Makedonien, die Perle des Balkans!

Zoran · 11 April 2012

Свадбен античко-македонски обичај останат до денешно време

Обичајот на кршењето или сечењето леб (погача) од страна на младоженецот за време на свадбените веселби го има во сите краеви на Македонија. Дури и денес, речиси нема македонска свадба (во која учесниците барем малку држат до традицијата) на која не се прави овој обичај. Меѓутоа, малку е познато дека овој обичај претставува чист античко-македонски обичај.

За античко-македонското потекло на овој обичај, имаме сведоштво кај латинскиот историчар Квинтиј Куртиј Руф. Овој историчар е дециден во тврдењето дека кршењето леб за време на свадбената церемонија претставува македонски обичај кој го одразувал најсвечениот миг во свадбените ритуали на Македонците. Конкретно Квинтиј Куртиј Руф го споменува овој обичај во својот опис на свадбата на Александар Македонски со убавата Персијанка Роксана. Иако, за да им угоди на Персијанците, Александар се согласил свадбата да биде извршена според персиските обичаи, во еден миг, тој не можел да се воздржи, а да не го направи овој најсвечен македонски обичај. Во врска со ова Квинтиј Куртиј Руф пишува:

“Кралот, обземен од љубовен жар, заповедал да донесат леб (кај Македонците ова било најсвет залог за брак) што, пресечен со меч, обајцата го бакнале”. (Квинтиј Куртиј Руф: “Историја на Александар Македонски” превод од д-р Љубинка Басотова, Скопје, 1998, стр. 338).

И добриот познавач на животот и делото на Александар Македонски, германскиот историчар Улрих Вилкен, во својата биографија за Александар Македонски, опишувајќи ја свадбата на Александар и Роксана, пишува:

“Александар и Роксана јадеа од еден сомун леб што тој го пресече на два дела со својата сабја, што бездруго беше стихиен додаток на Александар во ритуалот, а тоа токму нему му прилегаше”. (Улрих Вилкен: “Александар Македонски”, во превод на македонски, Скопје, 1988, стр. 194)

Значи, суштината на овој обичај е кршењето, т.е. сечењето на погачата (лебот) за време на свадбениот ритуал. Факт е и дека станува збор за автохтон античко-македонски обичај. Иако рековме дека овој обичај се применува до денес меѓу Македонците, нема да го одбегнеме неговото одбележување и од страна на запишувачите на македонски народни умотворби од 19 век.

Стефан Верковиќ, опишувајќи ги свадбените обичаи во серското село Брод, пишува:

“Тогаш носат баница и еден кравај што младоженецот го сече на мали парчиња.” (Верковиќ, 5 дел., стр. 150).

Значи во ова село во 19 век се задржал потполно истиот обичај, кога младоженецот е тој што го сече лебот (кравајот, сомунот).

Верковиќ во својот труд: “Свадбени обичаи во селото Висока и околните села”, исто така опишува една варијанта на овој античко-македонски обичај. Овде читаме:

“Потоа во една одаја ставаат трпеза со леб, сол и друго јадење. Тамо го земаат зетот и го гостат. Зетот кога ќе седне на стол, му даваат нож, чопнува три хупки леб, става внатре сол и тој јаде тамо некоја мрва.”

Во својот опис на свадбените обичаи од Серез и Неврокоп, Стефан Верковиќ, пишува:

“Тогаш мајката на невестата му донесува на младоженецот две големи чинии баница; младоженецот ја сече баницата и откако врз неа ќе истури една чаша вино, зема едно парче и чаша со вино и ги дава на невестата. (Верковиќ, 5, стр. 143).

Значи, овде станува збор за варијанта на овој обичај, каде, наместо леб, момчето сече баница.

Во описите на свадбените обичаи во Кукуш и браќата Миладиновци, спомнуваат варијанта на овој обичај. Во врска со ова во нивниот Зборник, читаме:

“По ним момчевиот татко земват погачата, шчо месиха раното... и ходит у момата. Тамо им давает да јадет и таткото скршвит погачата на винено грне.” (Миладиновци” Зборник, цит. дело, стр. 491).

Во вака опишаната варијанта на овој обичај гледаме дека таткото на невестата (а не младоженецот) ја крши погачата, но и овде елементот кршење (сечење) на лебот се задржал.

Општ заклучок од ова компарирање е фактот дека античко-македонскиот обичај за сечење (кршење) леб (погача) за време на свадбената церемонија, целосно или делумно, уште од времето на антиката, останал до денес меѓу Македонците.

Ð¡Ð²Ð°Ð´Ð±ÐµÐ½ Ð°Ð½Ñ‚Ð¸Ñ‡ÐºÐ¾-Ð¼Ð°ÐºÐµÐ´Ð¾Ð½Ñ�ÐºÐ¸ Ð¾Ð±Ð¸Ñ‡Ð°Ñ˜ Ð¾Ñ�Ñ‚Ð°Ð½Ð°Ñ‚ Ð´Ð¾ Ð´ÐµÐ½ÐµÑˆÐ½Ð¾ Ð²Ñ€ÐµÐ¼Ðµ

Zoran · 12 April 2012

САД сакале независна Македонија уште во 1783 година
TIME.mk - ???????? ?? ?????
Џон Адамс, еден од татковците на САД и нивниот втор претседател, правел јасна разлика и дистинкција помеѓу Македонија и Грција и се залагал со американска помош и двете земји да се ослободат од турското владеење и да создадат независни републики (демократии). Тоа може да се забележи и од писмото, од 14 јули 1783 година, зачувано во неговата кореспонденција, упатено до Роберт Ливингстон, првиот секретар на Стејт департментот

„Проектот за ослободување на целата земја на античка Грција, Македонија и Илирик и подигање независни републики во тие славни столици, колку сјајно и да изгледа како шпекулација, најверојатно нема да добие должно внимание од двете империи (Австрија и Русија, н.з.), затоа што е непрактичен. Грците денеска, иако се зборува дека имаат имагинација и генијалност, се корумпирани во своите морални начела до таков степен што се претвориле во неверна перфидна раса, бедна со храброст, како и со оние принципи на чест и доблест без кои нациите не може да имаат доверба помеѓу себе, ниту да им се верува од другите“, пишува во еден пасус од писмо зачувано во кореспонденцијата на вториот претседател на САД, Џон Адамс, упатено до Роберт Ливингстон, првиот секретар на Стејт департментот, од далечниот 14 јули 1783 година. Како куриозитет може да се спомене дека шест години подоцна, токму на тој ден ќе почне еден од најважните настани во европската, а по своето подоцнежно влијание и во светската историја - Француската револуција.
Џон Адамс е вториот претседател на САД, а Роберт Ливингстон е човекот што во историјата ќе остане запишан како првиот секретар на Стејт департментот, односно шеф на дипломатијата на САД (функцијата што денеска ја извршува Хилари Клинтон).

Слобода во трговијата

Писмото во својата целина не се однесува специфично на Македонија или на Грција, туку е обид на тогаш младата американска дипломатија за либерализација на тргувањето и отворањето на водните патишта во Европа. Во краткото објаснување дадено за секое од писмата во цитираната публикација, уредникот Џаред Спаркс за ова писмо на Адамс до Ливингстон ќе запише: „Ексклузивната политика на европските сили во однос на трговијата. Погледите на Австрија и Русија кон Црно Море, Дунав, Архипелагот (се мисли на островите во Егејско Море) и Турција“.
Ова убаво го објаснува и самиот Џон Адамс уште во првите реченици од своето писмо до Ливингстон, каде што ја образложува американската наспроти позицијата на некои од европските сили по овие прашања.
„Господине, САД ги пропагираа надолго и нашироко во Европа идеите за слобода на навигацијата и трговијата. Меѓутоа, европските сили сѐ уште не се согласуваат за нивно комплетно прифаќање. Секоја од нив посакува да го задржи ексклузивното право над некое одредено море или река, а сепак да го ужива правото и да плови по другите“.
Во продолжение пак на првиот цитиран пасус, каде што одделно ги набројал Грција и Македонија, Адамс напишал: „Проектот за освојување на провинциите Албанија, Румелија, Влашка, Молдавија и Мала Татарија од Турците и нивната поделба помеѓу двете империи (Австрија и Русија) можеби е поверојатен, но Турците во Азија и Европа еднакво се многу моќни, и ако комплетно се разбудат, може да направат огромно спротивставување; така што најверојатно е двата империјални двора да се задоволат со добивањето, преку преговори или со оружје, слободна пловидба по Дунав, Црно Море и Архипелагот. Оваа слобода сама по себе ќе придонесе за голема револуција во трговијата на Европа“.

Неостварена желба

Како што можеме да забележиме, Адамс имал извонредно познавање на условите и на состојбите во Европа и на Балканот во тоа време. Историчарите многу добро знаат дека интересите токму на руската и австриската круна (која подоцна стана австро-унгарска), како што гледаме уште од тој период па низ целиот 19 и почетокот на 20 век, биле тие чие совпаѓање, испреплетување и директно спротивставување ќе ги диктираат настаните и случувањата на Балканот и односите на сите народи и земји под владеењето на турската отоманска империја, а особено на Македонија.
Останува фактот дека Џон Адамс, еден од татковците на САД и нивниот втор претседател, правел јасна разлика и дистинкција помеѓу Македонија и Грција во смисла на тоа дека со американска помош двете земји треба да се ослободат од турското владеење и од нив да создадат посебни независни републики (демократии).
Под Илирик секако се подразбираат другите земји од просторите на поранешна Југославија. Од историјата знаеме дека неговиот план делумно беше остварен пред сѐ со напорите на европските филхелени, кои ревносно помогнаа Грција да се ослободи од турското владеење, но не и дозволија да создаде република или демократија, туку и инсталираа кралска монархија од една од европските кралски лози.
Од друга страна, Македонија, наместо добивањето слобода, го продолжи своето ропство уште долги години. И во моментите кога со натчовечки напори се кревале востанија и се настојувало да се дојде до слобода и независност потпирајќи се на сопствените сили и непомогната од никого (заради кои принципи жестоко страдаа токму Македонците), Македонија и Македонците и во Илинденското востание и на АСНОМ ја промовираа токму републиканската идеја за која се застапувал и Адамс.
Оригиналниот ракопис од писмото се чува во националната архива на САД.
(Авторот студирал дигитални техонологии, култура и историја на американски универзитет, живее во САД, а подолго време ги истражува архивските материјали за Македонија од различни периоди)

Предодреден за лидер
Адамс и Декларацијата за независност
Државниот ентитет наречен Соединети Американски Држави во мугрите на своето постоење имаше таква среќа клучните луѓе заслужни за нивниот постанок да се исклучителни ерудити, извонредни правници, прагматични дипломати и воопшто личности што во своите редови би посакале да ги видат секој народ и нација. Меѓу плејадата најзначајни фигури за постанокот на САД и првите декади од нивното постоење и етаблирање на меѓународната сцена се светски познатите имиња Џорџ Вашингтон, Томас Џеферсон, Бенџамин Франклин и неколку други личности, меѓу кои секако, според своето значење и придонес, спаѓа и Џон Адамс.
Адамс е еден од најпознатите и најценети американски државници и дипломати. Тој е еден од седумте татковци на САД, предлагач и потписник на американскиот најсветол документ Декларацијата за независност и на Уставот на САД. Тој е човекот што служеше како прв потпретседател на САД, кога функцијата претседател на САД првпат ја извршуваше Џорџ Вашингтон, за подоцна да го наследи на тоа место.
Во 1783 година Џон Адамс и служи на младата американска држава како нејзин комесар во Франција, ополномоштен амбасадор на САД во Холандија и како еден од комесарите на САД (заедно со Бенџамин Франклин и со Џон Џеј) во преговорите за потпишувањето на мировниот договор (од војната за независност со Велика Британија).
Од ова време тој има честа и мошне исцрпна кореспонденција со другите важни личности за американската независност и државност за сите подробности од неговата дејност во Европа, а во бранењето на американските интереси. Целата негова, како и кореспонденцијата на другите најзначајни американски дипломати и државници од тоа време е уредно архивирана и објавена во повеќетомното издание наречено „Дипломатската кореспонденција на американската револуција“ уште во првата половина на 19 век.

Автор: Гоце Панговски

hippokrates · 12 April 2012

archimedes schrieb:
î‘î¡î§î‘î™î‘ îœî‘îšî•î”îŸî�î™î‘ (î‘î™î‘î�î—) 1/4 - youtube

http://www.youtube.com/watch?v=_wms...dvjvqa1ppcfmbrjblmrybhlvffcvudlmet3zjq0yrrxo=

http://www.youtube.com/watch?v=w7zt...dvjvqa1ppcfmbrjblmrybhj7d4z8yhctikakn6lw6jhg=

http://www.youtube.com/watch?v=mru6...dvjvqa1ppcfmbrjblmrybhj6wurnx_yix0ttezbm2q_u=

Καλό υλικό...

Ιπποκράτης

Zoran · 24 April 2012

[TABLE="class: contentpaneopen"]
[TR]
[TD="class: contentheading"]Ексклузивно- Учеството на Македонците од САД во Втората светска војна[/TD]
[/TR]
[/TABLE]
[TABLE="class: contentpaneopen"]
[TR]
[TD]За време на Втората светска војна, Македонците како слободољубив народ, масовно се вклучиле во борбата против фашизмот и нацизмот. Ова не важи само за Македонците од Македонија и Европа туку и нивните сонародници, кои потрагата по подобар живот ги однела преку Атлантикот, исто така зеле активно учество во војната на страната на победничката коалиција.
На 7. декември 1941 година, Јапонија ненадејно ја нападнала американската морнаричка база во Перл Харбур, Хаваи, а по четири дена следи објавување на војна од страна на Хитлер. Овие два настани се доволен повод, дотогаш формално неутралните, Соединети Американски Држави и официјално да се вклучат во Втората светска војна.
За време на војната над 16 милиони луѓе од Соединетите Американски Држави служат во американската војска, а истите се регрутирани во седум наврати во периодот од 16. октомври 1940 година до 31. декември 1943 година.
Меѓу опфатените со овие регрутации има и такви со потекло од Македонија.
Од архивите, кои што неодамна делумно беа отворени за јавноста, ексклузивно Ви прикажуваме дел од овие Македонци опфатени со четвртата регрутација.
Од 27. април 1942 година. Наречена е "Old Man's Draft" (регрутација на стариот човек) поради тоа што со неа биле опфатени луѓе на возраст од 45 до 64 години.
Како што може да се види од долу прикажаните картички, тие не ја заборавиле својата родна земја и во полето "Birth State Or Country" (родна земја) истакнале дека се од "Macedonia" (Македонија).

[/TD]
[/TR]
[/TABLE]

mk1krv1 · 25 April 2012

Explore Macedonia - Part 1 - YouTube
Explore Macedonia - Part 2 - YouTube
Explore Macedonia - Part 3 - YouTube

Hier noch 3 andere Tourismus-videos

Zoran · 26 April 2012

NY Times: Greeks betray Macedonians
Thursday, 26 April 2012