 12 godina: ubili su ga vatrenim oružjem pred kućom, u kojoj je dječak stanovao u ulici Pavla Markovca, ubojice su navodno Mirko Marijanović i Milan Konjević.
NENAD PAJIĆ (1951), tehničar: ubijen 22. kolovoza 1991. u selu Kinjačka u tzv. noćnoj akciji; pokopan na groblju u Kinjačkoj.
NIKOLA PAVLJANIĆ, iz Komogovine (Kostajnica): u ljeto 1991. skinut s autobusa u Novom Pračnu; nađen ubijen zavezanih ruku i nogu u sektoru djelovanja antiterorističke grupe Novo Selo.
DRAGAN RAJŠIĆ (1927), umirovljenik: 26. kolovoza 1991. odvela ga policija na ORA, gdje je na zvjerski način ubijen, a leš nije nađen; proglašen je umrlim.
STEVO SIMIĆ (1937): ubijen 22. kolovoza 1991. u selu Brđani Kosa, u tzv. noćnoj akciji; pokopan na groblju u Brđanima.
LJUBICA SOLAR (1972), kozmetičarka: ubijena hicem iz "Magnuma" 17. rujna 1991. u stanu svoga zaručnika Duška Malovića, u vrijeme policijskog sata; upisana u matičnu knjigu umrlih u Sisku i pokopana na sisačkom groblju.
DRAGAN SUNDAĆ (1932), pravnik: ubijen 2. veljače 1992. na crti bojišnice u Komarevu, tamo je i pokopan. Uhapsili su ga Stjepan Brajković i Danijel Horvatić. Navodno ga je ubio policajac Ruda Klasnić iz automata. Supruga je od Đure Brodarca tražila infor-maciju o suprugu. Rekao joj je "Ništa mu se neće dogoditi."
LAZO STANIĆ (1934): ubijen 22. kolovoza 1992. u selu Čakale, u tzv. noćnoj akciji; pokopan na groblju u Starom Selu.
SLAVKO SLIJEPČEVIĆ: odveden iz stana; proglašen umrlim.
RADE OSTOJIĆ, radnik Željezare: koncem kolovoza 1991. obješen na radnom mjestu; upisan u matičnu knjigu umrlih, Matičnog ureda u Sisku; pokopan na sisačkom groblju.
MILOVAN I VERA STEVANOVIĆ: odvedeni od kuće na ORA u kolovozu 1991. i negdje likvidirani.
ŽELJKO ŠKREBAC, čuvar u "Brodoremontu": u ljeto 1991. ubijen u blizini radnog mjesta; upisan u matičnu knjigu umr-lih u Sisku, a pokopan na sisačkom groblju.
RADE ŠPANOVIĆ (1935), radnik Željezare: ubijen 14. rujna 1991, Sava izbacila izrešetani leš kod sela Gušća; upisan u matičnu knjigu umrlih u Sisku; pokopan na sisačkom groblju.
MILOŠ ŠPOLJAR, Blinski Kut: ubijen u svom selu u ljeto 1991. od pripadnika hrvatske policije; pokopan na groblju Kinjačka.
DJURO ŠUŠNJAR, radnik HŽ: odveden s radnog mjesta i neg-dje likvidiran.
LJUBAN TATIŠIĆ (1932): ubijen 22. kolovoza 1991. u selu Mađari, u tzv. noćnoj akciji; pokopan na groblju u Starom Selu.
NIKOLA TRIVKANOVIĆ (1942), radnik Poduzeća za ceste Sisak: 25. kolovoza 1995. pred njegovom kućom stao je bijeli kombi, u kojem se dovezlo devet uniformiranih osoba, čija su imena poznata. Odveden je na ORA, gdje je podvrgnut torturi. Prema nalazu patologa, ubijen je 26. kolovoza 1991. i bačen u Savu. Sava izbacila leš kod sela Gušća. Izjava svjedoka: "Polomljena mu je noga, na više mjesta je izboden nožem." Na njegovom tijelu bilo je dvadesetak prostrijelnih rana. Upisan je u matičnu knjigu umrlih u Sisku i pokopan na sisačkom groblju.
ZORAN TRIVKANOVIĆ: stradao na isti način kao i otac Nikola; proglašen umrlim.
BERISLAV TRIVKANOVIĆ: stradao na isti način kao i otac mu Nikola i brat Zoran; leš nije nađen.

 

[Ravnokotarski-Vuk]

MILORAD VASILJEVIĆ, čuvar u sisačkom pristaništu: u kolovozu 1991. ubili su ga na radnom mjestu pripadnici antiterorističke grupe Odra.
NEDELJKO VEJNOVIĆ: odveden iz baraka "V. Gortana" i likvidiran na obali Save kod sela Žirčice.
VATROSLAV VERGAŠ (1959), čuvar "Brodokomerca": 29. rujna 1991. oko 22 sata na radno mjesto došla su tri policajca i odveli ga. Svjedoci su čuli njegove povike: "Što sam vam ja kriv?" Ubijen sa tri metka. Sava je 1. prosinca 1991. izbacila leš na obalu kod sela Gušće. Za sinovu smrt majka saznala od susjeda. Upisan je u matičnu knjigu umrlih u Sisku i pokopan na sisačkom groblju.
MARKO VILA (1928), piljar: ubijen 25. kolovoza 1991. na obali Kupe ispred zgrade MUP-a, hicem u glavu, a potom bačen u rijeku; pokopan na obali Kupe, a kasnije prenesen na sisačko groblje; sva imovina opljačkana mu je; privođenje i likvidaciju navodno izvršili pripadnici "Vukova" i antiteroristička grupa Odra.
EVICA VILA (1933): odvedena sa suprugom Markom i ubijena.
ŽELJKO VILA (1963), sin Marka i Evice, trgovac: na livadi nedaleko od kuće usmrćen je s četiri uboda nožem istog dana kada su mu ubijeni roditelji, a potom mu je glava smrskana tvrdim predmetom; pokopan je na sisačkom groblju.
MLADEN VILA (1951), sin Marka i Evice i brat Željkov: ubijen nekoliko dana kasnije na ORA hicem; pokopan na sisačkom groblju i upisan u matičnu knjigu umrlih.
DUŠAN VILA (1959), piljar: nakon strašne torture ubijen je 28. kolovoza 1991. sa dva metka iz pištolja na ORA. Leš bačen u Savu. Ubojica poznat.
LJUBAN VUJNOVIĆ: odveden od kuće i likvidiran na ORA.
ĐURO VUJNOVIĆ: ubijen na isti način kao i otac mu Ljuban.
IVAN VOJNOVIĆ: u kolovozu 1991. na ulici u Novom Selu navodno ga je ubio Dušan Dobrijević, navodno po naređenju Ice Mirića; sahranjen na sisačkom groblju.
MLADEN VRANEŠEVIĆ: ubijen 22. kolovoza 1991. u selu Kinjačka, u tzv. noćnoj akciji; pokopan na groblju u Kinjačkoj.
ZORAN VRANEŠEVIĆ (1965), policajac: zaustavljen na rampi u Odri; ubijen hicem u šumi Stari Grad 1. kolovoza 1991; sahranjen u Kinjačkoj.
MILAN-MIŠO VUČINIĆ: ubijen 22. kolovoza 1991. u selu Blinska Greda, u tzv. noćnoj akciji; pokopan na groblju u Bestrmi.
DRAGAN I DRAGA VUJAČIĆ: ubijeni u akciji uništenja sela Klobučak.
BOGDAN VUKOTIĆ (1950): koncem siječnja 1992. otišao obići njivu u Brđanima. Nije se vratio. Nakon mjesec i po dana nađen ubijen u blizini Donje Kinjačke. Lubanja mu je bila smrskana tupim predmetom.
SIMO ZLOKAPA: ubijen u ljeto 1991. i bačen u Savu; pokopan na groblju u Crkvenom Boku; novac od prodanog automobila opljačkan.
DAMJAN ŽILIĆ, inženjer u Rafineriji: 23. rujna 1991. ubili su ga pripadnici grupe za likvidacije pri 55. bojni: Ahmetagić, Šarić, Kovačević i Kostrić. Bacili ga u Savu kod Jakuševca. Ubojice su pomilovani.
STANA ŽIVKOVIĆ: Sava joj je izbacila leš kod Županje; pokopana na sisačkom groblju.
SLAVKO IVANJEK (1948): ubijen u Sisku 7. rujna oštrim predmetom.
IVICA ĐUKIĆ (1957), valjač metala: ubijen 11. listopada 1991. u Sisku hicem iz vatrenog oružja.
ĐORĐE LETIĆ, inženjer u Rafineriji: odveden od kuće i negdje likvidiran u sektoru 55. bojne.
DRAGAN RAPAJIĆ, oficir JNA: u ljeto 1991. ubijen u stacionaru Jodno polijevanjem kipućom vodom, navodno ga je ubio Zlatko Mešinović.
VUKAŠIN ZDJELAR, radnik Željezare: u ljetu 1991. zatukao ga je kod dječjeg vrtića u naselju Željezar jedan Musliman, koji stanuje u ulici A. Hebranga 36.
VLADO SVETIĆ, umirovljenik: ubijen u ljeto 1991. u bli-zini nastambe Samačke Željezare.

 

[Ravnokotarski-Vuk]

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje uhapšenika - ratnih zarobljenika

MESTO I VREME: Borovo naselje, 13.novembar 1991. godine.

KRATAK OPIS: Marko Filković, kao zapovednik ZNG i Damir Sarađen, kao zapovednik vojne policije su iz skloništa "Komerc" u Borovom naselju izveli Rajka Nunića i Petra Grubišića i priveli ih u podrumske prostorije štaba Zbora narodne garde, gde je po naređenju Filkovića iz Sloništa "BZ" u istom mestu priveden Milan Đukić, nakon čega su pristupili ispitivanju Nunića, Grubišića i Đukića, pri čemu je Filković sa još nekoliko pripadnika Zbora narodne garde učestvovao u fizičkom zlostavljanju ove trojice, pa su između ostalog stavljali šaku soli jednom od njih usta, a zatim je Filković iste noći sa još dvojicom pripadnika vojne policije Rajka nunića, Petra Grubišića i Milana Đukića odvezao vozilom do obale Dunava, gde ih je iz vatrenog oružja likvidirao, a potom su njihove leševe bacili u Dunav.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

1. Filković Mirko, rođen 01. april 1960. godina u Erdutu, opština Osijek, od oca Rudolfa i majke Anice, rođene Horvat, državljanin Hrvatske, sada nepoznatog boravišta, bio u pritvoru od 30. januara do 14. avgusta 1992. godine kada je predat vlastima Hrvatske;

2. Sarđen Damir, rođen 25. avgusta 1961. godine u Vukovaru, od oca Ivice i majke Franciške rođene Kolar, državljanin Hrvatske, sada nepoznatog boravišta, bio u pritvoru od 3. februara do 14. avgusta 1992. godine, kada je predat vlastima Hrvatske;

3-7. Pripadnici ZNG i vojne policije: Marenković, Ivo, sarađen, Ostojić i "Prika".

DOKAZ: Spisi Vojnog suda u Beogradu Ik. br. 108/92 i posebno iskazi svedoka Krznarić-Demetar Stevana, Šipoša Zorana i Grubešić Bosiljke.



KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje uhapšenika - ratnih zarobljenika

MESTO I VREME: Borovo naselje, 1. novembar 1991. godine.

KRATAK OPIS: Pošto je Dunatov Mira sa dvojicom pripadnika vojne polilcije ZNG u večernjim satima privela Predraga Ćirića u kancelariju Filkovića koji je u to vreme bio na dužnosti zapovednika Zbora narodne garde mesne zajednice u Borovom naselju, Štefančić i Filković pristupili su Čiričevom ispitivanju o njegovoj pripadnosti srpskoj demokratskoj stranci i drugim činjenicama, u čemu je prednjačio Štefančić, pa pošto je Ćirić negirao sve optužbe, Filković je pojačao glasnost radio kasetofona sa kojeg je reprodukovana muzika, nakon toga su Štefančić pesnicama, a jedan pripadnik vojne policije i pendrekom više puta udarali Ćirića po glavi i ostalim delovima tela, pa je Štefančić preteći da će ga zaklati, sečivom noža naneo više posekotina ovom po licu, dok je za sve to vreme Mira Dunatov stajala kod vrata iste prostorije, čuvajući stražu, a zatim su svi zajedno, po predhodnom dogovoru, oko ponoći odveli Ćirića u podrumske prostorije picerije "Abazija" gde su nastavili sa ispitivanjem i zlostavljanjem Ćirića, u šta se uključio i Filković, udarivši Čiriča nogom u butinu. Tom prilikom je Štefančić udarao pendrekom Ćirića po tabanima, a potom ovom kleštima stezao dva prsta na ruci, a za to vreme Filković ga je držao za noge, pevajući sa Mirom Dunatov pesmu "večeras je naša fešta", pri čemu je Štefančić cev pištolja stavljao Ćiriću usta, preteći da će ga ubiti, pa su u cilju da Ćirića zaplaše i od njega iznude priznanje, ovoga odveli u obližnje dvorište i pokazali mi nekoliko muških leševa, a ubrzo zatim Štefančić je na tom mestu izvršio ubistvo Ćirića tako što je iz pištoljaa u njega ispalio čitav šanžer metaka.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

1. Filković Marko, rođen 1. aprila 1960. godine u Erdutu, opština Osijek, od oca Rudolfa i majke Anice rođene Horvat, državljanin Hrvatske, sada nepoznatog boravišta;

2. Štefančić Zdenko, rođen 29. marta 1964. godine u Vukovaru, od oca Ivana i majke Bernardice rođene Pehar, državljanin Hrvatske, sada nepoznatog boravišta;

3. Dunatov Mira, rođena 13. decembra 1959. godine u Nijemcima, opština Vinkovci, od oca Stjepana i majke Kate rođene Vidović, državljanin Hrvatske, sada nepoznatog boravišta;

4-7. Pripadnici Zbora narodne garde i vojne policije: Kapular, Lepen, Grujić i "Crnogorac".

DOKAZ: Spis Vojnog suda u Beogradu Ik.br.108/92.

 

[Ravnokotarski-Vuk]

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje uhapšenika - ratnih zarobljenika

MESTO I VREME: Borovo naselje, 5. novembar 1991. godine.

KRATAK OPIS: Zdenko Štefančić i Mira Dunatov su 5. novembra oko 02 časa iz sloništa "BZ" u Borovom naselju izveli Srbe Milorada Zorića i Milana Vezmara, te ih odveli u podrumske prostorije solitera S10/2, u istom mestu, gde su sa još nekoliko pripadnika Zbora narodne garde pod komandom Štefančića, kao zapovednika pristupili njihovom ispitivanju, pa su ih u prisustvu Dunatov tukli rukama i nogama, preteći im odsecanjem ušiju i streljanjem, a zatim su na inicijativu Štefančića, Zorića i Vezmara odveli u dvorište dečijeg vrtića u Borovom naselju, gde su ih odgurnuli prema zidu i tu ih u prisustvu Dunatove usmrtili iz vatrenog oružja, nakon čega je Štefančić svakome od ubijenih iz pištolja ispalio još po jedan metak u glavu.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

1. Štefančić Zdenko, rođen 29. marta 1964. godine u Vukovaru, od oca Ivana i majke Bernardice rođene Pehar, državljanin Hrvatske, sada nepoznatog boravišta;

2. Dunatov Mira, rođena 13. decembra 1959. godine u Nijemcima, opština Vinkovci, od oca Stjepana i majke Kate Rođene Vidović, državljanin Hrvatske, sada nepoznatog boravišta;

3-5. Pripadnici ZNG: Marenković, Lepen i Gjumić.

DOKAZ: Spis Vojnog suda u Beogradu Ik.br. 108/92, u kome se pored ostalog nalazi iskaz svedoka Zorić Katice, Jozičić Mate, Šegec Vjekoslava, zapisnik o uviđaju sa foto-dokumentacijom i obdukcioni zapisnik za Milana Vezmara.

NAPOMENA: Dopuna prijave I-016.




KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje uhapšenika - ratnih zarobljenika

MESTO I VREME: Borovo naselje, 18. novembar 1991. godine.

KRATAK OPIS: Oko ponoći 18. novembra Zdenko Štefančić i Mira Dunatov su iz skloništa zgrade "Nove obućare" u Borovom naselju, gde je bio smešten veći broj civilnog stanovništva, izveli Uroša Nedučića, Konstantina Lukića i Jovu Markova, srpske nacionalnosti, te ih priveli u prostorije Zbora u soliteru S 10/2, a zatim su Štefančić i Dunatov sa još trojicom pripadnika Zbora narodne garde vršili ispitivanje Nedučića, Lukića i Markova, pa su ove u jednom trenutku odveli u podrumske prostorije iste zgrade, gde su im naredili da legnu napod, kojom prilikom su ih svi u prisustvu Dunatove tukli nogama i rukama, a Štefančić cev pištolja stavljao Nedučiću u usta, preteći da će ga ubiti, pa su pred zoru Nedučića, Lukića i Markova odveli u dvorište dečijeg vrtića u Borovom naselju, gde su ih postavili uza zid i sa udaljenosti sa oko 4 m, u njihovom pravcu ispalili više metaka iz vatrenog oružja i usmrtili ih, a zatim je Štefančić svakome od ubijenih ispalio još po jedan metak u glavu.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

1. Štefančić zdenko, rođen 29. marta 1964. godine u Vukovaru, od oca Ivana i majke Bernardice rođene Pehar, državljanin Hrvatske, sada nepoznatog boravišta;

2. Dunatov Mira, rođena 13. decembra 1959. godine u Nijemcima, opština Vinkovci, od oca Stjepana i majke Kate rođene Vidović, državljanin Hrvatske, sada nepoznatog boravišta;

3-5. Pripadnici Zbora narodne garde: Ostojić, Gjumić i Lepen.

DOKAZ: Spis Vijnog suda u Beogradu Ik.br. 108/92 u kome se pored ostalog nalazi i iskaz svedoka Bojić Marice i Negić Petra.

NAPOMENA: Veza prijave I - 168.




KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje uhapšenika - ratnih zarobljenika

MESTO I VREME: Borovo, 10/11. novembar 1991. godine.

KRATAK OPIS: Oko ponoći između 10. i 11. novembra Zdenko Štefančić i Mira Dunatov su iz skloništa zgrade u ul. Veljka Vlahovića S 12/1 u Borovu izveli Ljubomira Bolića, te ovg odveli u prostorije solitera S 10/2 u Borovom naselju, gde je Štefančić sa dvojicom pripadnika ZNG, u prisustvu Dunatove, ispitivao Bolića, pri čemu su ovoga tukli, a u jednom trenutku Štefančić je izvadio nož preteći Boliću da će ga zaklati, nakon čega su Bolića odveli ispred stuba gradske rasvete u blizini ulaza u pomenuti soliter, gde su u prisistvu Dunatove, iz vatrenog oružja istovremeno otvorili vatru na Bolića i usmrtili ga.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

1. Štefančić Zdenko, rođen 29. marta 1964. godine u Vukovaru, od oca Ivana i majke Bernardice rođene Pehar, državljanin Hrvatske, sada nepoznatog boravišta;

2. Dunatov Mira, rođena 13. decembra 1959. godine u Nijemcima, opština Vinkovci, od oca Stjepana i majke Kate rođene Vidović, državljanin Hrvatske, sada nepoznatog boravišta;

3-6. Pripadnici Zbora narodne garde: Ostojić, Nađ, Kapolar i "Bosanac".

DOKAZ: Spisi Vijnog suda u Beogradu Ik.be. 108/92 u kome se pored ostalog nalazi i iskaz svedoka Bolić Marice i Negić Petra.

 

[Ravnokotarski-Vuk]

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje uhapšenika - ratnih zarobljenika

MESTO I VREME: Borovo naselje, nautvrđenog dana sredinom novembra 1991. godine.

KRATAK OPIS: Mira Dunatov je sa trojicom pripadnika Zbora narodne garde iz skloništa "BZ" u Borovom Naselju izvela Boška Grbića, a potom ovog privela u podrumske prostorije S 10/2 u istom mestu, gde je Štefančić zajedno sa nekoliko pripanika ZNG i Višnjom Kamenski, novinarkom hrvatske televizije, tukao grbića, a zatim su ovoga na inicijativu Štefančića odveli u dečiji vrtić u Borovom naselju, gde su iz vatrenog oružja u prisustvu Štefančića i Dunatove usmrtili Grbića, kojom prilikom je jedan pripadnik istih formacija ispunio želju Višnje Kamenski da i ona puca u Grbića, tako što joj je predhodno dao svoj napunjeni pištolj, koji je repetirao.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

1. Štefančić Zdenko, rođen 29. marta 1964. godine u Vukovaru, od oca Ivana i majke Bernardice rođene Pehar, državljanin Hrvatske, sada nepopznatog boravišta.

2. Dunatov Mira, rođena 13. decembra 1959. godine u Nijemcima, opšrina Vinkovci, od oca Stjepana i majke Kate rođene Vidović, državljanin Hrvatske, sada nepoznatog boravišta;

3. Kamenski Višnja, novinarka hrvatske televizije iz Zagreba;

4-6. Pripadnici Zbora narodne garde: Ostojić, Lepen i "Ivo".

DOKAZ: Spis Vojnog suda u beogradu Ik.br. 108/92 u kome se nalazi i iskaz svedoka Jozičić Mate, Krzarić Ivan, Šegec Vjekoslava.

NAPOMENA: Sopuna prijave I - 016.




KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa civilima

MESTO I VREME: Borovo naselje, 16. novembar 1991. godine.

KRATAK OPIS: U sloništu "Nove obućare" u kome je kao pripadnik Zbora narodne garde bio na dužnosti pomoćnika zapovednika skloništa prilikom pretresa Vračarić Milice i Dragoljuba u nameri da pribavi protiv pravnu imovinsku korist oduzeo 100 DEM i 10.000 dinara, koje je kod njih pronašao.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

1. Bertol Domazet, rođen 28. avgusta 1960. godine u Donjim Kladarima, opština modriča, od oca Iva i majke Kate, rođene Popić, državljanin Hrvatske, ranije sa stanom u Borovom naselju, samački hotel, sada nepoznatog boravišta, bio u pritvoru od 3. decembra 1991. do 14. avgusta 1992. godine, kada je razmenjen i prešao na teritoriju Republike Hrvatske.


DOKAZ: Dokazi u spisima Vojnog suda u Beogradu Ik. 112/92, u kome se pored ostalog, nalazi i izjava Jaljatović Nenada koji je posvedočio da je od tog novca kupljeno piće.

NAPOMENA: Veza prijava I - 164.

 

[Ravnokotarski-Vuk]

Hier etwas für Metkovic

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Metković, u periodu od 23. do 26. aprila 1992. godine.

KRATAK OPIS: Svedok Pantić se nalazio u avionu Jugoslovenske narodne armije kada je 23. aprila 1992. godine oboren i tom prilikom pao na levu obalu Neretve, gde su ga zarobili pripadnici hrvatske vojske, iako se radi o teritoriji Bosne i Hercegovine. Odveden je u zatvor u Metkoviću, gde su ga tukli rukama i nogama po čitavom telu u čemu se isticao izvesni Luburić, koji se pretstavljao kao nećak ustaškog ratnog zločinca iz II svetskog rata Maksa Ljuburića. Bio je prinuđen da da izjavu za hrvatsku televiziju u kojoj je morao reći da je pripadnik agresorske armije i da je ubijao nedužni hrvatski narod. taj snimak je emitovala hrvastska televizija.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

1. Pripadnici - hrvatskih oružanih snaga;

2. Luburić, čije ime nije utvrđeno i dr.

DOKAZ: Iskaz svedoka Pantić Gorana.




KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Split, zatvor "Lora", 26. april. - 2. maj i 20. maj do 12. avgusta 1992. godine.

KRATAK OPIS: Svedok je kao i drugi zatvoreniciu ovom zatvoru bio svakodnevno tučen, kako rukama, tako i nogama i gumenim palicama. Česta je pojava bila da čuvari upadnu, posebno noću, u ćelije i zatvorenike - Srbe pretuku. Svedoku je tri ili četri puta vezivana za prste žica privezana za indikator od poljskog telefona koji je proizvodio struju, pa je mučen pomoću struje. Kada je delegacija Crvenog krsta, koja je obišla zatvor, požalio da je u zatvoru tučen, posle odlaska delegacije pretukao ga je upravnik zatvora. Najteže batine dobio je 1. maja i tada mu je polomljeno nekoliko rebara, pa kako mu je rebro probilo plućnu maramicu, pa je bio prebačen u bolnicu "Firule" gde je boravio do 20. maja pod lažnim imenom Jurčević Ante. Po povratku u zatvor nastavljeno je sa torturom.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

1. Dujić Tomo, upravnik zatvora,

2. njegov zamenik Brkić Tonči, i stražari:

3. Dodžer Zoran,

4-5. braća Peričić Damir zvani "Rambo" i Davor, iz Sinja,

6. Rogošić Tonči,

7. Gudić Ante,

8. Botić Anđelko,

9. Bunvur Emilio,

10. Pribudić Joško,

11. stražar pod nadimkom "Paraga",

12. stražar sa prezimenom Vidinić,

13. Suleimanović Zoran,

14. pripadnik vojne policije Gulijanović Zvonko zvani "Giljo",

15-16. pripadnici vojne policije Bane i Pepi,

17. gidić Duško, bivši kapetan JNA, koji je prešao u hrvatsku vojsku, i

18. Hodžić Rešid, vojnik iz Gidićeve jedinice.

DOKAZ: Iskaz svedoka.





KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Zagreb, zatvor u zgradi bivšeg Vojnog suda u Zagrebu u Gajevoj ulici, novembar 1991. godine.

KRATAK OPIS: U ovom zatvoru su posebno zlostaljani četvorica uhapšenika koji us bili smešteni u posebnoj ćeliji. Jedan je bio vojnik - dobrovoljac iz Slavonije, drugi desetar tenkista iz Srbije, treći vojnik rezervista iz Banja Luke i četvrti civil - taksista. Oni su bili svakodnevno tučeni i izloženi raznim oblicima torture. Izvodili su ih u krug za šetnje pritvorenika, polivali hladnom vodom i tako mokre držali su ih da stoje na hladnoći. Jednog od njih su naterali potpuno golog da pere automobile u krugu zatvora. Takođe su ih naterali da međusobno oralno opšte. Prisiljavali su ih i da se međusobno tuku i da pevaju ustaške pesme.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

1. Osoblje zatvora na čelu sa upravnikom Mato Klarić,

2. glavni stražar Marko Pauk, koji je bio inicijator svih maltretiranja.

DOKAZ: Zapisnik o saslušanju popović Vladimir, sada iz Zemuna.

 

[Ravnokotarski-Vuk]

KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Osijek, 16. septembar 1991. godine.

KRATAK OPIS: Pripadnici Jugoslovenske narodne armije, među kojima je bio i saslušani svedok pošto su položili oružje i predali se, odvedeni su do zgrade SUP-a, gde su im oduzete sve stvari, posle čega su morali proći kroz špalir protivničkih vojnika do ulaza u ćelije, i tada su ih ovi udrali čime su stigli i koliko su mogli, tako da su svi bili pretučeni.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

Pripadnici Zbora narodne garde i službe unutrašnjih poslova u Osijeku.

DOKAZ: Iskaz svedoka dat na zapisniku od 15. novembra 1993. godine koji se nalazi u Komitetu za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava.





KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa uhapšenicima - ratnim zarobljenicima

MESTO I VREME: Split, zatvor "Lora", 22. april - 10. jun 1992. godine.

KRATAK OPIS: Prve večeri u ćeliji u kojoj je bio smešten svedok upala su petorica stražara, od kojih su trojica preko lica nosili crne maske. Bez ikakvog objašnjenja počeli su da ga tuku. Udarali su ga palicama, nogama, rukama, kao i vrećeom koja je bila napunjena peskom. Nekoliko puta gubio je svest, pa su ga polivali vodom da bi se osvestio. to se ponovilo i naredna dva dana. Tako su mu polomili 12 rebara, a jedno rebro mu je polomilo plućnu maramicu, te je bio prebačen u bolnicu "firule". Po povratku iz bolnice, iako nije bio oporavljen, nastavljeno je sa torturom. Električne kablove su mu vezival za razne delove tela, stavljali na ruke, prste na nogama, kao i polne organe. Puštena je struja iz induktora od poljskog telefona. Na taj način je mučen 10 puta. Svedok opisuje da je osećaj kada se pusti struja nemoguće opisati, da je osećao užasne bolove i da se posle toga osećao bespomoćno. Dešavalo se da za vreme puštanja struje iz klozeta donesu fekalije i stave mu u usta i nateraju ga proguta. Više puta su mu vezivali ruke iznad glave za šipku, pa su ga onda tukli. Gasili su mu cugarete po svim delovima tela: po nogama, leđima, tako da još ima tragove od opekotina.

Upravnik zatvora Dujić imao je običaj da se zabavlja "ruskim ruletom". Kada bi ušao u ćeliju gde je bio smešten svedok vadio bi svoj revolver u burence stavljao jedan metak, a potom cev revolvera stavljao mu usta i vršio opaljenje. Nikada se nije znalo kada će susret sa Dujićem biti poslednji. Bilo je slučajeva da ga noću izvedu i šmrkom poliju hladnom vodom, pa ga tako mokrog vrate u ćeliju i narede da mora mokar da stoji do jutra. Zatvorenike su terali da međusobno jedan drugog tuku. Za vreme boravka svedoka u ovom zatvoru delegati Crvenog krsta su dolazili 4 puta, ali svaki put svedok je bio sklonjen pre dolaska delegacije Crvenog krsta tako da ga nisu videli.

INDICIJE O IZVRŠIOCU:

1. upravnik zatvora Dujić Tomo,

2. njegov pomoćnik Brkić Tonči,

3-5. čuvari čiji su nadimci: "Rambo", "Dugi", "Crni" i dr.

DOKAZ: Iskaz svedoka Zurovac Slobodana, iz Čapljine, koji sada živi kao izbeglica u Beogradu.

 

[pqrs]

Sagt mal, habt ihr nichts zu tun ausser rumspamen?

 

[Ravnokotarski-Vuk]

Sagt mal, habt ihr nichts zu tun ausser rumspamen?

Das ist nicht rumspamen, sondern Schilderungen von kroatischen Kriegsverbrechen an serbischen Zivilisten

Ausser natürlich das dieser AK47 herumspamt