-
Herzlich Willkommen im Balkanforum
Sind Sie neu hier? Dann werden Sie Mitglied in unserer Community.
Bitte hier registrieren
turanische musik und kultur
- Ersteller tramvi
- Erstellt am
Cypriot
RTE
turanspor eine fussballmannschaft aus der turkei...
Ekmeksporu bilirmisin ?
GLOBAL-NETWORK
AKA GOTT
Haben die Hunnen Fleisch unter dem Sattel mürbe geritten?
...fragt Franz Schachenhofer aus Wolkersdorf (Österreich).
Eine Kolumne von Christoph Drösser
Historiker können auf solche Fragen oft nicht mit einem klaren Ja oder Nein antworten, sondern nur auf mehr oder weniger verlässliche Quellen verweisen.
Die Hunnen, die um das Jahr 350 in Europa einfielen, hatten keine Schriftkultur. Es gibt nur die Zeugnisse ihrer Gegner, etwa des römischen Historikers Ammianus Marcellinus.
Der schrieb, die Hunnen lebten "von den Wurzeln wilder Kräuter und dem halb rohen Fleisch, von welchem Tier auch immer", das sie "zwischen ihre Schenkel und den Pferderücken legen und etwas erwärmen". Erwärmen, nicht weich reiten.
Auf jeden Fall gar nichts zu tun hat das angebliche Hunnenfleisch mit dem Beefsteak Tatar: Das geht nämlich auf die fast 1.000 Jahre später lebenden mongolischen Reitervölker zurück.
Die haben zerkleinertes und getrocknetes Fleisch mit sich geführt – ein platzsparender Proviant, den man nicht mürbe reiten musste.
...fragt Franz Schachenhofer aus Wolkersdorf (Österreich).
Eine Kolumne von Christoph Drösser
Historiker können auf solche Fragen oft nicht mit einem klaren Ja oder Nein antworten, sondern nur auf mehr oder weniger verlässliche Quellen verweisen.
Die Hunnen, die um das Jahr 350 in Europa einfielen, hatten keine Schriftkultur. Es gibt nur die Zeugnisse ihrer Gegner, etwa des römischen Historikers Ammianus Marcellinus.
Der schrieb, die Hunnen lebten "von den Wurzeln wilder Kräuter und dem halb rohen Fleisch, von welchem Tier auch immer", das sie "zwischen ihre Schenkel und den Pferderücken legen und etwas erwärmen". Erwärmen, nicht weich reiten.
Auf jeden Fall gar nichts zu tun hat das angebliche Hunnenfleisch mit dem Beefsteak Tatar: Das geht nämlich auf die fast 1.000 Jahre später lebenden mongolischen Reitervölker zurück.
Die haben zerkleinertes und getrocknetes Fleisch mit sich geführt – ein platzsparender Proviant, den man nicht mürbe reiten musste.
Sie haben keine Berechtigung Anhänge anzusehen. Anhänge sind ausgeblendet.
GLOBAL-NETWORK
AKA GOTT
3 bin yıllık ateş: Yeni şamanlar
Üç bin yıllık bir gelenek. Orta Asya’dan Anadolu’ya uzanan, zamanla unutulan en eski inanış. Türkiye’de son dönemde şamanizme artan bir ilgi var. Sibirya’da üç buçuk yıl eğitim gördükten sonra Türkiye’de bu geleneği devam ettiren Altay Kurt Şamanı Cenk Sertdemir’in düzenlediği sonbahar ayinine katıldık. Şamanların gizemli dünyasının kapılarını araladık.
Gökçe AYTULU / Fotoğraflar: Murat ŞAKA19 Ekim 2014 - 08:59:58
[FONT=pt_sansregular]
[/FONT]
İstanbul’un yanı başındaki bir dağın zirvesine doğru yol alıyoruz. Yuvacık Barajı’nı aştıktan sonra yukarıya doğru kıvrılan daracık yolda, mümkün olduğunca hızlı ilerliyoruz.
Güneş, dağın ardında devrilmeden zirvede olmamız şart. Aksi takdirde biraz sonra tanık olacağımız tören için tam bir yıl beklememiz gerekecek...
Bir tarafta trafiğin yarattığı zamanında yetişme stresi, diğer taraftaysa daha önce hiç görmediğim bir ritüele katılmanın heyecanı var.
Şamanların Sonbahar Khamlaniyesi’ne yani sonbaharı karşılama törenine katılacağız. Türkiye’Maradona az sayıdaki şamanın bildiği bu tören, eski inanışa göre dünyanın uyku haline geçmesinden -ki bu kış ayları demek- önce atalara bir saygı duruşu anlamına geliyor.
İşte buna tanık olacağız. Tabii geç kalmazsak. Çünkü modern hayat zamanı dakikalarla ölçüp, toplantı saatlerini trafiğe göre ayarlarken, doğada böyle bir lüksünüz yok.
Gün doğar, güneş yükselir, güneş batar. Sonbahar karşılama töreni de gün battığı an, dağın en yüksek noktasında başlıyor. Yani güneş battıktan sonra tören yerine ulaşırsak her şeyi kaçırmış olacağız.
Bize söylenen yerde aracımızı park ederken, zirveye giden yolu yürümemiz gerektiğini öğreniyoruz. Önce alışkanlıkla saate, sonra havaya bakıyorum. Güneş dağın ardında devrilmek üzere... Koşar adımlarla tırmanışa geçiyoruz.
Soluk soluğa zirveye ulaştığımızda, büyüleyici bir manzarayla karşılaşıyorum. Bir tarafta irili ufaklı üst üste dizilmiş taşların ortasında dikilmiş büyükçe bir ağaç dalı duruyor. Dalın üzerinde kırmızı, beyaz, yeşil bez parçaları bağlanmış.
Öte yanda ise düzgün bir şekilde dizilmiş, tutuşturulmayı bekleyen odunlar...
ESKİ ÇAĞLARDAN ÜÇ KİŞİ
Tören başlamamış. Yakılacak ateşin başında son hazırlıklarını yapan üç kişi var. Başlarında kuş tüylerinden bir taç, sırtlarında kurt postları, çeşitli kolye ve renkli kumaş parçalarının sarktığı tuniklerle bambaşka bir zaman diliminden gelmiş gibiler.
Töreni yöneten Altay (Salçak) Kurt Şamanı Cenk Sertdemir, katılımcıların yanına geçmemizi istiyor. Yaklaşık yirmi kişi, yere serilen brandanın üzerine oturmuş vaziyette. Nelere dikkat etmemiz gerektiğini anlatıyor. Her hareket bir düzene dayanıyor. Bu ritüellere uymak zorundayız.
Ateş yakılırken yüzüme önce beyaz kül sürüyorum. Ardından siyah kül... Sonra ayağa kalkıp, kollarımı iki yana açıyorum, buhurdanla bir güzel tütsüleniyorum. İyi ve kötü ruhları ayırmak için yapılan bir hazırlık bu.
Orta Asya’dan Anadolu’ya taşınan ama zamanla unutulan 3 bin yıllık bir gelenek İstanbul’un yanı başında bir dağın zirvesinde yeniden canlanıyor.
Güneş battığı an ateşin alevleri yükseliyor ve şaman düngürlerinin (bir nevi def) tok sesi duyulmaya başlıyor. Biraz ürpertici bir manzara...
Cenk Sertdemir, şaman mitolojisinin yedi önemli atasının adını söylüyor ve düngürler giderek hızlanan bir tempoyla çalmaya devam ediyor. İnanışa göre düngürün ritmi dünyanın kalp ritmiyle uyumlu olmalı.
İyice bastıran karanlıkta, düngürlerin üzerindeki insan ve hayvan figürlerinin gölgesi, alevler sayesinde sağa, sola vurunca bulunduğumuz mekân gerçeküstü bir hal alıyor.
Çevremdeki insanlara bakıyorum. Yanımda düngürün temposuna ayak uydurmuş sallanan bir kadın var, hemen önünde gözlerini kapatmış huşu içinde başka birisi. Bazıları trans haline geçmiş, bazıları dikkatle törene odaklanmış insanlar...
10 dakika sonra yanan odunlar birden olduğu yere çöküyor ve düngürler susuyor. Ardından 5 dakika süren mutlak bir sessizlik... Cenk Sertdemir törenin sona erdiğini söylüyor. Çevremde ağır bir uykudan uyanmışa benzeyen insanlar görüyorum.
ÇILGAMAK
Sonbahar ayini ataların uykuya yatmasından önce gerçekleştirilen, senede bir kez yapılan bir tören. Tıpkı nevruz gibi mart ayında yapılan ilkbahar töreni de ‘ataların kahvaltı’ töreni olarak kabul ediliyor. Şamanların yılbaş kutlaması 21 Aralık’ta gerçekleşiyor. O törenin adı ise çılgamak.
HER HASTALIK RUH KAYNAKLIDIR
Şifacı olarak bilinen şamanlar her hastalığın ruh kaynaklı olduğuna inanıyor. Onlara göre en ufak bir nezleden büyük hastalıklara kadar her sağlık sorunu kişinin ruhuyla ilgili. Hastalık, kabaca ruhun bir bölümünün vücuttan kaçması gibi bir şey. Cenk Sertdemir şöyle açıklıyor: “Diyelim ki bir kişinin ruhu, sünesi kaçmıştır. O insanın vücudu paslanmaya başlar. Bu da bir hastalığa yol açar, kansere ya da başka bir şeye çevirir. Aslında grip olan vücut değildir. Sıkıntıyı çeken ruhtur ve bedeni bunu yansıtır. Biz sadece ruhu şifalandırırız. Ve ruh bunu otomatikman bedene yansıtır. Ben 18 yıldır doktor yüzü görmedim, görmeyeceğim de... Ama bize gelen çok doktor var.”
ŞİFA VE KEHANET DAĞITICILAR
Şamanlar kotaz adı verilen, muskaya benzer kolyeler takıyor. Bu kolyeler özel taşlardan yapılıyor.
Cenk Sertdemir, sahne eğitimi okumuş. 23 yaşında bir Sibirya turuna çıkmış. Turist olarak Tuva’da kaldığı 10 günde bir şifa merkezindeki şamanlarla tanışmış. Tuva, Sovyetler Birliği dağıldıktan sonra bağımsızlığını kazanan küçük bir cumhuriyet. Ülkede, şamanlara sadece bir hastalık, bir kehanet ya da hayatında bir tıkanıklık varsa gidiliyor. Şamanların hastane gibi resmi merkezleri var. Sertdemir, “Ayrılırken benden bir daha geldiğimde daha uzun kalmamı istediler” diyor. Daha sonra 3,5 sene eğitim alarak Altay Kurt Şamanı olmuş. Sibirya’daki klasik gelenekle eğitilen Türkiye’Maradona ilk şaman olduğunu söylüyor.
ESKİ TÜRK MİTOLOJİSİ
Bilinenin aksine Tengricilik inanışı çoktanrılı bir din değil. Mutlak bir Yaradan’ın yanı sıra insanlarla Yaradan arasında bağ kuran atalar (Tengriler) bulunuyor. Şamanlar bu inançta atalarla bağ kurabilen aracılar olarak kabul ediliyor. Cenk Sertdemir bu inanışın İslamiyet’i dışlamadığını, zaten Türklerin bu sayede kolayca İslam’a geçtiğini söylüyor.
Sie haben keine Berechtigung Anhänge anzusehen. Anhänge sind ausgeblendet.
Üç bin yıllık bir gelenek. Orta Asya’dan Anadolu’ya uzanan, zamanla unutulan en eski inanış. Türkiye’de son dönemde şamanizme artan bir ilgi var. Sibirya’da üç buçuk yıl eğitim gördükten sonra Türkiye’de bu geleneği devam ettiren Altay Kurt Şamanı Cenk Sertdemir’in düzenlediği sonbahar ayinine katıldık. Şamanların gizemli dünyasının kapılarını araladık.
Gökçe AYTULU / Fotoğraflar: Murat ŞAKA19 Ekim 2014 - 08:59:58
[FONT=pt_sansregular]
İstanbul’un yanı başındaki bir dağın zirvesine doğru yol alıyoruz. Yuvacık Barajı’nı aştıktan sonra yukarıya doğru kıvrılan daracık yolda, mümkün olduğunca hızlı ilerliyoruz.
Güneş, dağın ardında devrilmeden zirvede olmamız şart. Aksi takdirde biraz sonra tanık olacağımız tören için tam bir yıl beklememiz gerekecek...
Bir tarafta trafiğin yarattığı zamanında yetişme stresi, diğer taraftaysa daha önce hiç görmediğim bir ritüele katılmanın heyecanı var.
Şamanların Sonbahar Khamlaniyesi’ne yani sonbaharı karşılama törenine katılacağız. Türkiye’Maradona az sayıdaki şamanın bildiği bu tören, eski inanışa göre dünyanın uyku haline geçmesinden -ki bu kış ayları demek- önce atalara bir saygı duruşu anlamına geliyor.
İşte buna tanık olacağız. Tabii geç kalmazsak. Çünkü modern hayat zamanı dakikalarla ölçüp, toplantı saatlerini trafiğe göre ayarlarken, doğada böyle bir lüksünüz yok.
Gün doğar, güneş yükselir, güneş batar. Sonbahar karşılama töreni de gün battığı an, dağın en yüksek noktasında başlıyor. Yani güneş battıktan sonra tören yerine ulaşırsak her şeyi kaçırmış olacağız.
Bize söylenen yerde aracımızı park ederken, zirveye giden yolu yürümemiz gerektiğini öğreniyoruz. Önce alışkanlıkla saate, sonra havaya bakıyorum. Güneş dağın ardında devrilmek üzere... Koşar adımlarla tırmanışa geçiyoruz.
Soluk soluğa zirveye ulaştığımızda, büyüleyici bir manzarayla karşılaşıyorum. Bir tarafta irili ufaklı üst üste dizilmiş taşların ortasında dikilmiş büyükçe bir ağaç dalı duruyor. Dalın üzerinde kırmızı, beyaz, yeşil bez parçaları bağlanmış.
Öte yanda ise düzgün bir şekilde dizilmiş, tutuşturulmayı bekleyen odunlar...
ESKİ ÇAĞLARDAN ÜÇ KİŞİ
Tören başlamamış. Yakılacak ateşin başında son hazırlıklarını yapan üç kişi var. Başlarında kuş tüylerinden bir taç, sırtlarında kurt postları, çeşitli kolye ve renkli kumaş parçalarının sarktığı tuniklerle bambaşka bir zaman diliminden gelmiş gibiler.
Töreni yöneten Altay (Salçak) Kurt Şamanı Cenk Sertdemir, katılımcıların yanına geçmemizi istiyor. Yaklaşık yirmi kişi, yere serilen brandanın üzerine oturmuş vaziyette. Nelere dikkat etmemiz gerektiğini anlatıyor. Her hareket bir düzene dayanıyor. Bu ritüellere uymak zorundayız.
Ateş yakılırken yüzüme önce beyaz kül sürüyorum. Ardından siyah kül... Sonra ayağa kalkıp, kollarımı iki yana açıyorum, buhurdanla bir güzel tütsüleniyorum. İyi ve kötü ruhları ayırmak için yapılan bir hazırlık bu.
Orta Asya’dan Anadolu’ya taşınan ama zamanla unutulan 3 bin yıllık bir gelenek İstanbul’un yanı başında bir dağın zirvesinde yeniden canlanıyor.
Güneş battığı an ateşin alevleri yükseliyor ve şaman düngürlerinin (bir nevi def) tok sesi duyulmaya başlıyor. Biraz ürpertici bir manzara...
Cenk Sertdemir, şaman mitolojisinin yedi önemli atasının adını söylüyor ve düngürler giderek hızlanan bir tempoyla çalmaya devam ediyor. İnanışa göre düngürün ritmi dünyanın kalp ritmiyle uyumlu olmalı.
İyice bastıran karanlıkta, düngürlerin üzerindeki insan ve hayvan figürlerinin gölgesi, alevler sayesinde sağa, sola vurunca bulunduğumuz mekân gerçeküstü bir hal alıyor.
Çevremdeki insanlara bakıyorum. Yanımda düngürün temposuna ayak uydurmuş sallanan bir kadın var, hemen önünde gözlerini kapatmış huşu içinde başka birisi. Bazıları trans haline geçmiş, bazıları dikkatle törene odaklanmış insanlar...
10 dakika sonra yanan odunlar birden olduğu yere çöküyor ve düngürler susuyor. Ardından 5 dakika süren mutlak bir sessizlik... Cenk Sertdemir törenin sona erdiğini söylüyor. Çevremde ağır bir uykudan uyanmışa benzeyen insanlar görüyorum.
ÇILGAMAK
Sonbahar ayini ataların uykuya yatmasından önce gerçekleştirilen, senede bir kez yapılan bir tören. Tıpkı nevruz gibi mart ayında yapılan ilkbahar töreni de ‘ataların kahvaltı’ töreni olarak kabul ediliyor. Şamanların yılbaş kutlaması 21 Aralık’ta gerçekleşiyor. O törenin adı ise çılgamak.
HER HASTALIK RUH KAYNAKLIDIR
Şifacı olarak bilinen şamanlar her hastalığın ruh kaynaklı olduğuna inanıyor. Onlara göre en ufak bir nezleden büyük hastalıklara kadar her sağlık sorunu kişinin ruhuyla ilgili. Hastalık, kabaca ruhun bir bölümünün vücuttan kaçması gibi bir şey. Cenk Sertdemir şöyle açıklıyor: “Diyelim ki bir kişinin ruhu, sünesi kaçmıştır. O insanın vücudu paslanmaya başlar. Bu da bir hastalığa yol açar, kansere ya da başka bir şeye çevirir. Aslında grip olan vücut değildir. Sıkıntıyı çeken ruhtur ve bedeni bunu yansıtır. Biz sadece ruhu şifalandırırız. Ve ruh bunu otomatikman bedene yansıtır. Ben 18 yıldır doktor yüzü görmedim, görmeyeceğim de... Ama bize gelen çok doktor var.”
ŞİFA VE KEHANET DAĞITICILAR
Şamanlar kotaz adı verilen, muskaya benzer kolyeler takıyor. Bu kolyeler özel taşlardan yapılıyor.
Cenk Sertdemir, sahne eğitimi okumuş. 23 yaşında bir Sibirya turuna çıkmış. Turist olarak Tuva’da kaldığı 10 günde bir şifa merkezindeki şamanlarla tanışmış. Tuva, Sovyetler Birliği dağıldıktan sonra bağımsızlığını kazanan küçük bir cumhuriyet. Ülkede, şamanlara sadece bir hastalık, bir kehanet ya da hayatında bir tıkanıklık varsa gidiliyor. Şamanların hastane gibi resmi merkezleri var. Sertdemir, “Ayrılırken benden bir daha geldiğimde daha uzun kalmamı istediler” diyor. Daha sonra 3,5 sene eğitim alarak Altay Kurt Şamanı olmuş. Sibirya’daki klasik gelenekle eğitilen Türkiye’Maradona ilk şaman olduğunu söylüyor.
ESKİ TÜRK MİTOLOJİSİ
Bilinenin aksine Tengricilik inanışı çoktanrılı bir din değil. Mutlak bir Yaradan’ın yanı sıra insanlarla Yaradan arasında bağ kuran atalar (Tengriler) bulunuyor. Şamanlar bu inançta atalarla bağ kurabilen aracılar olarak kabul ediliyor. Cenk Sertdemir bu inanışın İslamiyet’i dışlamadığını, zaten Türklerin bu sayede kolayca İslam’a geçtiğini söylüyor.
Sie haben keine Berechtigung Anhänge anzusehen. Anhänge sind ausgeblendet.
Paranga
Balkaner
JizzInMaAzz regt sich auf wenn die Griechen ihre Antiken vorfahren huldigen. Aber wenn die Türken einen auf an Wolfsärsche schnüffelnde Waldschamanen aus den tiefsten Steppen Asiens machen ist es natürlich normal.
Amphion
Keyboard Turner
JizzInMaAzz regt sich auf wenn die Griechen ihre Antiken vorfahren huldigen. Aber wenn die Türken einen auf an Wolfsärsche schnüffelnde Waldschamanen aus den tiefsten Steppen Asiens machen ist es natürlich normal.
Es ist okay, es ist deren Kultur.
Sie bieten der Menschheit damit Ihr Können an, sie bieten damit alles ihrer Kultur an.