Το Καντήλι: Γιατί το ανάβουμε και τι συμβολίζει;
Η λέξη καντήλι προέρχεται από τη λατινική candela=κερί.
Στη χριστιανική Εκκλησία το Καντήλι τοποθετείται μπροστά στις άγιες εικόνες. Αυτό που τοποθετείται μπροστά στον Εσταυρωμένο, μέσα στο Ιερό Βήμα, διατηρείται πάντοτε αναμμένο και γι' αυτό λέγεται «ακοίμητο» Καντήλι.
Ένα Καντήλι τοποθετείται επίσης στο εικονοστάσι του σπιτιού και ανάβεται κάθε μέρα, σύμφωνα με την ορθόδοξο παράδοση.
Μια συνήθεια που διατηρεί τον βαθύ χριστιανικό συμβολισμό της με το Φώς του Χριστού που φωτίζει κάθε άνθρωπο, που θερμαίνει την ελπίδα και που παρηγορεί και συντροφεύει στις ατέλειωτες ώρες της μοναξιάς.
Το άναμμα του καντηλιού ενέχει τον συμβολισμό ότι προσφέρεται ως θυσία σεβασμού και τιμής προς τον Θεό και τους Αγίους του. Συμβολίζει επίσης, το φώς του Χριστού που φωτίζει κάθε άνθρωπο, καθώς επίσης συμβολίζει και
το γνωστό παράγγελμα του Κυρίου μας ότι πρέπει να είμαστε, οι χριστιανοί, τα φώτα του κόσμου.
Το έλαιον, το λάδι δηλ. που καίει στα καντήλια μας, ";τον του Θεού υπεμφαίνει έλαιον"; γράφει ο Άγ. Συμεών Θεσσαλονίκης, το έλεος του Θεού που φανερώθηκε όταν η περιστερά του Νώε επέστρεψε στην Κιβωτό για να σημάνει την παύση του κατακλυσμού, έχοντας στο ράμφος της κλάδο ελαίας, ή όταν ο Ιησούς, καθώς επροσηύχετο εκτενώς, επότιζε με τους θρόμβους του ιδρώτος του την ελιά, κάτω από τα κλαδιά της οποίας γονάτισε την μαρτυρική εκείνη νύχτα, στο Όρος των Ελαιών.Βέβαια, όλοι ξέρουμε πως απείρως ανώτερος του υλικού φωτισμού είναι ο εσωτερικός, αγιοπνευματικός φωτισμός. Έγραφε λοιπόν ο Θεοφόρος Πατήρ Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός : ";
Φωτίσωμεν ...;γλώσσαν"; και συμπληρώνει ο σχολιαστής του : Επετεύχθη τούτο ;
Το λάδι συμβολίζει το άπειρο έλεος του Θεού, αλλά και τα κανδήλια συμβολίζουν την Εκκλησία που είναι μεταδοτική Θείου ελέους και φωτιστική. Συμβολίζουν βέβαια τους ίδιους τους αγίους που το Φώς τους έλαμψε, κατά το λόγο του Κυρίου, «έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσι τα καλά έργα και δοξάσωσι τον Πατέρα τον εν τοίς ουρανοίς».
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους πρέπει οι Ορθόδοξοι να ανάβουμε το καντήλι όπως για παράδειγμα
- για να μάς θυμίζει την ανάγκη για προσευχή,
- για να φωτίζει το χώρο και να διώκει το σκότος όπου επικρατούν οι δυνάμεις του κακού,
- για να μάς θυμίζει ότι ο Χριστός είναι το μόνο αληθινό Φώς και η πίστη σε Αυτόν είναι Φώς,
- για να μάς θυμίζει ότι η ζωή μας πρέπει να είναι φωτεινή,
- για να μάς θυμίζει ότι όπως το καντήλι απαιτεί το δικό μας χέρι για να ανάψει έτσι και η ψυχή απαιτεί το χέρι του Θεού, τη Χάρη Του δηλαδή,
- για να μάς θυμίζει ότι πρέπει το θέλημά μας να καεί και να θυσιαστεί
- για την αγάπη προς το Θεό κ.ά.
Εννοείται, βέβαια, ότι το λάδι των καντηλιών πρέπει να είναι ελαιόλαδο και μάλιστα όσο το δυνατόν καλύτερης ποιότητος. Άλλωστε ο Κύριος προσευχήθηκε στον κήπο των Ελαιών και ο ναός με τα κανδήλια μετατρέπεται σε νέο κήπο και ελέους (λαδιού) και Ελέους Θεϊκού Το λάδι τους μας θυμίζει την ευσπλαχνία του Θεού και το φως τους στη ζωή μας, που πρέπει να είναι φωτεινή και άγια.
Η φωτοχυσία του ναού συμβολίζει το θείο φως της παρουσίας του Θεού που φωτίζει τις καρδιές όχι μόνο των νεοφώτιστων αλλά και όλων των χριστιανών. Ο Κύριος φανέρωσε αυτή τη μεγάλη αλήθεια για τον εαυτό Του με τα ακόλουθα λόγια:
"Εγώ ειμι το φως του κόσμου" (Ιωάν.8/η: 12). Είναι φως όχι μόνο λόγω της φωτεινής διδασκαλίας Του, αλλά κυρίως λόγω της φωτεινής παρουσίας Του. Αυτό επιβεβαιώνεται κυρίως από τη θαυμαστή Μεταμόρφωσή Του, όπου "έλαμψε το πρόσωπον αυτού ως ο ήλιος, τα δε ιμάτια αυτού εγένετο λευκά ως το φως" (Ματθ.17/ιζ: 2).
Στο Σύμβολο της Πίστεως ο Υιός του Θεού παρουσιάζεται ως "φως εκ φωτός". Στην ακολουθία του Εσπερινού επίσης ο υμνογράφος παρουσιάζει τον Κύριο ως "φως ιλαρόν". Και οι χριστιανοί με τα μυστήρια της Εκκλησίας
και τον πνευματικό τους αγώνα μπορούν να δεχθούν το φως της χάριτος του Αγίου Πνεύματος και να το ακτινοβολούν με τη ζωή τους.
Στην "επί του όρους" ομιλία ο Κύριος συμβουλεύοντας τους μαθητές Του είπε: "Υμείς εστε το φως του κόσμου.... ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς" (Ματθ 5/ε: 14-16). (Δηλαδή: Εσείς είστε το φως του κόσμου... έτσι να λάμψει το φως σας μπροστά στους ανθρώπους για να δουν τα καλά σας έργα και να δοξάσουν τον πατέρα σας τον επουράνιο). Εδώ φαίνεται καθαρά ότι το φως των μαθητών του Χριστού είναι τα καλά έργα της αγιοπνευματικής ζωής τους. Οι άγιοι στην άλλη ζωή θα ομοιάσουν με τον Κύριο, θα γίνουν "θεοί κατά χάριν".
Αυτό το εκφράζει ο Κύριος καθαρά με τα προφητικά λόγια Του: "Τότε οι δίκαιοι εκλάμψουσιν ως ο ήλιος εν τη βασιλεία του πατρός αυτων" (Ματθ. 13/ιγ: 43).
Erst einmal möchte ich, dass Leute, die davon nicht viel oder vielleicht auch gar nichts wissen, verstehen, dass die wörtliche Übersetzung des Kandilis "Licht" ist. Dort wo es geht, werde ich es später an manchem Stellen mit "Öllampe" ersetzen.
Übersetzung:
Das Wort "Kandili" kommt aus dem lateinischen candela=Kerze.
In der christlichen Kirche wird das Kandili von den heiligen Ikonen platziert. Das, was vor dem Kruzifix platziert wird, im Bema (
https://en.wikipedia.org/wiki/Bema), leuchtet immer und deshalb wird es auch "schlafloses" Kandili genannt.
Ein Kandili wird auch in der "Heiligenecke" des Hauses platziert, welches jeden Tag angemacht wird, gemäß der orthodoxen Tradition.
Eine Gewohnheit, welche die tiefe christliche Symbolik mit dem Licht Christi zeigt, das jeden Menschen erleuchtet, das die Hoffnung heizt und das tröstet und begleitet, während den endlosen Stunden der Einsamkeit.Die Beleuchtung der Öllampe trägt die Symbolik, dass es sich als Opfer Respekts und Ehre zu Gott und seinen Heiligen anbietet
. Es symbolisiert auch das Licht Christi, welches jeden Menschen erleuchtet und außerdem symboliert es
das bekannte Gebot unseres Herrn, das besagt, dass wir Christen das Licht der Welt sein müssen.
Das Öl, das in unseren Kandilia brennt - "Gott zeigt Öl", schreibt der Heilige Simeon Thessalonikis - zeigt die Barmherzigkeit Gottes(unverständlich, sollte aber anscheinend ein Wortspiel im Griechischen machen), die sich offenbarte, als die Taube Noachs in die Arche zurückkam, welche die Bedeutung des Nachlassens der Flut hatte, und einen Ölzweig im Schnabel hatte oder als Jesus, als er intensiv betete, den Olivenbaum mit seinem Schweißes gießte, unter den Zweigen, wo er sich hinkniete, an dieser Nacht, am Ölberg. Natürlich wissen wir alle, dass die innere, geistliche Erleuchtung viel höher liegt. So schrieb Theodoros Vater Gregor von Nazianz:
"Erleuchtet... Zunge" und sein Kommentator ergänzte ihn: "Klappt das?"
Das Licht symbolisiert die unendliche Barmherzigkeit Gottes, aber auch die Kandilia symbolisieren die Kirche, die voll mit göttlicher Barmherzigkeit und Beleuchtung ist. Sie symbolisieren natürlich auch die Heiligen selber, welche vom Licht erleuchtet wurden, mit den Worten Gottes, dass das Licht vor den Menschen leuchten soll, damit man eure guten Werke sehen kann und damit sie ihren Vater verherrlichen, der in den Himmeln ist.
Es gibt viele Gründe, wieso die Orthodoxen ein Kantili anmachen sollten, wie beispielsweise,
- damit es uns an die Notwendigkeit des Gebets erinnert,
- damit es den Raum leuchtet und die Finsternis verscheucht, wo die Kräfte des Bösen wirken,
- damit es uns erinnert, dass Christus allein das Licht ist und der Glaube an Ihn Licht ist,
- damit es uns erinnert, dass unser Leben hell sein sollte,
- damit es uns erinnert, dass wie das Kantili unsere Hand erfordert, damit es angeht, unsere Seele die Hand Gottes erfordert, also seine Gnade,
- damit es uns erinnert, dass unser Wille verbrannt und geopfert werden muss,
- wegen unserer Liebe an Gott und andere.
Es versteht sich natürlich, dass das Öl der Kantilia Olivenöl sein muss und sogar die bestemögliche Qualität benutzt werden muss. Schließlich betete der Herr auf dem Garten der Oliven und der Tempel mit den Kantilia verwandete sich in einen neuen Garten und Barmherzigkeit (Öl) und Barmherzigkeit Gottes. Ihr Öl erinnert uns an die Barmherzigkeit Gottes und ihr Licht in unser Leben, welches hell und heilig sein muss.
Das Licht der Tempel symbolisiert das göttliche Licht der Gegenwart Gottes, das nicht nur das Herz Neophyten aber aller Christen beleuchtet. Der Herr offenbarte diese große Wahrheit über sich selber mit den folgenden Worten:
"Ich bin das Licht der Welt." (Johannes 8,12). Er ist nicht nur Licht, wegen seiner leuchtenden Lehren, sondern vor allem wegen seiner leuchtenden Gegenwart. Dies wird vor allem durch seine bemerkenswerte Metamorphose bestätigt, wo "sein Gesicht leuchtete wie die Sonne und seine Kleider wurden blendend weiß wie das Licht." (Matthäus 17,2).
Im Glaubensbekenntnis wird der Sohn Gottes als "Licht der Lichter" bezeichnet. [...] Und die Christen können mit den Sakramenten der Kirche
und ihren geistigen Kampf das Licht der Gnade des Heiligen Geistes akzeptieren und mit ihrem Leben strahlen.
Auf der Bergpredigt riet der Herr seinen Jüngern: Ihr seid das Licht der Welt. Eine Stadt, die auf einem Berg liegt, kann nicht verborgen bleiben. Man zündet auch nicht ein Licht an und stülpt ein Gefäß darüber, sondern man stellt es auf den Leuchter; dann leuchtet es allen im Haus. So soll euer Licht vor den Menschen leuchten, damit sie eure guten Werke sehen und euren Vater im Himmel preisen. (Matthäus 5,14-16). Hier ist es klar, dass das Licht der Jünger Christi die guten Werke ihres heiligen, spirituellen Lebens ist. Die Heiligen werden im anderen Leben dem Herrn ähnlich sein, sie werden "Götter aus Gnade".
Das sagt der Herr deutlich, mit den prophetischen Worten: "Dann werden die Gerechten im Reich ihres Vaters wie die Sonne leuchten." (Matthäus 13,43).