Hellas in Albanien

[Aligatori]

Sind die griechische Minderheit in Epirus denn kein Hellas? Oder werden die, da eine Minderheit, nicht mehr zur Ethnie der Griechen gezählt?

Heraclius

Was ist das für ein verblödeter Satz?

Ergibt überhaupt keinen Sinn.

- - - Aktualisiert - - -

Das stimmt nicht, ich denke jeder kann dort beten gehen, nicht nur für Albaner oder meinst du, man muss an der Tür den Ausweis bzw. Pass vorzeigen?

Natürlich kann bei uns jeder beten, wir sind keine Griechen, bei uns ist die Toleranz fester Bestandteil der Kultur und unsere Kirche bzw. unsere Priester unterdrücken keine Minderheiten oder lehren auch nicht, dass Gott andere Sprachen nicht verstehen würde.




Griechen, die die Ausbildung der orthodoxen Albaner beeinflussten, unterstützten die Türken bei der Unterdrückung der albanischen Kultur und insbesondere albanischsprachigen Unterrichts. 1886 drohte der ökumenische Patriarch von Konstantinopel, jeden zu exkommunizieren, der beim Lesen oder Schreiben auf Albanisch ertappt würde. Priester lehrten, dass Gott keine auf Albanisch gesprochenen Gebete verstehen würde.

http://books.google.de/books?id=ssa...&redir_esc=y#v=onepage&q=god Albanian&f=false

 

[Tigerfish]

Er wäre Papier-Albaner. Ethnisch gesehen jedoch Grieche.
Ich habe auch keinen albanischen Pass. Bin ich deswegen kein Albaner?

So ungefähr wie Sonne von sich aus behauptet er wäre MOSLEM, verheiratet mit einer türkischen, hinterher mit einer aserbaidschanischen Frau.

Schenk diesem Geisteskranken keine Beachtung.

 

[Sonne-2012]

Natürlich kann bei uns jeder beten, wir sind keine Griechen, bei uns ist die Toleranz fester Bestandteil der Kultur und unsere Kirche bzw. unsere Priester unterdrücken keine Minderheiten oder lehren auch nicht, dass Gott andere Sprachen nicht verstehen würde.

Griechen, die die Ausbildung der orthodoxen Albaner beeinflussten, unterstützten die Türken bei der Unterdrückung der albanischen Kultur und insbesondere albanischsprachigen Unterrichts. 1886 drohte der ökumenische Patriarch von Konstantinopel, jeden zu exkommunizieren, der beim Lesen oder Schreiben auf Albanisch ertappt würde. Priester lehrten, dass Gott keine auf Albanisch gesprochenen Gebete verstehen würde.

Isolationist States in an Interdependent World - Helga Turku - Google Books

1. Oher hatte geschrieben das die Kirche nur für die Albaner da ist, darum meine Frage.

2. "Die Griechen" auch in dem Buch das du gepostet hast ist eine Verallgemeinerung

3. in deiner Quelle wird Bezug genommen auf das Albanianism, ist der Nationalismus für ein Großes Albanien? Du hast von der Seite nur einen Abschnitt gepostet.

4. In deiner Quelle, steht das ihr keine Schrift gehabt habt, was habt ihr früher gemacht?

5. In deiner Quelle der Abschnitt steht nicht das die Priester lehrten das Gott kein Albanisch verstehen würde.

6. Erst die Jungtürken 1909 verneinten das es eine Albanische Nation gibt und haben die Schulen geschlossen.

7. auf welcher Seite steht das der ökumenische Patriarch jeden exkommuniziert hat, der beim Lesen oder Schreiben auf Albanisch ertappt wurde?

8. Wenn die Schrift doch erst später im 20 Jahrhundert entwickelt wurde, in welcher Schrift haben eure Vorfahren geschrieben? bitte mit Quellen und Bücher von der damaligen Schrift

9. Warum wurde eure antike Schrift nicht weitergegeben?

Danke

- - - Aktualisiert - - -

Er wäre Papier-Albaner. Ethnisch gesehen jedoch Grieche.
Ich habe auch keinen albanischen Pass. Bin ich deswegen kein Albaner?

So wie viele Papier-Deutsche, die Ethnisch Albaner sind?

Wenn du nicht die albanische Staatsangehörigkeit hast, dann bist du auch kein Albaner, dann bist du ein albanischstämmiger Deutscher

 

[Tigerfish]

1. Oher hatte geschrieben das die Kirche nur für die Albaner da ist, darum meine Frage.

2. "Die Griechen" auch in dem Buch das du gepostet hast ist eine Verallgemeinerung

3. in deiner Quelle wird Bezug genommen auf das Albanianism, ist der Nationalismus für ein Großes Albanien? Du hast von der Seite nur einen Abschnitt gepostet.

4. In deiner Quelle, steht das ihr keine Schrift gehabt habt, was habt ihr früher gemacht?

5. In deiner Quelle der Abschnitt steht nicht das die Priester lehrten das Gott kein Albanisch verstehen würde.

6. Erst die Jungtürken 1909 verneinten das es eine Albanische Nation gibt und haben die Schulen geschlossen.

7. auf welcher Seite steht das der ökumenische Patriarch jeden exkommuniziert hat, der beim Lesen oder Schreiben auf Albanisch ertappt wurde?

8. Wenn die Schrift doch erst später im 20 Jahrhundert entwickelt wurde, in welcher Schrift haben eure Vorfahren geschrieben? bitte mit Quellen und Bücher von der damaligen Schrift

9. Warum wurde eure antike Schrift nicht weitergegeben?

Danke

- - - Aktualisiert - - -



So wie viele Papier-Deutsche, die Ethnisch Albaner sind?

Wenn du nicht die albanische Staatsangehörigkeit hast, dann bist du auch kein Albaner, dann bist du ein albanischstämmiger Deutscher

So´n parasitärisches Würmchen wie du einer, kann sich wie ein Wurm noch so winden; an Glaubwürdigkeit und Bedeutung hast du restlos verloren. Bestätigt und unterstrichen ist meine Festellung von mehreren intellektuellen Usern, die weder aus der Türkei kommen, noch Moslems sind( um am Anfang dir den Wind aus den Segeln zu nehmen).

Was wer ist und wohin man sich verbunden fühlt, haben Würmer nicht zu entscheiden.

 

[Amphion]

1. Oher hatte geschrieben das die Kirche nur für die Albaner da ist, darum meine Frage.

2. "Die Griechen" auch in dem Buch das du gepostet hast ist eine Verallgemeinerung

3. in deiner Quelle wird Bezug genommen auf das Albanianism, ist der Nationalismus für ein Großes Albanien? Du hast von der Seite nur einen Abschnitt gepostet.

4. In deiner Quelle, steht das ihr keine Schrift gehabt habt, was habt ihr früher gemacht?

5. In deiner Quelle der Abschnitt steht nicht das die Priester lehrten das Gott kein Albanisch verstehen würde.

6. Erst die Jungtürken 1909 verneinten das es eine Albanische Nation gibt und haben die Schulen geschlossen.

7. auf welcher Seite steht das der ökumenische Patriarch jeden exkommuniziert hat, der beim Lesen oder Schreiben auf Albanisch ertappt wurde?

8. Wenn die Schrift doch erst später im 20 Jahrhundert entwickelt wurde, in welcher Schrift haben eure Vorfahren geschrieben? bitte mit Quellen und Bücher von der damaligen Schrift

9. Warum wurde eure antike Schrift nicht weitergegeben?

Danke

- - - Aktualisiert - - -



So wie viele Papier-Deutsche, die Ethnisch Albaner sind?

Wenn du nicht die albanische Staatsangehörigkeit hast, dann bist du auch kein Albaner, dann bist du ein albanischstämmiger Deutscher

Interessant und lesenswert.

 

[Tigerfish]

Interessant und lesenswert.

Uninteressant und verachtenswert; unterstützt von zwei geisteskranken Vögel, deren Aussagen nur von Vorwürfen und Verlogenenheit untermauert wird.

 

[BlackJack]

über die kirche in griechenland lästert er, über kirchen außerhalb von griechenland kann er aber stolz berichten.

Weil in Griechenland ist die Orthodoxie Schund denn da gibts ja igentlich den grandiosen Hellenismus, irgendwo, aber für barbarische Albaner und andere ist die Orthodoxie und orthodoxe Kirchen ein Segen, sonst würden sie in Höhlen und auf Bäumen beten

 

[Kalampakiotis]

Ist der Erzbischof von Albanien griechischstämmig?

Mit der Eröffnung im Sommer 2012 wurde dem 20-jährigen Amtsjubiläum von Anastasios Yannoulatos gedacht, dem Erzbischof von Tirana und ganz Albanien.
http://de.wikipedia.org/wiki/Kathedrale_der_Auferstehung_Christi_%28Tirana%29

Als Anfang der 90er das kommunistische Regime gestürzt wurde, gab es quasi keinen orthodoxen Klerus in Albanien. Deswegen wurde ein Grieche als Kirchenoberhaupt festgelegt. Sein Nachfolger wird aber sicherlich ein Albaner sein.

 

[Nik]

1. Oher hatte geschrieben das die Kirche nur für die Albaner da ist, darum meine Frage.

Ich habe sie ja schon beantwortet, Sünneli. Die Albanisch-Orthodoxe Kirche, in deren Kirchen Albanisch Liturgiesprache ist, steht allen Menschen offen.

 

[GLOBAL-NETWORK]

Hellas in Albanien Das Griechische Massaker an den Albanern (Çamerya Arnavutlari 1944

[TABLE="class: contentpaneopen, width: 914"]
[TR]
[TD="class: contentheading"]Yunanistan`da Unutturulan Katliam: Çamerya

[/TD]
[/TR]
[/TABLE]
[TABLE="class: contentpaneopen, width: 914"]
[TR]
[TD]64 yıl önce... 27 Haziran 1944... Yunanistan’ın Arnavutluk sınırlarındaki Çamerya bölgesinde yaşayan yüzlerce müslüman Arnavut bugünkü meşhur tabiriyle soykırıma uğradı. Soykırım mı katliam mı tartışmalarından uzak durararak bu acı olayı hatırlatmak, gündeme taşınmasına yardımcı olmaktır amacım...

Bir keresinde Slovak bir gazeteci ile sohbetimi hiç unutmam... Yunanistan’da yaşanan insan hakları ihlallerini anlatırken yüzündeki şaşkın ifadeyi bu satırlarda ifade etmem zor ama söyledikleri hala kulaklarımda çınlar: “biz Avrupalılar, Yunanistan’ı her zaman güzel bir ülke, eğlenceli insanların olduğu, denizin, güneşin güzellikleri altında keyiflerin doruğa çıktığı bir yer olarak olarak hayal ederdik...”

Güzel ülkedir vesselam... İnsanları ile de bir alıp veremediğimiz yok elbet... Ama o eğlenceli insanların yaşadığı topraklarda hüküm süren devletin güleç yüzlü olduğunu söylemek abesle iştigal...

İşte o devletin tarihin karanlıklarına gömülen ve bugün pek bilinmeyen suçlarından biri de Çamerya’da yaşandı 1944 yazında. Güney Epir olarak adlandırılan bölgede ve bugün Yunanistan-Arnavutluk sınırında (bugün Yunanistan sınırları içinde) bulunan Çamerya’da yaşayan müslüman Arnavutlar feci bir katliama maruz kaldılar. Hem de kasıtlı olarak...

Bu olayın yıldönümü Haziran ayına denk gelmesine rağmen erkenden hatırlatmayı kendime vazife bildim. Umarım biraz olsun insanların zihinlerinde yer etmesine vesile oluruz.

II. Dünya Savaşı’nın tüm Avrupa’yı ve Balkanları kasıp kavurduğu 1944’te Yunanistan da Alman işgaliyle boğuşuyordu. İşgale karşı mücadele eden Yunan ordusunun başındaki General Zervas (ki II. Dünya Savaşı’ndan sonra ülkedeki komünistlere karşı da temizlik harekatlarına girişmiş ve kraliyetin yeniden kurulmasına öncülük etmiştir) aynı zamanda Yunanistan’daki farklı etnik unsurlara karşı da savaşmaya başladı. Bu noktada da ilk hedef Çamerya’daki müslüman Arnavutlar oldu.

1944 başlarında işgal ordularına karşı savaşmak için Çamerya’daki müslüman Arnavutlardan 14 yaşını doldurmuş bütün erkekler orduya alındı ancak hepsi de Midilli ve Sakız adaları ile Korinthos’daki çalışma kamplarına gönderildiler. Bu, katliam hareketinin ilk aşamasıydı. Çamerya’da sadece savunmasız durumdaki Arnavut kadın, çocuk ve yaşlılar bırakıldı.

27 Haziran 1944 sabahı da katliam başladı. 3 gün boyunca aralıksız olarak öldürme hareketleri yaşandı. O dönemde Yanya bölgesindeki Alman istihbarat subayları da bu katliam hareketlerini Berlin’e bildirmişlerdir. Bugün Almanya arşivlerinde bu raporlara ulaşılabiliyor. Katliam olayları aralıklı olarak 1945 Mart’ına kadar devam etti. Sonucunda 3300 kadar müslüman Arnavutun Yunan ordusu tarafından kasıtlı olarak öldürüldüğü sabittir. Bunların çoğu da savunmasız konumdaki kadın ve çocuklardır. Cinayetlerin yanı sıra, Arnavutlara ait 5800 evin tamamen yıkıldığı da bilinmektedir. Sonuç olarak Çamerya’daki nüfusun %99’unu oluşturan Arnavutlar öldürüldü ve göçe zorlandı. Bugün orada çok az sayıda Arnavut yaşamaktadır ve asimilasyona tabi tutulmuşlardır.

Soğuk Savaş’ın hüküm sürdüğü yıllarda bu olay hiç araştırılmadı ve gündeme getirilmedi. 1990’lardan itibaren sınırlı sayıda da olsa Çamerya olayları ile ilgili araştırmalar başladı. Katliam kısmen de olsa, gün ışığına çıkarıldı ancak yine de gündemden uzak tutuluyor. Çünkü, suç oldukça büyük.

Bugün Arnavutlar 27 Haziran’ı soykırım günü olarak anıyorlar ama dünya kamuoyunda bu olay hala yeterince bilinmiyor. Avrupa’da da bilindiğini söyleyemeyiz. Çamerya olaylarıyla ilgili sınırlı sayıdaki araştırma ve makale dışında yazılı yayın oldukça az. Çünkü bu konuyla ilgili Yunanistan’daki arşivlere ulaşım kasıtlı olarak engelleniyor. Bu açıdan Çamerya olaylarını bütün ayrıntılarıyla gün ışığına çıkarmak kolay değil. Yine de olayların siyasi sorumsuzluktan kaynaklandığı rahatlıkla söylenebilir. Bu sebeple Çamerya olayları kamuoyu gündemine ne kadar çok taşınırsa, olayları araştırmak için o kadar çok ilgi olacaktır. Sanırım Arnavutluk dışında yaşayan bir çok Arnavuta da biraz sorumluluk düşüyor. Çamerya olaylarını ortaya çıkarmak için gösterilen sınırlı çabaya daha çok katkı gerekiyor.

Yunanistan’ı güzellikler ülkesi olarak tasavvur ederken bir kez daha düşünmek gerekiyor sanırım. Deniz, kum, güneş, “uzo” güzel ama... O kumların altından kanlar aktığını da bilmek ve sorumluca hareket etmek gibi bir zorunluluğumuz var... Dostluk türkülerinin o zaman bir anlamı olmaz mı?
[/TD]
[/TR]
[/TABLE]
27 Haziran Çamerya Soykırım Günü



Wednesday, 06 February 2008
"Çamidesler" veya "Çamlık Müsümanları olarak adlandırılan Çamerya Arnavutları, Balkan Savaşı'ndan sonra toplanan Londra Konferansı'nda Arnavutluk’un sınırlarını belirlemekle görevlendirilen Komisyon tarafından hazırlanan, 17 Aralık 1913 tarihli Floransa Protokolü ile Kuzey Epir'in Arnavutluk'a bırakılması karşılığında Yunanistan'a verilen ve Yanya'dan Preveze'ye kadar olan alanı kapsayan Çameria (Güney Epir) bölgesinde yaşamış olan Müslüman Arnavutlardır. Güney Epir'i sınırlarına kattığı andan itibaren Çameryalı realitesini ortadan kaldırmaya çalışan Yunan Yönetimi,
öncelikle bu topluluk içinde önde gelen 72 kişiyi Yanya'ya götürmek bahanesiyle katletmiş, bir kısmını da Girit Adası'na sürgüne göndermiştir. 1

Daha sonra da Müslüman Çamları, Lozan Antlaşması'nın bir ön çalışması olarak imzalanan "Türk ve Rum Ahalinin Değişimine İlişkin Sözleşme ve Protokol"ü kapsamına dahil edip Türkiye'ye göndermek isteyince, Çamlar direnmişler ve bu uygulamayı 1913 Anlaşması'na atıfta bulunarak reddetmişlerdir. Milletler Cemiyeti (BM) Karma Komisyonu ise "Arnavut Müslümanların, özellikle Epir bölgesindekilerin zorunlu nüfus değişiminden muaf tutulmalarını" kararlaştırmıştı. Tüm bu direnişlere ve hukuki aykırılıklara rağmen, Yunan makamları onbinlerce Çam'ı baskı ile Türkiye'ye göndermiş, mülklerini müsadere etmiş ve yerlerine Anadolu'dan gelen Rumları yerleştirmiştir. Arnavutluk Hükümeti, Yunanistan'ın uluslararası hukuka aykırı bu uygulamaları karşısında Milletler Cemiyeti'ne başvurmuş, ancak Milletler Cemiyeti'nin girişimlerine rağmen Yunan makamları Müslüman Arnavutları göçe zorlamaya devam etmiştir. Yanya, Preveze, Louros.Konitza, Philiyiades, Çamerya, Kastoria bölgesinde yüzyıllardır yaşayan Arnavutlar Türkiye'ye göçe zorlanmıştır. Türkiye'ye gönderilen Çamerya Arnavutlarının büyük bölümü İzmir ve yöresinde yerleşmişlerdir.2Kısaca, bölgeyi ele geçirmesinden itibaren Yunanistan'ın politikası, Müslüman Arnavutları göç ve katliamlarla bertaraf etmek, Ortodoks Arnavutları da Yunanlılaştırmak olmuştur. Çamerya'da kalabilen Arnavut nüfusun durumu, 1936'da loannis Metaxas Hükümeti'nin iktidara gelmesiyle daha da kötüleşmiş, demografik yapıyı değiştirmek amacıyla bölgeye Yunanlılar yerleştirilmiş, Arnavutlar'ın yaşadıkları yer isimleri Yunanca olarak değiştirilmiş, tutuklamalar, sınır dışı etmeler, mal müsadereleri ile bir zulüm politikası izlenmiştir.3 Çamerya Arnavutlar'ına karşı etnik temizliği amaçlayan soykırım hareketi, 27 Haziran 1944'de başlamıştır. General Napolyon ZERVAS komutasındaki EDES (Ulusal Cumhuriyetçi Yunan Birliği) Çeteleri tarafından, 2900 yaşlı ve genç erkek, 214 kadın, 96 çocuk katledilmiş, 745 kadın tecavüze uğramış, 76 kadın kaçırılmış, 3 yaşından küçük 32 çocuk kılıçtan geçirilmiş, 68 köy yerle bir edilmiş, 5800 ev ve ibadet mekanları yakılıp yok edilmiştir.
Yunanistan ayrıca, Çamerya'da yaşamaya devam eden Ortodoks inançlı Arnavut halkın kimliklerini koruma çabalarını da şiddet kullanmak suretiyle bastırmıştır. Anadilleri olan Arnavutça'nın toplum içerisinde konuşulması yasaklanmış, Ortodoks oldukları halde, Çamerya'da kalan Arnavut halka güvenilmediği için 1945'den sonra bölgeye Yunanlılar, Arumeniler (Ulahlar) ve ingeneler yerleştirilmiş, sınır dışı edilen Çamların mülkleri, yasalmülkiyet hakkına sahip olmadıkları halde yeni yerleşimcilere tahsis edilmiştir. Bu uygulamalara ilaveten 25 bin civarındaki Çamerya Arnavut'u, EDES çetelerince süngü zoru ile Amavutluk'a göçe zorlanmışlardır. Bu olay, II. Dünya Savaşı sonunda yaşanan bir tehcir trajedisidir. Ve bugün bilindiği kadarıyla, General ZERVAS'ın etnik temizlik kampanyası sonrasında Epir bölgesinden bir Müslüman Arnavut varlığı kalmamıştır.
Yunanistan, tehcire tabi tuttuğu Çameryalı’ların mallarına el koymuş, camileri kapatmış, geçmişi hatırlatacak her türlü izi silmeye çalışmış, geride kalan çok az sayıdaki Çamerya Amavutu'nu ise büyük ölçüde asimile etmiştir. Savaş sonrası yeni Arnavutluk Yönetimi, Çamerya konusunu Paris Barış Konferansı'na ve Müttefik Güçler Dışişleri Bakanları Toplantısı'na götürerek, Çamlar'ın eski vatanlarında kalan mülklerinin geri verilmesi ve tazminat ödenmesi taleplerini dile getirmiştir. Epir bölgesindeki yaşanan bu acı olaylar nedeniyle Yunanistan ile Arnavutluk arasındaki gerginlik hiç bir zaman bitmemiştir. Arnavutluk, Yunanistan'dan zorla sürülen Çameryalılar'ın örgütlenmeye ve bu çerçevede sorunlarını duyurmaya başlamalarıyla birlikte, konuyla ilgili olarak resmi düzeyde daha yoğun girişimlerde bulunmaya başlamıştır. Bu çerçevede, Haziran 1989 yılında Avrupa Güvenlik ve İşbirliği Süreci Kopenhag İnsani Boyut Toplantısı'nda Arnavut Heyeti, Yunanistan'daki Arnavutlar'ın durumunu gündeme getirmiştir.Haziran 1992 ayında ise, dönemin Arnavutluk Başbakanı Alexander Meksi, Atina ziyareti esnasında Yunanistan'daki Arnavutlar'ın durumunu ortaya koymuştur. Bu çerçevede, Arnavutluk Halk Meclisi 30 Haziran 1994 tarihli toplantısında, Çamerya Arnavutları'na karşı, Yunan aşırı milliyetçileri tarafından gerçekleştirilen soykırım hareketinin başlangıcı olan "27 Haziran" tarihinin, "Soykırım Günü" olarak ilan edilmesine ilişkin kanun tasarısını oy birliği ile kabul etmiştir.
Tasarı ile ilgili müzakereler sırasında söz alan Demokratik Parti ve Sosyalist Parti grup sözcüleri, 1913 Londra Konferansı ile haksız şekilde Yunanistan'a terkedilen Çamerya bölgesinde, yaşayan Müslüman Arnavutlar'ın Yunan General Zervas'ın komutasındaki aşırı milliyetçi gruplarca tam bir etnik temizliğe tabi tutulduğunu, geriye kalan Çamerya Arnavutlarının ise Müslüman oldukları gerekçesiyle göçe zorlanmıştır.Yunan toprakları üzerindeki etnik grupların mevcudiyetini kayıtsız şartsız reddeden Yunan Yönetimleri Arnavutluk topraklarında yaşayan Yunan azınlığın haklarını sonuna kadar kullanması için gereken tüm çabaları göstermiş ve amacına ulaşmıştır. Bugün Amavutluk'ta yaşayan Yunan topluluğunun siyasi parti kurarak örgütlenerek, Arnavutluk siyasi yaşamında etkin rol oynabilmektedir çameryalılar ise hiçbir suretle Yunanistanda ne dernek ne de parti kurma hakkına sabip olabilmiştir.İşte Arnavutluk'ta yaşayan Yunan azınlığın sahip olduğu bazı haklar:- Gijirokastra Üniversitesi'ndeki öğretim görevlilerinden azımsanamayacak bir bölümü Yunan kökenlidir.- Arnavutluk'ta, Yunan üniversitelerinin diplomaları kabul edilmektedir.- Yunanlılar'a ait kilise, mezarlık gibi kutsal yerler ve özel işletmelere yönelik saldırı olayları vukuu bulmamaktadır.- Güney Arnavutluk'ta yaşayan Yunan halkı için, ülke sınırları içerisinde herhangi bir dolaşım sınırlaması mevcut değildir.- Yunan halkı, gayrimenkul alım-satım konularında herhangi bir engelleme ile karşılaşmamaktadır.- Yunanistan'ın, Güney Arnavutluk'ta yaşayan Yunan halka yönelik kültürel faaliyetleri (konserler, fuarlar vb.) mevcut olup, bayramlarda dini vecibeler rahatlıkla yerine getirilebilmektedir.- Yunan kanalları Güney Arnavutluk'tan rahatlıkta izlenebilmektedir. Ayrıca, Yunan TV’lerinin Güney Arnavutlukla yönelik özel programlan da mevcuttur. - Arnavutluk'ta, Yunan asıllı büyük iş adamları bulunmaktadır. - Arnavutluk'ta Yunan ticari firmaları faaliyet gösterebilmektedir. Yunan sanayiciler, Yunan halkın yaşadığı; bölgelere yatırım yapabilmektedirler. Saranda ve Delvine bölgelerindeki Yunan firmaları, çalışma hayatını kontrol etmektedirler.- Çalışmak için "izin, ruhsat vb." gereksinimi veya mesleklerini icra etmede herhangi bir engelleme yoktur.- Devlet dairelerinde Yunan kökenliler çalışabilmektedir. -Yunanistan'dan din adamları Güney Arnavutluk'a gidip kiliselerde görev yapabilmektedirler.- Yunanistan'dan giden din adamları, “Vorios lpiros:” (Kuzey Epir) meselesinin gündemde tutulması ve bu bölgenin Yunanistan'a bağlanması amacı ile bir çok faaliyet yürütmektedirler.
Çameryalılar, bu yukarıda sayılan haklara hiçbir, dönemde, ulaşamamışlar, insan haklarına saygılı bir ortam umarken, Yunan, soykırım ve tehcirinin hedefi olmuşlardır.Çamerya Arnavutları şimdi, uluslararası camiadan, Avrupa Birliği üyesi Yunanistan'ın, tarihsel bir gerçeklik olan "Çamerya Sorunu"nu kabul etmesi, Çamlar'ın atalarının topraklarını ziyaret etmelerine izin vermesi ve ellerinden alınan toprak üzerindeki meşru haklarını kabul etmesini sağlamak için üzerine düşen görevi yapmasını beklemektedirler.Dipnotlar:

1) Mehdi FRASHERİ, L'Epire du Nord, Roma, 1946,-S; 1.2.2) Mehdi FRASHERİ,. L'Epiredu Nord, Roma,1946,.S.14 Kripto 1996/453-23) Çamerya Yurtsever Siyasi Demeği Etüdü, Temmuz-1993


Dr.Refik Barış/İstanbul


Publié par Abedin Rakipià 06:59Aucun commentaire:






Çam Arnavutları (Arnavutça'da Çamë)

Çam Arnavutları (Arnavutça'da Çamë)

II. Dünya Savaşı sonlarında vuku bulan katliamlara kadar Yunanistan sınırları içindeki, Epir bölgesi sahil şeridindeki Çamerya bölgesinde yaşamış ve büyük çoğunluğu Müslüman olan Arnavut toplumuna verilen isimdir. Bu toplumun büyük kısmı 1945 olaylarından sonra, öncelikle Arnavutluk'a göçmek zorunda kalmış, bir kısmı da Türkiye'ye sığınmıştır.
II. Dünya Savaşı'nda önce İtalyan, sonra Alman ve Bulgar işgallerine uğrayan Yunanistan aynı dönemde şiddetli bir iç savaş da yaşamıştır. Yunanistan İç Savaşı'nda anti-komünist cepheyi oluşturan ve önce cumhuriyetçi sonra kralcı çizgide seyreden EDES ve başındaki General Napoleon Zervas, bir taraftan komünist EAM-ELAS kuvvetlerine karşı savaşırken, bir taraftan da ülkedeki Yunanlı olmayan, Makedon ve Arnavut unsurlara karşı etnik temizlik hareketleri yürütmüştür. Bu saldırıların bir bölümü Epir bölgesine yönelmiş ve Çamerya'da yaşayan Arnavutlar hedef alınmıştır. Yunanistan'da azınlık statüsüne sahip tek toplumun Lozan Anlaşması zemininde Batı Trakya Türkleri olduğunu da burada belirtmek gerekir.
Bir ara Almanlar la işbirliğine de giden Zervas, daha sonra İngilizler tarafından desteklenmiş ve Haziran1944'de ayında Çamerya'da geniş çaplı bir katliam ve etnik temizlik gerçekleştirmiştir. Bu olay aynı zamanda, Yunanistan tarihinde ilki 1821 İsyanı'nda, sonrakiler Balkan Savaşları ile Anadolu işgalinde yaşanan ve Yunanlılar'ın giriştiği çeşitli katliam hareketlerinden biri olarak anılmaktadır.
II. Dünya Savaşı patlak verdikten sonr ve İtalyan işgalinden önce Yunanistan'da genel seferberlik ilan edildiğinde, Yunan vatandaşı olan Çameryalı Arnavutlar da askere alınmışlardır. Ancak Atina hükümeti Çameryalıları daha ziyade amele taburlarına sevketmiştir. İtalyan işgali sırasında ise 14 yaş ve üzerindeki erkekler kitleler halinde toplama kamplarına sürülmüş, Midilli, Sakız adaları ile Korint'teki kamplarda toplamıştır. Çamerya'da böylece savunmasız kadınlar, yaşlılar ve çocuklar kalmıştır.
Çamerya bölgesindeki Müslüman Arnavut halka karşı katliam hareketi 27 Haziran 1944'de başladı. İnsanların çeşitli uzuvlarının kesilip parçalandığı, hamile kadınların, bebeklerin katledildiği bir vahşetin sözkonusu olduğu kayıtlara geçmiştir. Göz çıkarma, burun, kulak kesme ve benzeri vahşet sonucunda ilk 24 saat içinde sadece Paramiti'de 600'den fazla insan katledilmişti. 27 Haziran 1944 ile Mart 1945 arasındaFilat'ta 1286 kişi, Gümenice ve çevresinde 192 kişi, Margelliç ve Parga'da ise 626 kişi öldürülmüş, meçhul kayıplar ve başka vak'alarda ise yüzlerce insan daha yok olmuştu. Belgelere göre, Haziran 1944-Mart 1945 arasında Yunanlılar bütün Çamerya'da sivil halktan 3242 kişiyi katletmişlerdir; bunlardan 2900'ü yaşlı veya genç erkek, 214'ü kadın, 96'sı çocuktur. Ayrıca 745 kadına tecavüz edilmiş, 76 kadın kaçırılmış, 3 yaşından küçük 32 bebek katledilmiş, 68 köy yerle bir edilmiş, 5800 ev ve ibadethane [câmiler dahil] yakılmış ve tahrip edilmiş, evler talan edilmiş, o arada 84.752 kilogram zeytinyağı, 674.344 kilogram buğday, 4453 iş ve koşum hayvanı ile 49.435 ev / kümes hayvanı çalınmıştır.
Bütün bu vahşetin ardından, hayatta kalabilen Müslüman Arnavutlar Mart 1945'den sonra anayurtlarını terk etmek zorunda kalmışlardır. Çoğu Arnavutluğa, bir kısmı da Türkiye'ye göçmüşlerdir. Bu zoraki göç sonucunda aynı zamanda Yunan vatandaşı olan etnik Arnavutlar Arnavutluk'ta örgütlenmişlerdir. Savaş sonrasında yeni Arnavut yönetimi Çamerya Sorunu'nu uluslararası arenaya getirmek üzere Paris Barış Konferansı'nın gündemine taşımıştır. Burada Müttefik Devletler Dışişleri Bakanları Konferansı'nda da Çameryalılar'ın yeniden vatanlarına dönmek istedikleri ve mülklerinin iadesi dile getirilmiştir. Müttefik hükümetlerinden Birleşmiş Milletler'e kadar çeşitli forumlara birer bildiri ve talep yazısıyla başvuran Çameryalılar'a kimse yardımcı olmamış, cevap dahi vermemiştir. 1945 Eylül'ünde Avlonya'da toplanan 2. Çamerya Kongresi'ne katılan İngiliz, Rus ve Yugoslav temsilcileri de, bu halkın sefaletini görmelerine rağmen, bir cevap veya destek vermemişlerdir. Binlerce aç ve evsiz Çameryalı Arnavut'a ancak 1.2 Milyon Dolarlık bir yardımda bulunulmuştur.
1947 ile 1990 arasında Enver Hoca rejimi dışa kapalı politikaları çizgisinde, bu konuda da tamamen suskunluk içine girmeyi tercih etmiştir. Yunanlı yöneticiler, 1945 olaylarından hemen sonra bölgedeki demografik yapıyı alt üst etmek üzere buraya Yunanlı, Ulah ve Roman (Çingene) nüfus yerleştirme yoluna gitmiş; Ortodoks mezhebinden olup orada kalabilen Arnavutlar'a ise herhangi bir azınlık hakkı tanımamıştır. Bu Arnavutlara Arvanites/Arvanitler denilmekte, ancak bunun bir etnik kimliğe denk geldiği inkar edilmektedir. Ortodoks kimliğinin dışında kalacak şekilde Arnavut etnik kimliğini kabul etmeyen Atina'nın bu politikası sonucunda Çamerya Arnavutları kendi topraklarında kendi dillerini konuşamaz olmuşlar, yasaklarla sınırlandırılmışlardır. Asimile olmaları için de bütün tedbirleri alan Yunanistan, ayrıca sınırdışı edilen Çameryalı Arnavutlar'ın mallarını ve mülklerini yeni sakinlere, herhangi bir hukuki dayanak olmaksızın dağıtmıştır. Günümüzde Yunan hükümeti Çamerya Arnavutları'na ülkeye giriş izni vermemekte, dişlama ve ayrımcılık siyaseti uygulamaktadır. Bölgedeki bütün yer adlarını Yunanca 'ya dönüştürmüştür.
1992 Mayıs'ında Yunanistan Başbakanı Konstantin Mitsotakis Arnavutluk'u ziyaret ettiğinde, Tiran'da yaptığı bir konuşmada, Çamerya Arnavutlarının İtalyan ve Alman işgalcilerle işbirliği yaptıklarını, buna göre savaş suçlusu olduklarını ve Yunan yasalarına göre cezalandırıldıklarını, dolayısıyla Yunanistan'a dönmelerine izin verilmeyeceğini' söylemiştir. Belgeler Çamerva Arnavutlarının işgalci ile herhangi bir işbirliğinin aksine, işgalcilerin ve işbirlikçilerinin kurbanı olduklarını ortaya koymaktadır. İşbirlikçilik Naziişgali altına giren birçok ülkede görülmüş ve söz gelişi başta Yunan generali Yoannis Rallis olmak üzere 30.000 Yunanlı, işbirlikçi olmalarına rağmen, çıkartılan bir Genel Af ile bağışlanmışlardır. Öte yandan Çamerya Arnavutları'ndan önemli bir kesim EAM-EDAS ile birlikte işgalcilere karşı direnen ilk topluluk olmuştur. Alman belgeleri Çamerya Arnavutlarını katleden Napoleon Zervas'in Gestapo ile işbirliği yaptığını kanıtlamaktadır. Günümüzde, Çamerya Arnavutları Yunanlılar'ın uyguladığı siyasetin kurbanı olarak haklarını aramaya devam etmektedirler.
Arnavutluk Halk Meclisi 30 Haziran 1994 günü oybirliğiyle aldığı bir kararla 27 Haziran gününü Çamerya Soykırımını Anma Günü olarak kabul ve ilan etmiştir. Çamerya Sorunu, Ocak 1995'de Lahey'de Temsil Edilmeyen Milletler ve Halklar Örgütü'nün 4. Genel Kurulu'nda da gündeme getirilmiş ve 20-26 Ocak tarihleri arasında toplanan Genel Kurul'un 5. oturumunda 12 numaralı karar olarak şu noktalar vurgulanmıştır:
1- Çam (Çamerya) halkının yeniden yurtlarına dönmesi ve vatandaşlık haklarının geri verilmesi; 2- Çam halkının mülkleninin geri verilme hakkının tanınması 3- Uluslararası belgelerden doğan haklarının tanınması, bunun için de Yunan hükümetinin Çamerya Sorunu'nun tarihi gerçeklerini kabul etmesi ve hak ve çözümler için ciddi adımlar atması.
Çamerya Sorunu ve Çamerya Soykırımı Anma Günü Türkiye'de de yankı bulmuş ve Türk basını konuya yer vermiştir. 1998 Haziran ve Temmuz aylarında çeşitli gazeteler ve dergilerde Çamerya ile ilgili haber ve makaleler yayınlanmıştır. Yunanistan'ın Arnavutluk topraklarına yönelik Kuzey Epir iddiaları ile Çamerya Sorunu ve bununla ilgili etkinliklere karşı Yunan kamuoyunda belli bir hassasiyet gözlenmektedir. Bu sorun son zamanlarda Yunan kamuoyunda rahatsızlık yaratmış ve çeşitli kanallardan tepkiler gelmeye başlamıştır. Güney Arnavutluk'taki bütün temel haklarına sahip Ortodoks nüfusu, içindeki Arnavut ve Ulah toplumları yoksayarak tamamen Yunanlı kabul eden ve üzerlerinde hak iddia eden zihniyet bizzat Yunanlılar tarafından endişeyle karşılanmaktadır. Son dönemlerde Arnavutluk ile Yunanistan arasında görülen bazı yakınlaşmaların, bu sıkıntıları ne dereceye kadar erteleyebileceği ise, zaman içinde görülecektir.
"http://tr.wikipedia.org/wiki/%C3%87am_Arnavutlar%C4%B1"'dan alındı


Publié par Abedin Rakipià 06:54Aucun commentaire:

Accueil​