Aktuelles
  • Herzlich Willkommen im Balkanforum
    Sind Sie neu hier? Dann werden Sie Mitglied in unserer Community.
    Bitte hier registrieren

Dukagjin

danke
neuer wird eh überschätzt
wenn er jahrelang gute leistungen gebracht hat kann er zu casillas und buffon aufschließen
genauso wie die deutschen podolski überschätzt haben :lol:
der wäre fast abgestiegen

ein torwart ist wichtig aber desto stärker die abwehr desto unwichigter ist der towart
bayern hätte ruhig mit butt und kraft spielen können aber auf alle fälle hätte man die abwehr so oder so verbessern müssen


und auch neuer macht einige feler aber durch einen gewissen effekt wird dies vertuscht
das wären
er pariert spektakulär
ist dfb nummer eins
und ist jung




podolski wurde ja sogar ne zeitlang mit cRonaldo und messi in einem atemzug erwähnt natürlich von deutschen und meist verblendeten kölnern oder münchnern



heute das gleiche mit thomas müller
 
ein torwart ist wichtig aber desto stärker die abwehr desto unwichter ist der towart




podolski wurde ja sogar ne zeitlang mit cRonaldo und messi in einem atemzug erwähnt natürlich von deutschen und meist verblendeten kölnern oder münchnern



heute das gleiche mit thomas müller

stimmt rafinha über die außen ist nicht genug
innen liegt ihr problem

ja bei uruguay war der einer der schlechtesten
der moderator so:er hatte auch bessere tage und wird wieder leistungen bringen....

:lol: so werden die nie weltmeister

aber lassen wir das
das ist der falsche thread^^
 
3632722710_c4bf6fb70d.jpg


Birra Pejes :D
 
The Dukagjini region of Northern Albania and Western Kosovo was first created under the leadership of Prince Pal Dukagjini (father of Leka Dukagjini) in around the late 14th century. The original capital of the once princedom was Ulpiana (modern Lipjan), which is now in Kosovo. Lipljan was indeed the birthplace of Lekë Dukagjini, although other sources claim he was born in the Northern Prokletije. Roman Catholicism claimed to be the official religion of the region until the invasion of the Turks, forcing most of the Kosovo part of the region to convert to Islam, while the rest of the region still managed to defend their faith.
Throughout all of the 500 years of Turkish dominance, the region of Dukagjini did acquire most independence of all Albanian lands, along with Malësi e Madhe. Bravery, rough terrain, and unity kept this region from falling to the Turks, as did several other Albanian regions and districts. Dukagjini did reach its climax under the leadership of Lekë Dukagjini, who was Prince right after his father Pal. As a dedicated Prince, Leka managed to spread the concept of unity through his works of the "Kanun", this Kanun was later to be called "Kanuni i Lekë Dukagjinit" as proclaimed by the great Gjergj Kastrioti himself. Leka also managed to defend the Albanian lands from the Ottoman's for another 13 years after Gjergj Kastrioti's death, when finally it had fallen to them on the year of 1480.
After the death of Leka, the region was no more a princedom but rather a region of lesser hierarchy. Instead of a central power, the region was broken down to smaller powers that acted as one in maintaining unity throughout the whole region. The smaller powers were handed to the Bajraktar (flagbearer) of each Bajrak, meaning tribe.

Dukagjini.jpg



Në kuvendin e Lezhës, më 2 mars 1444, me princat e tjerë arbërorë, nën drejtimin e Kryetrimit Gjergj Kastriotit, morën pjesë edhe përfaqësuesit e pultinasve : Princat Nikollë e Pal Dukagjini, që të dy të sprovuar në luftë, por Pali ishte më i dëgjuar, zotëruesit e vendit përtej lumit Drin - Zadrimë e Sipërme e gjerë në Misinë e Sipërme; Lekë Zakarija, i cili ka mbajt si askush tjetër anën e Gjergj Kastriotit, që zotëronte një pjesë mjaft të madhe të Zadrimës së Sipërme, si dhe qytetin e Dejës; Pjetër Spani, zoti i Pultit e sa i lumtur si baba, aq edhe fatbardhë si princ bashkë ma katër djemtë ; Lekë Dushmani bashkë me Pjetrin dhe prince të tjerë fqinjë, të cilët kishin nën sundim Peonët dhe Pelagonët e Sipërm gjerë në Misi, Sardanët dhe disa qytete të vogla e vende rreth Drishtit dhe Balecit.
Pjesëmarrja në kryengritjet antiosmane në vitet 1501-1602, ku kanë marrë pjesë mbi 2656 krerë nga e gjithë Shqipëria.
Pjesëmarrja në vitet e rilindjes Kombëtare, si ato në vitin 1835-1836, në vitet 1854 e 1883, me 300 luftëtarë në malin e Taraboshit.
Pjesëmarrja në vitet 1878 në mbrojtje të tokave shqiptare të Ulqinit, Tivarit, Hotit, e Grudës, me rreth 200 luftëtar.
Pjesëmarrja e përfaqësuesve të Dukagjinit, më në krye Mark Lula e Gjek Gega, me 15 qershor 1878, në Lidhjen e Prizrenit.
Krijimi i “Djelmnia e Shalës”, me 1890, më në krye Mehmet Shpendin dhe më pas i Dukagjinit, që përfaqësoi atë në përpjekjet për pavarësi të Shqipërisë në krah të Dedë Gjo Lulit dhe Bajram Currit.
Veprimet luftarake mbrojtëse kundër ushtrisë malazeze, në korrik 1915, në të cilat dhanë jetën 104 luftëtarë.
Traditat atdhetare janë reflektuar më së miri tek “Besa e Prekalit”, me 25 shtator 1919, që u bë simbol besëlidhjeje në të gjithë malësitë e Veriut.
Këto vlera janë shfaqur në Kongresin e Lushnjës, me 1920; në lëvizjen noliste në qershor 1924; në lëvizjen antizogiste në nëntor 1926; në luftën për çlirimin e Shqipërisë kundër nazi-fashizmit, me Çeten Partizane te Saj, e cila u krijua me 5 nëntor 1943, me 32 luftëtare.
 
Zurück
Oben